Jill D’haene trekt van april tot juli naar Londen om daar te dansen bij het New English Ballet Theatre. Ze hoopt dan na de zomer voltijds te kunnen starten bij een grote, internationale balletcompagnie om zo haar carrière een duidelijke vorm te geven. De Izegemse is al van jongs af bezig met ballet en hoopt dat de rest van haar leven te mogen doen.
Jill D’haene blaast komende zondag 6 maart 20 kaarsjes uit. Ondanks haar jonge leeftijd heeft de ballerina al heel wat van de wereld gezien. Ze studeert al sinds haar tweede middelbaar in het buitenland en hoopt snel een vaste job te pakken te krijgen.
Je leven draait helemaal rond ballet. Hoe is dat precies begonnen?
“Toen ik 3 à 4 jaar was, startte ik met dansen. We woonden toen nog in Zwevegem en ik vond in Balletschool Raymonda in Deerlijk de ideale uitvalsbasis om de sport te beoefenen. Intussen zijn we jaren verder en ben ik er nog steeds kind aan huis. De balletschool is echt een thuis voor mij geworden en ik werd er al die jaren gecoacht door dezelfde dansleerkrachte, Wendy Demeyere. Ballet was meteen iets voor mij, ik zei als klein meisje altijd al dat ik ballerina zou worden. In het begin volgde ik heel wat algemene lessen, maar toen ik een jaar of 9 was, danste ik al om en bij de 15 uur per week, wat wel kan tellen natuurlijk.”
Op jonge leeftijd zette je dan een grote stap?
“Toen ik naar het tweede middelbaar moest, mocht ik starten in The Royal Ballet School in Londen. Dat was een droom voor mij, dus ik was natuurlijk enorm gelukkig. Ik mocht eigenlijk een jaar eerder al starten, maar toen had ik geen sponsor en was dat dus geen optie. Een jaar daar school lopen, kost een bom geld en daarom wordt er gewerkt met sponsors. Jaarlijks zijn er sponsordays en stellen de leerlingen zich voor aan mogelijke sponsors. Daarna kunnen die mensen intekenen om een student te sponsoren. Als leerling weet je zelf echter niet wie jou de kans geeft om te studeren. In mijn tweede middelbaar kon ik dus door een milde sponsor wél starten aan de prestigieuze school in Londen. Ik ben daar nu nog altijd heel dankbaar voor. Het was een kans uit de duizend.”
Als jong meisje van 13 trok je naar Londen, dat moet toch een hele grote stap geweest zijn?
“Dat was het zeker, maar ik wou het heel graag. Ik had op voorhand gezegd dat ik maximum drie weken van huis wilde zijn, omdat ik mijn ouders en mijn zus niet te veel wou missen. Elke drie weken was er een lang weekend, zodat de internationale studenten eens naar huis konden. Maar al snel leerde ik veel mensen kennen en besloot ik af en toe om eens zes weken te blijven of al eens negen weken. Ik ging dan met vriendinnen mee naar hun huis in Engeland of we bleven gewoon het lange weekend op school. Het was een zalige tijd. Corona zorgde ervoor dat ik heel weinig naar huis kwam. In 2020 vertrok ik in augustus en kwam ik pas met de feestdagen terug naar Izegem. Nu, dat deert mij niet echt. Ik ben het gewoon om van huis weg te zijn. Eigenlijk is Londen ook geen vreemde omgeving meer voor mij. Ik kan het gerust ook mijn thuis noemen, al is mijn familie er niet natuurlijk.”
Hoe zat dat dan met de taal?
“Toen ik voor het eerst naar Londen ging, sprak in amper Engels. Ik heb het gelukkig snel geleerd. We zaten in een internationaal gezelschap waar Engels de voertaal was. Alle lessen waren in het Engels, we spraken Engels onder elkaar en we leefden, aten, woonden samen. Na drie maanden sprak ik de taal eigenlijk goed en lukte dat. Ik heb daar eigenlijk geen problemen mee gehad. Ik ben ook een heel sociaal iemand, dus ik heb altijd mijn best gedaan om mij te integreren. Ik heb heel wat gereisd tijdens mijn studies en ben onder meer in New York, Parijs en Berlijn geweest, dus het is wel handig als je wat Engels kan!”
Je studeerde intussen af, ben je momenteel aan het werk?
“Ik ben meteen op zoek gegaan naar een job bij een balletcompagnie, maar corona heeft het in onze sector niet gemakkelijk gemaakt. Heel wat compagnieën nemen niet veel nieuwe mensen aan momenteel, omdat er gewoon zo weinig voorstellingen en optredens zijn. Dus het is zoeken. Ik kon in oktober en november twee maanden aan de slag bij The New English Ballet Theatre in Londen. Van april tot juli ga ik weer bij hen dansen. Intussen ben ik volop op zoek naar een plekje bij een compagnie vanaf september. Ik hoop dan een jaar vast aan het werk te kunnen.”
Waar hoop je op in de toekomst?
“Als ik echt luidop mag dromen, dan zou ik het zalig vinden om bij het Ballet van Vlaanderen te mogen dansen. Dat lijkt mij fantastisch. Het is een prachtige groep dansers en het is voor mij ook dicht bij huis. Dat zou mooi zijn. Ik deed al stage bij het Northern Ballet in Engeland en ook dat lijkt mij een hele aangename compagnie om te dansen. Ik zie wel wat uit de bus komt. Ik hoop in elk geval op een mooie toekomst in de balletwereld.” (MV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
