Ze waren meer dan dertig jaar een deel van het meubilair in GBS De Goudenregenstraat, tot Luc Kerkhof en Wim Seynhaeve enkele jaren geleden met pensioen gingen. Maar zie, daar zijn ze terug. Noodgedwongen, dat wel. Omdat er geen vervangers te vinden zijn voor zieke (ex-)collega’s. Toch doen ze het met veel plezier en goesting, ze vinden het nog altijd fijn de kinderen iets bij te brengen.
Het is net of je zeven jaar terug in de tijd gaat. In de leraarskamer van GBS De Goudenregenstraat wachten Wim Seynhaeve (64) en Luc Kerkhof (66) op het belsignaal om naar hun klas te vertrekken.
En toch zijn ze al respectievelijk vijf en zeven jaar in pensioen. Op vraag van de directie en om hun oud-collega’s uit de nood te helpen komen ze tot de kerstvakantie juf Petra in het derde leerjaar vervangen.
“Het was een vraag van de directeur”, vertelt meester Luc. “Of ik de laatste weken van het trimester de leerlingen van het derde leerjaar wou lesgeven. De school vond geen vervanger. Een voltijdse taak was voor mij geen optie. ‘Misschien heeft Wim ook wel zin om dit een paar dagen per week te doen?’, opperde ik. Dat zag mijn vriend en oud-collega ook wel zitten. Zodoende sta ik voor de klas op maandag en vrijdag, Wim op dinsdag en woensdag. Men stelde me wel de vraag of ik na zeven jaren pensioen niet wat zenuwachtig zou zijn. Geenszins! De ervaring van kinderen lesgeven die blijft, we hebben wel duidelijk gemaakt dat we het online lesgeven niet zagen zitten.”
Kleinzoon en kleindochter
“Bovendien voelt het als thuiskomen”, zegt meester Wim. “Ik gaf gedurende 32 jaar les in deze school, Luc begon hier zelfs al een jaartje eerder. Hij zovele jaren in het tweede leerjaar, ik in het eerste. We komen nu terecht in een bekende omgeving. Onze leerlingen weten nog wie we zijn, de school is zo klein dat wij hen leerden kennen toen ze voor het als peuter door de poort van de Goudenregenstraat binnenstapten. Het is extra fijn dat mijn kleinzoon Maurits in de derde klas zit. Net zoals Siri, de kleindochter van Luc.”
Zowel Wim als Luc waren na hun pensioen nog vaak op school te vinden. Als leesouder, als hulp bij de jaarlijkse kerstmusical die om gekende redenen helaas terug geanulleerd werd. Luc regisseert bovendien nog jaarlijks de Goudenregen-musical en gaat mee op bos- een zeeklassen.
Geen enkele druk
Hoewel de kinderen juf Petra missen, konden ze het meteen prima vinden met de ‘nieuwe’ meesters. “Dat is wederzijds”, bevestigt Luc. “Het is zelfs nog plezanter. Nu is het niet van moeten, we ondervinden geen enkele druk. Er is wel heel wat dankbaarheid, omdat we onze vroegere school uit de nood helpen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
