Na een carrière van maar liefst 47 jaar bij de Rijkswacht en de lokale politie gaat Luc Bruynsteen (65) met pensioen. Terugblikken doet hij met tevredenheid en trots, maar ook met enkele moeilijke herinneringen. “Die twee dode kinderen die we uit een ingestort klaslokaal moesten halen, zal ik nooit vergeten”, vertelt Luc.
Luc Bruynsteen (65) is getrouwd met Doris Dereyne, vader van Stephanie en Frederik en grootvader van zes kleinkinderen. Op vrijdag 30 december trok hij voor de laatste keer de deur van het lokaal commissariaat in Langemark achter zich dicht. “Vorige week was het precies 47 jaar geleden dat ik in Etterbeek toekwam voor mijn opleiding bij de Rijkswacht”, vertelt Luc. “Na een jaar opleiding en drie jaar werken in Brussel kreeg ik een mutatie naar Brigade Kortrijk, waar ik acht jaar werkte. Dan mocht ik naar Brigade Staden waar ik 13 jaar werkte, tot de politiehervorming in 2002 de Rijkswacht afschafte en ik bij de lokale politie in Ieper terechtkwam.”
“Het gaf me veel voldoening om mensen te helpen en zaken op te lossen”
Voor veel collega’s was de overstap van Rijkswacht naar de eengemaakte politie heel moeilijk. “Bij mij is dat goed verlopen, maar eenmaal rijkswachter, altijd rijkswachter. Het was een aanpassing. De mentaliteit was anders. Er zijn er die daar problemen mee hadden en ziek werden.”
Steunteam
In 2007 mocht Luc naar het lokaal commissariaat in Langemark komen. “Ik was geen wijkagent, maar maakte deel uit van het steunteam. Dat is de tweedelijnspolitie. Wie doen interventies als de interventieploeg bezet is of als er steun moet verleend worden. Als politieagent zit je echt tussen de mensen en kom je van alles tegen, in alle lagen van de bevolking. Het gaf me veel voldoening om mensen te helpen en zaken op te lossen.”
Het zijn echter niet alleen mooie momenten die in het geheugen gegrift staan. “Wat ik nooit zal vergeten is de instorting van een schoolgebouw in Kortrijk begin jaren tachtig. Twee klaslokalen die ingestort waren en waar we twee dode kindjes moest uithalen. Het was een beetje zoals Gaza, een hoop stenen, stof en vuiligheid met hier en daar een armpje of een beentje dat uitstak. Dat zal ik nooit vergeten. Accidenten met kinderen zijn mijn tere plek.”
Luc zegt dat hij vooral de laatste jaren meer armoede ziet. “Je ziet het aan de deurwaarders die bijstand vragen aan de politie. Die lijsten zijn veel langer dan vroeger. Ik heb al veel schrijnende situaties gezien. Meestal zijn wij immers de eerste die met de problematiek in aanraking komen. Dan moet je hulporganisaties verwittigen om bepaalde mensen op te volgen. Er waren wel eens schermutselingen, maar eigenlijk viel dat goed mee. Als je een beetje kennis hebt van de type mensen. Ik had ook het voordeel van mijn ouderdom. Bij jonge mensen die cowboy willen spelen en dan iets tegenkomen, zie je wel dat ze anders reageren tegen mij dan tegen een collega die twintig of dertig jaar jonger is. Je moet wel altijd voorzichtig zijn, want je weet nooit hoe mensen reageren. Ik heb wel eens in de rabbel gelegen, maar zo weinig mogelijk. Ik was niet het type om Rambo te spelen.”
Ontvoering
Toch zegt Luc dat hij altijd met plezier naar het werk ging. “Anders zou ik geen negen jaar langer gewerkt hebben dan ik moest. Dankzij de voorwaarden die kreeg van mijn periode bij de Rijkswacht kon ik met 56 al met pensioen. Ik zal het wel missen, omdat ik het graag deed. Het laatste jaar heb ik me wel al een beetje aangepast en het een beetje rustiger aan gedaan.”
De week voor zijn pensioen ‘ontvoerden’ zijn collega’s hem. “Ze reden me een kwartiertje geblinddoekt rond om me in de war te brengen, maar ik werd uiteindelijk slechts enkele tientallen meter verder gebracht bij mijn dochter. Mijn schoonzoon heeft daar een loods waar er een feestje was. Het was een hele verrassing. Ook bij basisschool Ter Berken, waar ik vaak de kindjes hielp oversteken, kreeg ik een mooi afscheid. Dat pakt me wel.”
2024 wordt dus een jaar met heel veel extra vrije tijd voor Luc. “Ik ben onlangs lid geworden van de Kerkraad. Ik ben niet van plan om in veel verenigingen te gaan, maar wil vooral wandelen, in de tuin werken, thuis wat genieten van de kalmte en rust… We zien wel wat er allemaal op me afkomt”, besluit Luc Bruynsteen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
