Jilke (18) is de Krak van Koksijde: “Ik kan de kleine dingen nu veel meer appreciëren”

Het nieuwe jaar is voor Jilke Michielsen positief gestart, na wat voor de kersverse Krak van Koksijde een bewogen 2024 was. Het was een jaar waarin ze zware chemobehandelingen moest doorstaan nadat er botkanker vastgesteld werd. Jilke is kankervrij en heeft stilaan haar oude leven terug.

Jilke was een van de grotere piste- en wegtalenten van haar generatie, maar vorig jaar kreeg ze verschrikkelijk nieuws. “Ik had de hele zomer rugpijn en het ging ondanks de ontstekingsremmers niet weg”, vertelt ze. “Ik kwam bij een sportarts terecht en in eerste instantie leek er geen vuiltje aan de lucht. Rugpijn komt wel vaker voor bij wielrenners, maar het bleef aanslepen. Plots kon ik niet meer op mijn zadel zitten door de pijn en waren m’n benen constant verzuurd.”

“De sportarts verwees me door en na verschillende scans volgde de diagnose van botkanker. Mijn behandeling was in het UZ van Gent. Het was een helse periode, maar ik was uitstekend omringd. Mijn mama heeft me elke chemo bijgestaan. Ze is zelfs even gestopt met werken om er te zijn voor mij. Nu volgen er nog driemaandelijkse controles en het blijft wel stresserend om een scan te ondergaan.”

Door haar ziekte kijkt Jilke nu anders naar het leven. “Ik heb iets meegemaakt wat veel andere leeftijdsgenoten niet meemaken. Op dat vlak heb ik dus wel een rugzakje en ben ik automatisch ook sneller volwassen geworden. Ik kan de kleine dingen des levens veel meer appreciëren. Vroeger ging ik sneller klagen als het te slecht weer was om te fietsen. Nu kan ik me daar makkelijker over zetten en ben ik blij dat ik überhaupt kan fietsen.”

Aanvaard

Jilke is blij dat ze de erkenning van Krak van Koksijde kreeg. “Ik woon er nog niet zo lang, maar het is een teken dat ik aanvaard ben in de lokale gemeenschap. Ik ben iedereen die op mij stemde enorm dankbaar. Hopelijk kunnen lotgenoten kracht putten uit mijn verhaal. Ondanks een zware tegenslag is het mogelijk om je leven nadien weer op te pikken.”

Jilke voelt zich goed op dit moment. “Ik heb ernaar verlangd om mijn oude leventje weer op te pikken. Ik merk soms nog de nasleep van de zware behandeling, vooral op vlak van vermoeidheid. Op sportief vlak zal het nog wat tijd vergen om mijn oude niveau terug te vinden. Ik moest van onder nul herbeginnen, na bijna een jaar stil te liggen. Een basis opbouwen duurt lang, maar ik ben blij met de stappen die ik al gezet heb. Mijn eerste ritje na mijn laatste chemo was in begin juli en ik zie al een duidelijk verschil. Dat werkt motiverend voor de verdere voorbereiding richting het nieuwe wielerseizoen. Eind deze maand en tijdens de krokusvakantie trek ik met mijn ploeg Cycling Team Glabbeek naar Spanje. Een exact wegprogramma is er op dit moment nog niet. De eerste wedstrijd zal sowieso weer speciaal zijn. Als topsporter heb ik altijd wel verwachtingen, maar in het begin zal ik die nog temperen. Ik moet realistisch zijn en mag geen stappen overslaan”, zegt Jilke, die naast haar wielerloopbaan ook droomt van een carrière als arts. “Ik ben me al volop aan het voorbereiden voor mijn ingangsexamen geneeskunde. Ook voor mijn ziekte was ik al geboeid door geneeskunde en dat gevoel is enkel maar versterkt.”