Luc en Marie-Josée uit Kooigem: “Wij zijn hier niet de baas”

Luc Scharre en Marie-Josée Demuyck in de lege kerk van Kooigem. Twee keer per jaar komt een schoonmaakfirma de kerk kuisen, en dit was deze week het geval, waardoor alle stoelen samengezet werden. © EDB
Redactie KW

Luc Scharre (65) en Marie-Josée Demuynck (63) doen de praktische regelingen van het kerkleven in Kooigem. Ze doen samen het parochiaal secretariaat, maar zijn ook verantwoordelijk voor het onderhoud van het gebouw.

Deze reportage maakt deel uit van ons Dossier Kerk

Luc Scharre en Marie-Josée Demuynck wonen al 44 jaar in Kooigem. “Het zal iets meer dan 20 jaar zijn dat ik in de kerk meehelp”, zegt Luc. “Het begon nog voor er federaties waren toen priester Witdouck een tweede persoon nodig had om als gevolmachtigde te tekenen, mocht er iets gebeuren.”

Luc zit in het centraal kerkbestuur en doet samen met zijn vrouw ook het parochiaal secretariaat in Kooigem. “Alles wordt hier bij ons aangevraagd en dat loopt gelukkig vlot”, vervolgt Luc.

Pastorale eenheid

Sinds het ontstaan van de pastorale eenheid H. Edith Stein, waartoe de parochies van Kooigem, Rollegem, Aalbeke, Bellegem en Marke behoren, vindt Luc het aangenaam om samen te werken met de mensen uit de andere deelgemeenten. “Er is een goede communicatie en we worden goed op de hoogte gehouden van wat er gebeurt in de andere parochies van de pastorale eenheid. Priester Michel Roggeman heeft alles op poten gezet en het loopt gesmeerd.”

“Begrafenissen doe ik niet, daarvoor ben ik te emotioneel”

Samenwerking is daarbij heel belangrijk, volgens Luc. “Je mag het gevoel niet hebben dat je er alleen voor staat. Als je elkaar kan helpen, waarom zou je het dan niet doen? Samen kan je meer bereiken dan alleen.”

De Sint-Laurentiusparochie in Kooigem veranderde al verschillende keren van federatie. “We hoorden 10 à 12 jaar bij Spiere, Helkijn en Sint-Denijs, en waren ook 4 jaar bij Zwevegem Sint-Elooi. Op 1 oktober zal het 4 jaar zijn dat we bij Kortrijk-Zuid horen. Ook van dekenij is Sint-Laurentius veranderd: we gingen van dekenij Avelgem naar dekenij Kortrijk. Daar waren we bij federatie Kortrijk-Zuid, wat nu de pastorale eenheid H. Edith Stein geworden is.”

Geen priester in dorp

Luc en Marie-Josée zijn het aanspreekpunt voor de parochie. “Er woont al jaren geen priester meer in ons dorp. We hebben nu enkel nog tijdens de pare weken een mis op zaterdag om 17 uur. Dat betekent ook dat we om de twee weken de klokken – die ingesteld staan op zaterdag om 17 uur – moeten afleggen.”

De schoonmaak in de kerk gebeurde vroeger door verschillende vrijwilligers. “Iedereen moest afhaken wegens ouderdom. Ook voor ons wordt het te gevaarlijk. Omdat we niemand meer vinden, laten we nu twee keer per jaar een schoonmaakfirma komen. Dit was deze week nog het geval.”

Tussendoor zorgen Marie-Josée en Luc er wel voor dat alles proper blijft. Als er iets is wat Luc zeker niet wil doen, is het een begrafenis leiden. “Ik ben hiervoor te emotioneel.”

Luc en Marie-Josée doen hun werk in de kerk met hart en ziel. “Soms zijn er echter wel foute opvattingen. Mensen denken dat wij hier de baas zijn, maar dit zijn we niet. We zetten ons gewoon in voor de parochie.”

(Els Deleu)