In restaurant d’Hoeve in Middelkerke konden uitbater Arman Sahakyan en klant Tony Verbeeck zondag een klant redden die zich verslikte in een stukje vlees en dreigde te stikken.
Toen zondagmiddag een van de klanten van Arman Sahakyan stikte in een stukje vlees, aarzelde de restauranthouder en een andere klant geen seconde. Ze reanimeerden de man tot de komst van de ambulance en redden zo zijn leven. “We weten niet hoe het nu met hem gaat, maar hij ademde bij vertrek naar het ziekenhuis”, klinkt het.
Reanimatie
Arman Sahakyan van restaurant d’Hoeve in de Leopoldlaan in Middelkerke, beleefde zondagmiddag een middag die hij niet meer wil meemaken. Een van de gasten verslikte zich om 13.30 uur in een stukje vlees. Arman – op dat moment aan het werk in zijn keuken – werd op de hoogte gebracht door zijn vrouw, die op dat moment de zaal voor haar rekening nam.
“Toen ik in de zaal kwam, was een andere klant, Tony Verbeeck, al begonnen met de reanimatie”, vertelt Arman. “Die had heel wat cursussen gevolgd en wist perfect wat te doen. We wisselden elkaar af met de reanimatie en ondertussen werden de hulpdiensten gebeld door mijn vrouw.”
Mughelikopter
Een ambulance en de mug waren snel ter plaatse en ook de mug-helikopter landde iets verderop, op de zeedijk. “Uiteindelijk kreeg de man opnieuw hartslag en begon hij terug te ademen”, vervolgt de restauranthouder. “Toen hij vertrok was hij volgens de ambulanciers stabiel. Bleek dat het opstarten van de reanimatie voor de hulpdiensten er waren, van cruciaal belang kan zijn. Het is iets wat ieder mens zou doen voor zijn of haar medemens, toch? Maar Tony heeft het meeste werk gedaan.”
“Hij wist precies hoe hij moest handelen en ik heb hem bijgestaan. Je voelt echter die man in je armen wegglijden. Ik vreesde het ergste, maar als je dan te horen krijgt dat de man terug ademt, dan is er vooral ontlading. Het hele proces duurde hooguit een half uur.”
Dankbaar
Hoe de man er momenteel aan toe is, weet Arman niet. “Ik belde de ziekenhuizen in Oostende af, maar die informatie mochten ze mij niet geven. Ook de politie hield de lippen stijf. Begrijpelijk natuurlijk, want die zijn gebonden aan beroepsgeheim.”
“Maar ik wil toch weten hoe het nu met de man gaat. Het was alvast geen alledaagse zondag in het restaurant. Dit zijn momenten die je liever niet meer meemaakt. Maar erger nog is het voor die klant. Ik ben Tony heel dankbaar, want zonder hem zou ik misschien ook wel in paniek geweest zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
