Marcel Lamérand viert 100ste verjaardag

Marcel werd gefeliciteerd door het gemeentebestuur. (foto SR)
Redactie KW

Een telefoon die onophoudelijk blijft rinkelen, een deurbel die keer op keer overgaat en zelfs bezoek van de Komense burgemeester en eerste schepen. De 100ste verjaardag van Marcel Lamérand ging alvast niet onopgemerkt voorbij, al blijft de eeuweling er zelf vooral rustig bij. “Ik blijf nog altijd de familiale boerderij in de gaten houden als het nodig is”, lacht de kranige man vanuit zijn comfortabele stoel.

Hij maakte de Tweede Wereldoorlog van dichtbij mee en kreeg zelfs te kampen met een allesvernietigende brand. Toch bleef het motto van Marcel nooit ongewijzigd: altijd welgezind wakker worden! Zijn 100ste verjaardag? Die vierde hij gewoon thuis, waar hij nog steeds zelfstandig woont. “Een mens maakt wat mee in zijn leven en sommige momenten ga ik nooit vergeten”, blikt hij terug op een leven van een eeuw lang. “9 september 1943 is zo een moment. Bommenwerpers vlogen toen over Le Bizet en gooiden hun dodelijke lading naar beneden. Het was de hel op aarde voor alles oorverdovend stil werd. En hoe zou ik ooit 1960 kunnen vergeten? Een brand legde toen de loods van ons landbouwbedrijf in de as, waarop we alles kwijt speelden. Volledig opnieuw beginnen was toen de enige oplossing.”

Toch liet Marcel nooit de armen zakken, volgens hem zelfs het geheime recept voor een lang leven. “Dat en goede genen”, lacht de jarige. “Ik ben in 1922 geboren en heb meerdere eeuwelingen in de familie gehad. Die goede genen worden trouwens flink gekweekt hier want ik ben vader van 6 kinderen, grootvader van 16 kleinkinderen, overgrootvader van 28 achterkleinkinderen en er is zelfs al een achterachterkleinkind op weg.”

Advies geven

Marcel werkte gans zijn leven als landbouwer, op de boerderij die hij van zijn ouders overnam. “En mijn zoon volgde al snel in mijn voetstappen alvorens hij de zaak in eigen handen nam”, klinkt het trots. “Ook daar zijn de kleinkinderen al op de velden te vinden dus het ziet er naar uit dat het nog even binnen de familie zal blijven. Trouwens, ik mag dan wel 100 jaar oud zijn, ik hou er nog steeds een oogje in het zeil. Als mijn kinderen advies nodig hebben over de landbouw of het werk op de boerderij, dan bellen ze mij meteen.” (SR)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier