Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Lies Laridon, burgemeester van Diksmuide. De burgermoeder mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Lies,
Mevrouw de burgemeester,
Burgemeester zijn in coronatijden. Het is niets om jaloers op te zijn. Crisismanagement als dagelijkse kost. Houthulst en Diksmuide gingen de voorbije weken in een kramp nadat de Britse variant van het virus zich in de gemeente van de boskanters had geïnstalleerd. Een angstpsychose maakte zich meester van de regio. Gevoed door weinig genuanceerde berichten in de media. Clickbait is het langzame gif dat onze samenleving binnensluipt. Maar goed, als het regent in Houthulst, druppelt het in Diksmuide. Alle activiteiten voor kinderen tot 12 jaar werden verboden. Jammer, maar niet dramatisch. Deze groep had tot voor kort nauwelijks iets moeten missen. De voetbaltrainingen gingen door, er kon tennis worden gespeeld en ook de andere hobby’s schoten er tot nu toe niet bij in. Een paar weekjes zou wel lukken. Dat de positiviteitsratio in die groep steeg, was de logica zelve. Ervoor werden kinderen van die leeftijd gewoonweg niet getest. Dat je de maatregel niet doortrok tot 18 jaar, werd als een krachtig signaal ervaren. Iedereen was je dankbaar. In Brussel hadden ze al een tijd door dat er voor de middelbare schoolstudenten dringend nood was aan een perspectief. Een groep jongeren die normaal op zoek gaat naar nieuwe horizonten en de wereld in al zijn facetten ontdekt, wordt al een jaar aan handen en voeten gebonden. Onlinelessen, occasioneel een paar dagen school en daarnaast vooral heel veel schermtijd bij gebrek aan alternatieven.
Gelatenheid is de volgende stap. En geloof me, dat stadium is niet meer veraf
Er werd op de zetel gedanst toen het overlegcomité aankondigde dat buitenactiviteiten voor tien personen in die leeftijdscategorie opnieuw konden. Met dat perspectief gingen verenigingen en clubs aan de slag. Ik zag het van dichtbij gebeuren bij de lokale voetbalclub. Whatsappgroepen van trainers en coördinatoren werden overspoeld met golven van aanstekelijk enthousiasme. De grote puzzel moest in ijltempo worden gelegd, nieuwe groepjes gevormd, trainingen gespreid, flexibiliteit van trainers aangesproken. Zelfs op zaterdag en zondag zou er worden getraind om de maatregelen tot in de puntjes te kunnen volgen. Toen de mail zaterdag om 20u27 in de inbox van ouders en spelers terechtkwam, was er grote opluchting. Voor welgeteld 13 minuten. Op dat moment verscheen op de Facebookpagina van Stad Diksmuide de uitbreiding van de maatregel tot en met de leeftijd van 18 jaar. Actie en reactie. Anders is het een wel zeer pijnlijk toeval. Was die groep in de oorspronkelijke communicatie vergeten of hoopten jullie dat ze het perspectief dat Brussel hen gaf, zelf naast zich neer zouden leggen? Gelukkig niet. Gelatenheid is de volgende stap. En geloof me, mevrouw de burgemeester. Dat stadium is niet meer veraf. We gaan een deel van een generatie verliezen omdat ze zich settelen in het nieuwe normaal. Ik reed maandag door de stad en zag propvolle bussen scholieren lossen aan het station. Op de wekelijkse markt stonden gepensioneerden in groepjes van zes te praten op minder dan een halve meter afstand van mekaar, het mondmasker onder de neus. Allemaal veel gevaarlijker dan een training met tien jongeren in open lucht. Daar zijn virologen het over eens. Beste Lies, je bent een fantastische burgemeester van een zeer fijne stad. Maar ik smeek je op mijn blote knieën: sta bij een volgend besluit wat langer stil bij het mentale welzijn van een groep die we dreigen te verliezen. En dat is het laatste wat we allemaal willen.
Warme groet en hou het veilig,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier