Nadine neemt afscheid van WZC Yserheem in Diksmuide: “Veel veranderd in die tijd”

Schepenen Katleen Winne en Greet Dever kwamen alvast Nadine bedanken voor de vele jaren inzet en voor het vriendelijke onthaal. (foto ACK) © Annie Callewaert
Redactie KW

Nadine Vandorpe (61) begroette 35 jaar lang iedereen aan het onthaal van WZC Yserheem met een glimlach. Op vrijdag 3 maart is het haar laatste werkdag, waarna ze kan genieten van een welverdiend pensioen. “Nu kan ik meer tijd spenderen met mijn kleinkinderen”, klinkt het.

Nadine Vandorpe (61) is gehuwd met Willy Mertens, moeder van Dimitri en Lynn en ze is oma van vijf kleinkinderen. Nadine woont in Diksmuide. In 1990 is Nadine gestart bij het WZC Yserheem waar ze meer dan 30 jaar het gezicht van het onthaal werd, en waar ze iedereen vriendelijk en behulpzaam op weg zette. Op 3 maart is het de laatste werkdag van Nadine.

“Ik ken iedereen die hier werkt en woont. Ook de kamernummers en telefoonnummers om door te verbinden ken ik uit mijn hoofd, net als de leveranciers, het sociaal huis enzovoort, door de jaren heen ken ik ze allemaal. Ik kom met iedereen overeen, de basisregel is om iedereen met respect te behandelen. Ook met de jonge meisjes die hier werken kan ik het uitstekend vinden. Ik bewonder hen omdat ze zicht met hart en ziel inzetten en gemotiveerd blijven, ondanks de tekorten die er soms zijn. Die meisje houden mij jong”, vertelt Nadine.

Ik ga vooral het contact met iedereen die langskwam missen

Coronaperiode

“De moeilijkste tijd was de coronaperiode want er mocht toen geen bezoek binnen. De eerste coronagolf wist ik, net als iedereen, niet wat er op me afkwam. Niemand had een dergelijke situatie al meegemaakt. Terwijl ik normaal gezien de post ging dragen, brieven voorlas voor de bewoners of eens een praatje met hen maakte, moest ik nu op mijn plaats blijven zitten. Gelukkig zijn we maar een drietal bewoners verloren, maar het was heel triest dat de bezoekers die er nog eens bij mochten onherkenbaar als marsmannetjes ingepakt waren. Dat het een afscheid in mineur was is wel het minste dan men kan zeggen”, vertelt Nadine. “Er waren natuurlijk ook leuke momenten. Denk bijvoorbeeld maar aan de negentien 100-jarigen die we hier mochten vieren. Dat was telkens weer een feest. De bloemen kwamen bij mij aan het onthaal toe en ik mocht die dan naar de jarige gaan brengen, dat was fijn. De jarige werd ook telkens gevierd samen met bewoners, familie en personeel in ons cafetaria. Het zal me altijd bijblijven hoe die jarigen gelukkig zaten te glunderen.

Veel veranderd

Er is in al die tijd heel wat veranderd. Denk maar aan de digitalisering die het werk gemakkelijker maakte, nieuwe aanpassingen die het voor de bewoners aangenamer maakten enzovoort. Hier bleef de tijd zeker niet stilstaan.

Op 3 maart is de laatste werkdag van Nadine en op 1 mei gaat ze dan officieel met pensioen. “Uiteraard zal ik het contact met alle mensen die hier langskomen missen, en dan vooral de meisjes van de nabije leefgroep. Daar staat tegenover dat ik nu de kans krijg om eindelijk eens van ons vernieuwd terras te genieten, om mijn jongste kleinkind te zien opgroeien en om wat meer tijd te spenderen met de andere kleinkinderen. Zo kan ik bijvoorbeeld eens gaan kijken naar de judotraining waar een van mijn kleinkinderen naartoe gaat. Daarnaast speel ik amateurtoneel bij Plankenkoorts en ga ik het rustig aan doen. Misschien doe ik nog wel vrijwilligerswerk of een flexijob. Samen met mijn man ga ik ook graag wandelen in de Ardennen. We doen daar aan crosswandelen, dat is wandelen maar niet op de paadjes blijven. Voor mij valt nu een stuk moeten weg en in de tijd die vrijkomt zal ik wel nog een nieuwe hobby, een nieuwe uitdaging zoeken.” (ACK)

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier