Lucien Delchambre uit Ingelmunster (87) kijkt uit naar het nieuwe duivenseizoen

Nu de winter voorbij is, maken de duivenliefhebbers zich stilaan op voor het komende vliegseizoen. Dit geldt ook voor Lucien Delchambre uit Ingelmunster. Hij is 87 jaar, maar nog altijd een enthousiaste en gedreven duivenmelker.

Ook al heeft de duivensport moeilijke tijden achter de rug door vergrijzing en ledenverlies, het blijft een heel populaire volkssport die de jongste jaren zelfs weer een beetje aan populariteit wint. Het zijn niet allemaal grijze mannetjes die wekelijks met de korf naar het lokaal trekken maar ook jongeren beginnen stilaan de duivensport te herontdekken. Misschien is de buitenlandse interesse, vooral vanuit China, daar niet vreemd aan want de Vlaamse sportduif is enorm gegeerd in het buitenland. Lucien Delchambre is met zijn 87 jaar nog altijd een enthousiaste en gedreven duivenmelker.

Zware fond

Lucien Delchambre, gepensioneerd ondernemer, is stilaan een legende in de duivensport. “In mijn actieve beroepsperiode kocht ik 1 miljoen kilo rundstongen in Amerika om in te voeren in Europa. Op 59-jarige leeftijd kreeg ik een zwaar hartinfarct en heb ik de zaak stopgezet.” Ik ben met de duivensport begonnen op aanraden van de schoonvader van mijn broer Henri Rosseel. Ik ging vaak op de duiven letten bij Henri en kreeg snel de smaak te pakken. Even later ben ik er dan zelf aan begonnen. Mijn voorliefde ging meteen uit naar het zware werk wat ze in duivenliefhebbersjargon de ‘zware fond’ noemden. Mijn topjaren lagen tussen 1975 en het jaar 2000. Ik heb enorm veel plezier beleefd aan de duivensport en dat is nog steeds zo. Ook al mijn sociale contacten heb ik te danken aan de duivensport. Vrijwel dagelijks krijg ik bevriende duivenmelkers over de vloer en dat doet deugd, vooral op deze hoge leeftijd. Mijn mooiste herinnering aan het duivenspel was een fantastisch uitslag uit Perpignan waarbij ik acht duiven had ingezet en acht prijzen won.”

Kweekduiven gestolen

“Even had ik gedacht aan stoppen toen ik in 2010 verhuisde naar een andere woning maar daar kreeg ik vlug spijt van. Nog voor we onze nieuwe woning betrokken stonden er al nieuwe duiventillen in de tuin. Ik kon maar geen afscheid nemen van de duivensport en mijn vele vrienden uit dat wereldje. Even voordien in 2006 kreeg ik nog een enorme tegenslag te verwerken. Op een nacht werden al mijn kweekduiven gestolen en ik heb ze nooit teruggezien.” Of hij nog lang met de duivensport hoopt door te gaan? “Voor mij is de duivensport vandaag een sociale hobby. Ik speel niet meer voor het geld of de eer maar om bij de vrienden te zijn. Stop ik met de duivensport dan krijg ik niemand meer over de vloer en slaat de eenzaamheid toe. Ik hoop er nog vijf jaar mee door te kunnen gaan.”