Voor de 20ste keer werd in Gent de Student van het Jaar gekozen… en die eer viel Ingelmunsternaar Sukh Preet Singh te beurt. Hij wordt vooral geprezen voor zijn inzet voor het klimaat en zijn internationale contacten. Sukh Preet is vooral zijn ouders, die al decennialang een restaurant uitbaten in de stationsbuurt in Ingelmunster, dankbaar. “Andere genomineerden hadden vrienden meegenomen naar de uitreiking, ik koos bewust voor mijn ouders.”
Sukh Preet Singh (22) woont met zijn broer Gur-Preet (bijna 25) boven het restaurant Singh Omnibus dat nu in de Kortrijkstraat 30 is gevestigd, maar daarvoor jarenlang pal tegenover het station. Voor zijn studies economie was de oudste broer recent op stage in Spanje. De twee zijn twee handen op een buik. Gur-Preet voetbalde afgelopen seizoen nog bij SV Ingelmunster B. “Zelf heb ik mijn voetbalschoenen aan de haak gehangen, maar ik probeer nog te lopen en te fitnessen om fit te blijven”, verklapt Sukh Preet.
“Onze ouders laten ons toe onze dromen na te jagen” – Sukh Preet
Hij vatte eerst studies farmacie aan, maar schakelde over naar de bachelor biomedische labotechnologie waar hij nu naar zijn tweede jaar gaat. Als student aan Hogent was hij ook nauw betrokken bij de oprichting van de U!reka European University Alliance, een relatief nieuw samenwerkingsverband van meer dan 30 Europese hogeronderwijsinstellingen. Hij is ook ambassadeur voor de stad Gent waar hij mee ijvert voor de klimaatneutraliteit van de stad en hij ook het project Smart City ondersteunt. “Maar voor de rest ben ik misschien wel een atypische student”, lacht hij. “Ik drink geen alcohol en ga dus ook nauwelijks uit. Maar ik heb op andere manieren wel heel wat contacten met andere studenten. Ik zit wel op kot, niet ver van het Sint-Pietersstation. Dat was ook nodig, pendelen lukte niet meer. Dat zou wel gaan mochten de treinen op tijd rijden, maar als je een aansluiting mist, ben je gauw wat tijd kwijt.”
Trots
Het was vijf jaar geleden dat Hogent nog eens de Student van het Jaar had mogen aanreiken. “Op de dag van de uitreiking wist ik enkel dat ik de top drie gehaald had. De meeste studenten hadden er vrienden mee naartoe genomen, maar ik had bewust gekozen voor mijn ouders. Het is dankzij hen dat mijn broer en ik al deze kansen gekregen hebben.”
Sukh Preet is vooral blij met de erkenning. “Ik kreeg ook een waardebon van 250 euro, maar die verzinkt in de trots die ik voel om verkozen te zijn in een stad waar 85.000 studenten zijn.”
Papa Daya Singh en mama Kulwinder Kaur horen het met plezier aan. “We zijn enorm trots op onze zonen”, klinkt het.
Ingelmunster is een levendige gemeente, dat moeten we zo houden. En ook de handelaars in onze gemeente blijven we ondersteunen.”
Het verhaal van de familie Singh start dan ook in India. “Mijn overgrootvader is nog komen vechten met de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog. Als dank voor zijn bewezen diensten, kreeg hij een stuk grond. Dat was bij de scheiding van Brits-Indië tot wat nu India en Pakistan is. De hele familie is dan verhuisd, ook mijn grootvader, die ondertussen overleden is. Die was ook bankdirecteur en is dan in het dorp ook burgemeester geworden. De eerste keer werd hij aangeduid omdat hij een verzoeningsfiguur was met groot aanzien, de volgende keren werd hij ook echt verkozen. Mijn opa was ook sikhpriester en er was een tempel bij zijn woning. Die is nog altijd in het bezit van ons. Een deel van de familie woont ondertussen ook in Italië, Australië, Canada… maar we gaan nog tweejaarlijks terug naar de geboortestreek van mijn familie. Maar van mij is het nu een tijdje geleden, eerst was er corona en later zat ik met verplichte labolessen.”
Politiek actief
De politieke microbe heeft Sukh Preet – “mijn vrienden noemen me gewoon Singh, dat is makkelijker” – dus geërfd van zijn grootvader. “Ik wil me engageren. Ik ben lid van N-VA en zal met de gemeenteraadsverkiezingen ook opkomen voor De Brug/N-VA/Open VLD en ik krijg ook een lijstje voor de provincieraadsverkiezingen. In Ingelmunster wil ik staan voor nog meer verbinding. Ingelmunster is een levendige gemeente, dat moeten we zo houden. En ook de handelaars in onze gemeente blijven we ondersteunen.”
Zijn ouders baten al bijna 30 jaar een restaurant-pizzeria uit. In 1993 kwamen ze naar Izegem, waar ze nog altijd wonen. In 1995 startte Daya met een eigen zaak. “Het is niet de bedoeling dat mijn broer en ik daar ooit in zullen komen. Mijn ouders beklemtonen ook altijd dat ze die zaak niet zijn gestart om ons voort te laten zetten, maar wel om ons de kansen te kunnen geven die we nu krijgen. We kunnen allebei voortstuderen en onze eigen dromen najagen.” Sukh Preet doorliep de lagere school aan het Wonderbos en het middelbaar aan Athenum Bellevue. “Maar na mijn bachelor wil ik nog voor een master Management en Beleid in de Gezondheidszorg gaan.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
