Manon Vergote (25) vertrok op 21 mei voor zes weken naar Oeganda. Daar ging ze als vrijwilliger aan de slag bij het Pallisa Children’s Concern Project om er les te geven aan (wees)kinderen die vooral op straat leven. Daarvoor zamelde ze geld in voor de aankoop van een generator om elektriciteit aan te leggen in de school. “Uiteraard helpen alle beetjes, maar soms voelt het als een druppel op een hete plaat.”
Na haar lerarenopleiding was het moeilijk om een vaste job te vinden in het onderwijs. Zo waren er bijvoorbeeld vacatures van zes uur per week voor een jaar of een voltijdse voor maar drie weken. “Toen ben ik de sector wat beu geraakt. Ik ben heel blij met mijn job bij de bib, al mis ik het lesgeven soms wel, maar mijn takenpakket hier is heel gevarieerd. Als educatief medewerker mag ik workshops ontwerpen en begeleiden, rondleidingen geven en alles rond activiteiten organiseren. Dus het educatieve van mijn studiejaren zit er wel nog wat in”, vertelt Manon.
Workaway
Eind 2021 had Manon een zware relatiebreuk te verduren en ging ze op zoek naar een uitdaging om haar zinnen te verzetten en om zingeving te zoeken. Toen is ze in aanraking gekomen met het platform Workaway. Vrijwilligers die willen wonen en werken in het buitenland kunnen via de website in contact komen met gastgezinnen waar ze gratis mogen verblijven in ruil voor hun vrijwilligerswerk.
Zo vond Manon haar gastfamilie in Oeganda waar ze les kon geven in het lokale schooltje. “Mijn mama was daar eerst heel ongerust over, het was mijn eerste reis alleen en Afrika heeft niet de beste reputatie wat betreft veiligheid, maar na enkele positieve verhalen draaide ze wel bij”, gaat ze verder. Manon zette vervolgens al haar vakantiedagen in om van 21 mei tot 2 juli naar Oeganda te gaan. “Dat was natuurlijk niet evident voor mijn collega’s, zo zes weken achter elkaar vakantie nemen, maar ik kon rekenen op veel begrip. Er was ook een goede link met de bibliotheek waarbij ik bijvoorbeeld een voorleesuurtje organiseerde in het schooltje zelf. Zo ontstond er een uitwisseling tussen communities waarbij ik mijn verhalen ook deelde met de bib in een blog.”
Als Manon terugkijkt op haar tijd in Oeganda is het voor haar moeilijk om de twee werelden met elkaar te vergelijken. “Soms voelt het als een illusie omdat beide werelden zo verschillend zijn, het valt bijna niet met één geest of lichaam te beleven. Je voelt dat extreem reizen naar verre locaties nog maar 100 jaar in ons systeem zit. Onze geest is daar totaal nog niet aan aangepast om dat te verwerken.”
Cultuurschok
Manon had niet verwacht dat ze bij het terugkeren zo’n cultuurschok zou ervaren, die had ze eerder verwacht bij het toekomen. “Waarover wij soms klagen, wordt opeens zo ridicuul. De reis bood me veel perspectief over hoe vergankelijk het leven is. De tijd wijst altijd uit hoe irrelevant onze zogenaamde belangrijke beslissingen uiteindelijk maar zijn. Dat was heel rustgevend, maar kon je ook neerslachtig maken.
In het begin was het wat schommelen tussen die gevoelens”, vertelt Manon. In het begin moest ze zich aanpassen om op een goede manier om te gaan met onze kleine problemen hier in Kortrijk. “Je moet het opnieuw in dit perspectief plaatsen. Mijn relativeringsvermogen is er enorm op verbeterd en als mensen nu om het kleinste geschil een probleem maken, denk ik vooral ocharme die mens. Het moet lastig zijn om aan zo’n kleine zaken je energie te verspillen.”
“Beide werelden zijn zo verschillend dat het bijna niet met één geest of lichaam te beleven valt”
De huidige crisis zorgt bij veel mensen voor kopzorgen, ook Manon merkt dat het financieel moeilijk wordt, maar dan denkt ze terug aan de schrijnende toestanden die ze soms zag in Oeganda. “Dan besef je dat wij op zijn minst een dak boven ons hoofd en drinkwater hebben. Op dat vlak merk ik hoe geprivilegieerd we zijn en dat is een eindeloze troost. We zijn als westerling eigenlijk heel verwaand en door deze ervaring werd ik nog eens op dat harde feit gewezen. Door eens buiten je bubbel te reizen, leer je jouw plaats kennen in de wereld. Het maakt je meer matuur en dankbaar.”
Lokale projecten
Volgens Manon kosten dergelijke reizen veel energie, vooral emotionele, omdat het een enorme persoonlijke ontwikkeling met zich meebrengt, maar ze denkt dat mensen gelukkiger zouden worden van een breder perspectief. “Het was een prachtige ervaring. In zes weken tijd heb ik meer bijgeleerd dan dat ik in drie jaar hier zou doen. Ik ben sowieso van plan nog workaways te doen, maar zal ook hier lokale projecten uit de grond stampen. Op stedelijk niveau kan je met kleinschalige projecten ook meer bereiken.”
Er komt in het voorjaar van 2023 een foto-expositie van Manons avontuur in Oeganda. Die zal plaatsvinden in de expohoek van de vernieuwde bib die binnen een kleine maand opnieuw opent.
Privé
Manon is 25 en komt oorspronkelijk uit Brugge. Na twee jaar verhuisde ze naar Wevelgem en woont ondertussen een tiental jaar in Kortrijk samen met haar mama. Ze kocht recent zelf een huis in de Gasstraat.
Opleiding
Manon studeerde Latijn-Wiskunde in de Pleinschool (huidige Guldensporencollege Plein) en volgde een lerarenopleiding voor onderwijsvakken Latijn en biologie in Arteveldehogeschool Gent. Manon studeerde af in 2019.
Loopbaan
Eerst ging Manon voor zes maanden aan de slag bij Greenpeace als fondsenwerver. Begin 2020 startte ze als educatief medewerker bij Bibliotheek Kortrijk.
(MD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
