Het lerarentekort is en blijft een groot probleem in het onderwijs. Gelukkig zijn er leerkrachten die niet van stoppen willen weten. Neem nu Marijke Verbeke uit de Sint-Amandstraat in Oostrozebeke. Ze is 64 jaar en mocht dus al even met pensioen, maar ze wil les blijven geven.
“Ik kom uit een gezin van vier kinderen en al heel vroeg dacht ik eraan om lerares te worden. Hiervoor trok ik na de humaniora naar de normaalschool van O. L. Vr. ten Doorn in Eeklo. Daar studeerde ik af in 1980 en ik kon meteen aan de slag in de lagere school in de Wielsbekestraat in Oostrozebeke waar ik in het vijfde leerjaar belandde. Tien jaar lang verkaste ik van de ene interim naar de andere want in die tijd waren er leraars op overschot. In 1990 kwam ik voor een interim op de Ginstesschool terecht. Voor mij ging een droom in vervulling. De Ginste is een kleinschalige school op een boogscheut van mijn woning. Ik had het geluk dat ik na de interim mocht blijven en kreeg meteen het derde leerjaar onder mijn hoede. In 2016-2017 had ik geen klas meer maar werd ik zorgcoördinator. Toch bleef ik nog geregeld voor de klas staan om bij te springen in onder meer het tweede leerjaar waar ik leesoefeningen gaf en ook belandde ik als vervangleerkracht in het vijfde leerjaar om leerkrachten die maar 4/5 werkten op te vangen.”
“Na de dood van mijn man sloot ik me op in mijn huis”
“In april 2022 mocht ik eigenlijk met pensioen gaan maar dat heb ik niet gedaan en daar ben ik nog altijd heel blij om. De beslissing heeft alles te maken met de plotse dood van mijn man na een vreselijk ongeval. De eenzaamheid ten gevolge van dit verlies was enorm zwaar om te verwerken. Op school heb ik de kinderen die ik dolgraag zie, toffe collega’s en heel veel contact met de ouders. Zo geeft het onderwijs mij een enorme voldoening en tegelijk komt mijn doorzetting goed van pas bij het grote lerarentekort. Bovendien is de Ginsteschool echt een school op mensenmaat waar ik heel gelukkig ben. Daarbij komt nog dat ik vijf kleinkinderen heb op de Ginsteschool en die zie ik elke dag.”
In de politiek
“Momenteel werk ik 4/5de zodat ik op vrijdag thuis ben voor het huishouden dat ik nog steeds alleen doe. Wanneer ik op pensioen zal gaan, weet ik nog niet. Ik denk dat ik dat pas zal doen als het moet. Ik voel me nu goed in mijn vel. Na de dood van mijn man sloot ik me op in mijn huis en bleven alle gordijnen dicht. Gelukkig kreeg ik heel veel steun van Greet en Marleen. Intussen ben ik ook in de dorpspolitiek gestapt, niet omdat ik een politiek beest ben maar om onder de mensen te zijn. Intussen heb ik ook contact gelegd met een organisatie die les geeft aan zieke kindjes die thuis onderwijs krijgen. Ik doe dit voorlopig één uur per week maar eenmaal op pensioen zal dat veel meer worden. Ik ben nu eenmaal een sociaal iemand.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
