Lucien (89) is oudste duivenmelker van Ingelmunster: “Wanneer ik ermee stop, word ik een oud eenzaam mannetje”

Het duivenseizoen is volop bezig en de oudste duivenmelker van Ingelmunster is Lucien Delchambre (89) uit de Bruggestraat. Aan stoppen denkt hij nog niet, integendeel, hij maakt zich op voor een knalseizoen.

Ooit bezat Lucien Delchambre de beste fondduiven van West-Vlaanderen. “Mijn ambitie om nog deel te nemen aan de heel zware fondvluchten zoals Perpignan en Barcelona heb ik nu laten varen, ook omdat ik me verplicht zag om mijn duivenbestand wat in te krimpen”, opent de kranige duivenmelker.

“Ik ben nog altijd intensief met de duivensport bezig omdat ik niet wil stilvallen op mijn hoge leeftijd. Wanneer ik geen duifjes meer zou hebben, dan zou ik ’s morgens na het ontbijt in de zetel belanden en daar zou ik ’s avonds nog zitten. Met mijn duifjes heb ik een opdracht. Elke dag moet ik er zijn om ze op tijd te voeren en hun hokje schoon te maken. In plaats van in de zetel te zitten ben ik daar de hele voormiddag mee bezig. En er is nog een reden waarom ik actief de duivensport blijf beoefenen. Al mijn vrienden zijn duivenmelkers. Wanneer ik ermee stop, krijg ik niemand meer over de vloer en word ik een oud eenzaam mannetje. Nu is dat niet het geval en krijg ik haast elke dag bezoek van een collega-melker. Buurman Geert Desimpel, ook een duivenmelker, komt elke dag kijken of alles nog oké is.”

Halve eeuw melker

“Henri Rosseel zaliger heeft me met de duiven leren spelen. Ik ben er op zelfstandige basis mee begonnen in 1973. Mijn voorkeur ging uit naar het zware werk, de vluchten van boven de 800 tot 1.000 km. Perpignan en Barcelona waren mijn lievelingsvluchten en daar was ik twintig jaar geleden een krak in. Nu kan dat niet meer. Mijn duivenbestand is heel klein geworden, maar ik doe het werk nog allemaal zelf. Ik kan ook nog zelf met de auto naar het duivenlokaal rijden, maar vaak neemt Geert me mee. Ik kan me geen leven voorstellen zonder duiven. Met heimwee denk ik nu nog terug aan enkele fenomenale duiven zoals Den ijzeren, Gentilke en de Cerafin. Nu beperk ik me tot de halve fondvluchten of de korte nationale vluchten. Voor mij is duivensport op de eerste plaats sociaal contact. Ik kijk er nog elk weekend naar uit om naar het duivenlokaal te gaan en een babbeltje te slaan. Mijn enige ambitie is gezond blijven en nog vele jaren te kunnen genieten van de duivensport.”