De Krak van 2024 is bekend. Deze keer viel de eer te beurt aan metaalkunstenaar Marc Vanhecke, die met zijn kunst, wielertrofeeën en deelnames aan tentoonstellingen Pittem uitdraagt tot buiten de provinciegrenzen.
Marc Vanhecke
Privé
Marc Vanhecke (66) is gehuwd met Nelly Defour (66). Ze hebben drie kinderen, Astrid (45), Michel (43) en Suzan (39), en zeven kleinkinderen.
Loopbaan
Na zes jaar bij metaalbouw Vuylsteke te hebben gewerkt, werd hij marktkramer. Hij stond samen met Nelly 39 jaar op de markten met gordijnen en raamdecoratie. Ze hadden ook een winkel in Koolskamp. Zes jaar geleden stopten ze met de winkel en gingen met pensioen.
Vrije tijd
Al 25 jaar is metaalkunst de passie en voornaamste hobby van Marc. Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan, speelt hij ook tafeltennis in zijn geboortedorp Meulebeke. Sinds een zestal weken heeft hij ook het biljarten weer opgenomen.
“Ik ben vereerd de Pittemse krak 2024 te mogen zijn, maar was zeer verrast toen ik het nieuws kreeg, temeer door het feit dat ik nog maar zes jaar in Pittem woon”, steekt Marc van wal. “Blijkbaar kennen meer mensen mij dan ik tot nu toe dacht. Een aantal jaar geleden werd ik in Ardooie al eens tweede in de Krakverkiezing en ik zie het als een vorm van erkenning dat ik nu, dankzij mijn kunst, in Pittem Krak geworden ben. De creativiteit heeft er bij mij eigenlijk van kleins af aan al ingezeten. Op school was ik altijd de eerste in wat toen plastische opvoeding heette en dat is eigenlijk nooit weggegaan. Het werken met metaal heb ik dan weer overgeërfd van mijn vader, die kunstsmid was en bij wie ik al zeer jong mocht (of moest) helpen in de smidse. Toen hij overleed, heb ik zijn boor- en zaagmachine, metaalschaar, werkbank en laspost gekocht en dat werd de basis van mijn latere passie. De laspost gebruik ik trouwens nog steeds.”
Nieuwe passie
“Mijn eerste artistieke stappen heb ik overigens niet gezet met het maken van beelden, maar van schilderijen. Nadat ik stopte met de hondenschool, besloot Nelly dat ik een nieuwe hobby nodig had. Ze schreef mij in bij de academie, waar ik vijf jaar lang schilderen volgde, iets wat ik passioneel deed. De verf en schildersezel gingen zelfs mee op reis naar de Ardennen. Maar het bloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan, ik kon mij in het schilderen toch niet volledig uitleven en zo’n 25 jaar geleden begon ik dan te experimenteren met metaal. Al snel bleek dat meer mijn ding te zijn en een nieuwe passie was geboren. In 2000 maakte ik mijn eerst beeldje, de fluitspeler die ik nog steeds heb en die ook niet weg gaat. Ik kreeg de smaak te pakken, maar doordat we toen nog onze zaak hadden, beperkte het maken van beelden zich tot enkele uren ‘s avonds en tijdens het weekend. Ik moet toegeven dat sinds mijn pensioen het hek van de dam is en dat ik bijna elke dag in mijn smidse te vinden ben.”
Trofeeën
“In 2012 werd ik gecontacteerd door Jacques Coussens van E3 Saxo Classic met de vraag of ik een overwinnaarstrofee wou maken voor de wedstrijd, als origineel alternatief voor de klassieke bekers. Ik besloot op het voorstel in te gaan en dat werd de aanzet voor een tot op vandaag durende traditie. Inmiddels zijn daar ook Koolskamp Koers, de Berencross en Nokere Koerse bijgekomen. Een soortgelijk verhaal deed zich voor rond de Askoy, het vroegere schip van Jacques Brel. Ik werd door Piet Wittevrongel gecontacteerd of ik beeldjes wou maken met het afgekeurde staal van het gezonken schip. Ik zegde toe en inmiddels heb ik als vrijwilliger tientallen bootjes en zeiltjes gemaakt, die verkocht werden om de restauratie van de boot mee te financieren. 25 jaar en honderden beelden later ben ik nog steeds even gedreven, blijft de passie levendig en blijft de inspiratie en creativiteit onverminderd opborrelen.”
“Ik doe dat bewust niet. Ik wil mijn eigen baas blijven en dat zou dan niet meer kunnen. Ik zou soms op bestelling meerdere malen hetzelfde beeld moeten maken en mij aan prijsafspraken houden, twee zaken die ik absoluut niet wil. Daarom heb ik thuis een eigen galerij, waar iedereen welkom is.”
Zit de creativiteit in je hele gezin?“Neen, zeker niet. Van mijn kinderen heeft enkel Michel mijn creatieve genen geërfd, want hij is regelmatig met potlood en papier in de weer en maakt schitterende tekeningen. En blijkbaar heeft hij de creatieve genen doorgegeven aan zijn dochter Nika, want die is inmiddels ook begonnen met beeldjes te maken in metaal.”
Zie je in haar dan een opvolger?“Dat zou kunnen, want ik vind mijn passie bij haar terug. Ze was altijd al creatief en als kind kwam ze soms met een paar rondjes en staafjes ijzer naar mij met de vraag om ze aan elkaar te lassen tot een mannetje. Sinds vorig jaar leer ik haar hoe ze zelf eenvoudige beeldjes kan maken, om zo de passie voor de metaalkunst door te geven.”
Proficiat aan alle Kraks 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier