Door de verlengde paasvakantie leek de pensionering van juf Lieve Vanroose van de vrije basisschool Esen onopgemerkt voorbij te gaan, maar dat was zonder haar collega’s, directie, ouders en leerlingen gerekend. “Een veertigtal auto’s, getooid met bloemen en tekeningen, kwam toeterend voorbij mijn huis rijden”, vertelt een verraste juf.
Lieve Vanroose (59) is gehuwd met Jan Vercruysse, moeder van drie kinderen en oma van zeven kleinkinderen. Tot net voor de paaspauze was ze leerkracht in de vrije basisschool. Als pas afgestudeerde kon Lieve in 1981 meteen beginnen in de school van St Kristoffel-Houthulst, daarna gaf ze in 1983 les in de school Paterhoek in Westvleteren om uiteindelijk in 1988 naar de vrije basisschool in Esen te komen.
Tweede kleuterklas
“Daar heb ik drie jaar lesgegeven tot er onvoldoende uren waren en ik in ’t Pluimpje ben begonnen, tot in 1998. Ik ben in iedere school waar ik lesgaf heel graag geweest. In Esen heb ik zelfs al kinderen van oud-leerlingen op de banken gehad”, vertelt een enthousiaste juf Lieve.
“Ik gaf in hoofdzaak les in de tweede kleuterklas, dat was heel fijn. Het leuke aan een dorpsschool is dat de school als sociaal bindweefsel van het dorp fungeert, de school verbindt de mensen van het dorp, heeft contact met kinderen, ouders, verenigingen, is verbonden met de parochie en het leven in het dorp. Zo werkten we bijvoorbeeld samen met de Gezinsbond voor de viering van Lichtmis, voor de Sint-Maartensstoet waarbij de lantaarns op school werden gemaakt. We hebben ook bij verschillende grootouderfeestjes het kerstverhaal uitgebeeld, er zijn ontzettend vele mooie momenten geweest.”
Het gemis aan contact is in deze coronaperiode ook voor Lieve moeilijk geweest. “Iets wat ik wel mis is het contact met de kindjes en met de collega’s, maar ook het contact, de spontane babbel met de ouders aan de schoolpoort zijn leuke dingen in een dorpsschool. Daarnaast heb ik de school weten groeien in gebouwen, het vernieuwen van de toiletten, de aankoop van het klooster waar nu een eetzaal en een klas is, het heraanleggen van de speeltuin waar ook voor gras werd gezorgd en nog heel wat meer. Ik heb in de loop der jaren heel wat voorzitters van de ouderraad zien passeren maar ik ben heel trots te kunnen zeggen dat de samenwerking met de ouderraad altijd heel goed is geweest. De samenwerking met de collega’s is ook altijd uitstekend geweest. Als leerkracht in een dorpsschool ben je geen individu, maar een lid van het team dat als een goed geoliede machine samenwerkt.”
Mooie herinneringen
Lieve vond ook altijd heel veel genoegen in het organiseren. “Zowel de schoolfeesten, de eetfestijnen, de grootouderfeesten en de mama/papadag als de schoolreizen werden altijd zorgvuldig en met aandacht voor het kind georganiseerd. Heel veel mooie en leuke herinneringen neem ik mee. Vooral de laatste week heb ik ten volle beseft hoeveel mooie dingen ik heb mogen meemaken.”
Het werd, ondanks corona en hoewel Lieve het niet verwachtte, zeker geen afscheid in mineur. “Normaal wordt er op school gezongen en gedanst door de kinderen maar dat kon nu niet en ik verwachtte ook helemaal niets. Toch werd het letterlijk een toeterend afscheid. Wat een verrassing! Een veertigtal auto’s getooid met bloemen en tekeningen kwam toeterend voorbij mijn huis rijden. Auto’s van leden van de ouderraad, de directeur, ouders met leerlingen, collega’s. Het was een zeer ontroerend moment. Er was al een groot spandoek in mijn tuin geplaatst en nu dit! De buren wisten eerst ook niet wat er gaande was. Vanop de oprit heb ik ze allemaal zien voorbijkomen.”
Lieve zal het meest de kinderen en de collega’s missen en hoopt tegen eind juni ‘haar’ kleuters nog eens te kunnen knuffelen. De vrijgekomen tijd zal in de eerste plaats naar haar gezin gaan maar ook wandelen, fietsen en tuinieren doet Lieve graag. Misschien stapt ze later wel in het verenigingsleven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
