Een Duitse en Britse school hebben een “Ieper-project”: al tien jaar gaan ze er samen op schoolreis en die mijlpaal vierden ze dinsdag in het Ieperse Hooge Crater Museum. “De correcte uitspraak van dit museum, dat is het enige waar wij nog over discussiëren.”
Huge Crater Museum? David Turrell, leraar van een Londense school, geeft zijn versie van het Hooge Crater Museum. Wrong, corrigeert museumconservator Niek Benoot. “Heel wat Britse herdenkingstoeristen spreken het zo uit en dan verwachten ze hier een gigantische krater.” Niek ontving dinsdag David en z’n Britse leerlingen, samen met een Duitse school. Ze kwamen er tien jaar “Ieper-project” vieren.
Voetbal kijken
“Onze scholen, de Frances Bardsley Acadamy for Girls uit het Londense Romford en de Erzbischöfliche Marienschule uit Leverkusen, komen elk jaar naar Ieper om de musea, begraafplaatsen en Last Post te bezoeken. En dat doen we al tien jaar lang”, vertellen David (46) en Philipp von Berg (40), een leraar van de Duitse school. “Wij zijn intussen vrienden geworden”, zegt Philipp. “Als ik eens in Londen ben, gaan we samen naar het voetbal kijken.” “Naar matchen van Tottenham, mijn favoriete club”, benadrukt David.
De kameraadschap onder de leerkrachten straalt af op de leerlingen van beide scholen. “We hebben elkaar hier net ontmoet, maar we hebben al nummers uitgewisseld en een grote Whatsapp-groep opgestart”, vertelt de Duitse Lotta Palm (16) in vloeiend Engels. “Van hen leer ik ook ‘slang’, een mooie aanvulling op ons vak Engels.”
I’m beat
De Britse Melina Focsa (14) geeft een voorbeeld van slang. “Wij zeggen I’m really beat in plaats van I’m tired. Zoveel oorlogsbegraafplaatsen hier, amazing. Op deze opmerkelijke plek waar vroeger oorlog woedde tussen onze landen, maken we nu nieuwe vrienden.”
“Onze leerlingen bezochten hier leeftijdsgenoten, die er meer dan een eeuw geleden kwamen vechten en sterven. Neem nu het graf waar knuffels lagen voor een vijftienjarige jongen op Essex Farm Cemetery. Dat maakte een grote indruk op hen”, getuigt Philipp. “De kinderen van nu proberen zich de tijd van toen in te beelden, maar ze kunnen het niet begrijpen. Even later hoorden ze in een museum dat in een erg korte periode tienduizenden jongeren sneuvelden, mind-blowing. Onze leerlingen moeten zich vrijwillig opgeven om deel te nemen aan deze dure trip. Gelukkig kunnen we rekenen op subsidies van onze overheden om de prijs wat te drukken. In tijden van Brexit moeten we onze nauwe banden blijven onderhouden, banden die groter zijn dat elke mogelijke politieke situatie. Als er vriendschap, liefde en medeleven is, waarom moet er dan nog oorlog zijn? Het kan simpel.”
Brexit
Het Ieper-project in stand houden, blijkt een uitdaging door Brexit. “Vroeger konden we rekenen op steun van het Erasmus-programma van de Europese Unie”, aldus David. “Voor een aantal van onze leerlingen is dit project een kans om voor het eerst in hun leven op het Europese vasteland te komen. Velen hebben een relatief laag inkomen, daarom probeert onze school een stuk te betalen.”
“Het is mijn eerste keer in Ieper”, zegt de Britse Scarlet Lala Gul (14). “Voorheen hoorde ik verhalen, onder meer op school, maar pas ter plaatse dringt het besef door van hier allemaal gebeurd is. Het is te belangrijk om alleen maar in de klas te bespreken.”
Knuffels
De scholen doen samen workshops over de waarden die ze delen en over duurzame oplossingen voor vrede. “Dat wordt alsmaar belangrijker in de wereld van vandaag. Voor zover wij weten is ons project uniek in Europa. De verjaardag van het Ieper-project is een erg speciaal moment, dat we in dit museum willen vieren.” “Oorlog hoort in een museum”, vindt Niek. “Vandaag smeden jongeren hier een innige band.” Na hun museumbezoek scheiden de wegen van de scholen weer, na een stevige knuffel. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
