Vrijwilligers, leerkrachten en studenten houden de noodopvang in Kortrijk draaiende

De afkoelingsweek/vervroegde kerstvakantie in het basisonderwijs bezorgt heel wat ouders ongetwijfeld kopzorgen. Wie niet thuis kan werken en geen sociaal netwerk heeft om op terug te vallen kon in Kortrijk gelukkig een beroep doen op de verschillende noodopvanginitiatieven. Wij gingen deze samen met schepen van Onderwijs Kelly Detavenier een kijkje nemen in één van die locaties.

De helft van de Kortrijkse scholen organiseert zelf opvang, dat is onder andere het geval in de scholengroep Scola, Rhizo (enkel voor kinderen van het personeel) en alle scholen in Heule. Voor de kinderen die niet in hun eigen school terecht kunnen zette het stadsbestuur gratis noodopvang in drie locaties op poten. Het is alvast druk in JC Tranzit, één van die drie plaatsen. Bij het binnenwandelen komen we meteen een gehaaste moeder tegen die haar drie dochters naar de opvang brengt, een tweeling van 10 en eentje van 7. “Ik ben lang economisch werkloos geweest, toen kon ik dus thuis zijn voor de kinderen. Maar sinds kort werk ik in de Ici Paris XL, thuiswerken is dus geen mogelijkheid. Mijn man is elektricien, dus we moesten op zoek naar een opvang”, vertelt de 38-jarig Eldina Bekto. “We zijn heel tevreden over de opvang hier, mede doordat er leerkrachten uit de school van mijn kinderen hier meehelpen, zo voelt het vertrouwd aan.”

Mooi engagement

Leerkrachten maken inderdaad deel uit van de werkkrachten, maar ze zijn niet alleen. “In totaal kunnen we rekenen op 50 begeleiders, verspreid over de verschillende dagen. Vijf onder hen zijn jobstudenten, de andere 45 zijn vrijwilligers. De helft daarvan zijn gewone burgers, zoals bijvoorbeeld die leerkrachten, die zich kandidaat hebben gesteld na een oproep. De andere helft werd gerekruteerd door enkele gespecialiseerde bureaus, zoals Refu Interim. Zij zoeken vrijwilligerswerk voor anderstalige nieuwkomers, zoals vluchtelingen, om hen te helpen integreren.”, legt Shirley Corteville, flankerend onderwijsmedewerker, uit.

Mijn examens zijn al gedaan en ik hou me graag bezig met kinderen, dus waarom niet?

Eén van de vrijwilligers die is ingegaan op de oproep van het stadsbestuur is Ibe. Een zestienjarige scholier aan het PTI van Kortrijk die zijn examens al tot een goed einde heeft gebracht. “Ik werk doorheen het jaar over de middag sowieso als vrijwilliger hier, onder andere in het skatepark. Verder deed ik ook al vrijwilligerswerk bij Infano in AZ Groeninge, de bedrijfsopvang waar ook mijn mama werkt. Nu had ik toch een week niets te doen, dus had ik wel zin om hier een handje te komen toesteken. Ik hou me graag bezig met kinderen”, klinkt het.

Voldoende spelmogelijkheden

Begeleiders zoeken en vinden verschilt sterk van de vorige lockdowns waarin er noodopvang moest voorzien worden. “Toen lagen verschillende andere diensten stil, alles wat wat sport en cultuur te maken had bijvoorbeeld. Daardoor konden we ons eigen personeel inzetten om de opvang te bemannen, maar nu kon dat dus niet. Ook studenten hebben nu examens, die zijn er dus ook niet in overvloed. Door het hoge aantal besmettingen, en dus ook quarantaines, hebben we nu ook zeker geen personeel op overschot”, aldus schepen Kelly Detavenier. Naast JC Tranzit kunnen de leerlingen en kleuters van de 13 scholen die zelf geen opvang kunnen voorzien ook terecht in het Groeningeheem en Wijkcentrum De Condé. Gemiddeld zijn er in totaal, verspreid over de drie locaties, 110 kinderen per dag ingeschreven. Die worden daarna opgedeeld per school en per leeftijd. De jobstudenten voorzien een goedgevuld programma, maar dat wordt aangevuld door tal van vrije speelmomenten. Aan materiaal is er alvast geen tekort, we zien kinderen knutselen, skaten, klimmen, dansen… “Elke locatie heeft een speelkoffer, pretmobiel, fietsen, springkasteel… Als het weer het toelaat gaan we zoveel mogelijk naar buiten met de kinderen, voorlopig werd ons dat wel gegund door de weergoden”, vertelt Shirley.

Draaiboek nodig

Al bij al is deze noodopvangperiode snel geregeld geraakt, toch geeft Kelly aan dat ze hun lessen zullen trekken uit het hele gebeuren naar de toekomst toe. “We zijn direct in gang geschoten, intensief gecommuniceerd met alle scholen en de noden in kaart gebracht. De scholen hebben, met behulp van brugfiguren, alle ouders bevraagd. Wie alle andere mogelijkheden had uitgeput werd geïnformeerd over de noodopvang. De directie weet goed wie de kwetsbare gezinnen zijn die moeilijk te bereiken zijn, dat heeft ons goed geholpen. De druk op scholen was en is heel groot. Bij wie geen opvang voorziet is er zeker geen sprake van onwil, maar gewoon een gebrek aan personeel. We zijn heel tevreden over de samenwerking met de scholen, en blij dat wij het aanbod van opvang kunnen aanvullen waar nodig. Maar naar de toekomst toe moeten we een draaiboek hebben. Dat is noodzakelijk om vlot te kunnen schakelen mocht er zich nog eens zo’n situatie voordoen. Een vaste poule vrijwilligers, vooraf uitgekozen locaties, een bovengrens van capaciteit… We hebben een vast stramien nodig zodat we bij wijze van spreken maar een map uit de kast moeten trekken om het geregeld te krijgen.”