Katrien Van Hooreweder is verkozen tot Krak van Beernem. De 64-jarige vrouw uit Beernem is voorzitter van turnclub de Kangoeroetjes, al is ze ook bij heel wat andere verenigingen een bekende vrijwilliger. “Dit is een hele leuke vorm van bevestiging voor wat ik doe”, reageert ze.
Katrien Van Hooreweder
Privé
64 jaar oud. Getrouwd met Franky Brandt. Twee kinderen, vier kleinkinderen.
Loopbaan
Werkte 41 jaar lang in een centrum voor mensen met een beperking in Lovendegem (Lievegem).
Vrije tijd
Het verenigingsleven, activiteiten met kinderen en kleinkinderen, reizen.
We treffen Katrien na schooltijd wanneer haar energieke kleinkinderen Juliette en Emiel Brandt thuis voor ambiance zorgen. Als grootouder van vier kleinkinderen vangt ze hen regelmatig en met veel plezier op. “Die kinderen zijn fantastisch, hé. Ze zouden ons energie kosten, maar eigenlijk krijg je daar net energie van. Die jeugd rondom ons, dat houdt ons jong. Op het moment dat mijn echtgenoot en ikzelf allebei met pensioen waren, namen we alle kinderen en kleinkinderen mee op reis. Op zo’n momenten maak je herinneringen voor het leven, de kleinkinderen hebben het er nog vaak over”, vertelt de kersverse Krak. Van Hooreweder vernam het nieuws over haar verkiezing al enkele dagen eerder. “Aanvankelijk vond ik dat dit niets voor mij was. Ik sta helemaal niet graag in de belangstelling, maar mijn man zei me dat ik dat echt verdien. Dit is een leuke bevestiging voor alles wat ik doe, het doet deugd om te zien dat dit gewaardeerd wordt.”
Al haar hele leven lang omringt ze zich met anderen en vooral jongeren. Professioneel werkte ze 41 jaar lang in een centrum voor jongeren met een beperking en bij de Kangoeroetjes is ze voorzitter van een club met 276 leden. Daarnaast is ze actief bij de Mirtegymers, helpt ze af en toe bij de wandelclub en steekt ze af en toe de handen uit de mouwen bij VBS Sint-Joris.
Vijf keer Levensloop
“Ik heb altijd al graag met mensen gewerkt. Dat begon ooit toen ik lid werd van de chiro en sindsdien heb ik me altijd graag omringd met mensen. Ik zou niet graag thuis zitten en al dat contact moeten missen, laat mij maar bezig zijn en anderen helpen”, vertelt ze.
Samen met een aantal leden van de Kangoeroetjes nam ze ook vijf keer deel aan de Levensloop in Brugge. “We zamelden telkens een mooi bedrag in en deden met plezier mee om 24 uur lang te bewegen. Het is jammer dat het nu door een gebrek aan voldoende vrijwilligers niet kan plaatsvinden, want dat was elk jaar een leuke belevenis.
Vrijwilligers zoeken, is voor iedere vereniging een ware uitdaging, al weet Van Hooreweder ondertussen goed hoe ze daarmee moet omgaan. “Voorlopig hebben wij weinig problemen met het vinden van vrijwilligers, alleen merk je dat de gemiddelde leeftijd van die vrijwilligers eerder hoog is. Ikzelf kwam bij de turnclub toen mijn kinderen zich aansloten, maar tegenwoordig gebeurt dat minder. Veel jonge mensen hebben al een drukke agenda en willen dat engagement er niet bij. Hopelijk verwatert dat in de toekomst niet.”
Naast haar activiteiten in het verenigingsleven trekt Van Hooreweder er graag eens op uit of geniet ze van een etentje. “Binnenkort ga ik met ex-collega’s op reis naar Spanje en met die groep gaan we ook geregeld eens eten, daar kan ik enorm van genieten. We proberen ook geregeld met alle kinderen en kleinkinderen eens weg te gaan. Op die manier samenzijn met je familie, dat vind ik heerlijk”, besluit ze.
“We organiseren elke twee jaar een turnfeest, dit jaar zetten we voor het eerst een wedstrijd op poten. Dat was een droom van onze hoofdtrainer, en daar gaan we graag in mee. Zij trekt de sportieve kant van het verhaal, wij organiseren de omkadering. Dat wil zeggen dat we zorgen dat er een bar is, dat supporters niets te kort komen.”
Jullie moesten een ledenstop invoeren en blijven dus groeien?“Klopt, we hebben nu 276 leden en hebben helaas ook een wachtlijst. Dat is bijzonder jammer, want als ik kan kiezen, mag iedereen zich bij ons aansluiten. Maar het moet haalbaar blijven voor onze club en alle vrijwilligers en trainers. We willen onze club op een kwalitatieve en inclusieve manier blijven runnen. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld twee dove kindjes in onze club. Zij brengen hun eigen tolk mee en kunnen zo bij ons meetrainen.”
Hoe lang zie je jezelf dit nog doen?“Ik doe dit nu vijftien jaar en dat loopt perfect. Ik blijf aan boord zo lang dat nodig is en vertrek in de toekomst alleen als dat in een goede verstandhouding kan. Bovendien ben en blijf ik heel graag onder de mensen, ze krijgen mij hier dus nog niet snel weg.”
Proficiat aan alle Kraks 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier