Met een snoeischaar in de hand zelf je groenten en fruit plukken, terwijl enkele kippen en ganzen nieuwsgierig over je schouders meegluren. Welkom in ‘t Goed Ter Heule, de grootste openluchtsupermarkt van de regio. “Onze visie? De voedselkilometers tot nul herleiden.”
Op de grens van Lauwe en Heule, weggemoffeld in de groene buffer die de Leie met de Dronckaertstraat verbindt, ligt ‘t Goed Ter Heule. Wie de plaats niet kent of de naam nog nooit heeft gehoord, zal het al snel klasseren als de zoveelste boerderij in West-Vlaanderen. Toch beschikt deze natuurlijke hub over een compleet eigen identiteit, die nieuwkomers veelal van de ene verbazing naar de andere brengt.
“En te denken dat we eigenlijk nooit echt hebben stilgestaan bij boer worden.” Justine Dewitte (39) en Wieland Fisher (37) houden ‘t Goed Ter Heule al sinds 2018 draaiende. “Ja, het is een boerderij die al jaar en dag in handen is van onze familie, al was het geen zekerheid dat wij hier ooit zouden rondlopen. Mijn grootouders hadden hier een gemengd landbouwbedrijf en nadien hield mijn oom hier vleesveebedrijf. Mijn vader? Dit zat in de IT. Maar toen we in 2018 de kans kregen om het erf over te nemen, waagden we ons aan de sprong!”
Pompoenen alom
Justine en Wieland kozen vanaf dag één voor bio, een keuze die er niet zomaar kwam. “Er was een transitieperiode van twee jaar nodig alvorens we het biolabel kregen. En die periode werd gevuld met pompoenen. Het was relatief eenvoudig om daarmee te starten en we konden er ook alle kanten mee uit. Op een bepaald ogenblik hadden we meer dan 100 verschillende soorten. Uiteindelijk hielden we hier pompoenfeesten, waar mensen allerlei workshops konden volgen. Van het uitsnijden van een pompoen, tot het bloemschikken met de vrucht: het stond allemaal op het programma. Het heeft mee gezorgd voor de naamsbekendheid van ons bedrijf, wat de stap naar de hoevewinkel en de zelfpluktuin ook vlotter liet verlopen.”
“Meer omzet is nooit onze drijfveer”
De zelfpluktuin kwam er nadat het koppel inspiratie had opgedaan in Frankrijk. “En het is echt zoals het klinkt. In plaats van een winkelmandje en een barcodescanner krijg je hier een snoeischaar en een kruiwagen. Je trekt dus zelf het veld op, op zoek naar de groenten of fruit die je nodig hebt. In het begin moesten we het concept bijna voortdurend uitleggen, al waren de mensen laaiend enthousiast. Soms hadden we wel een enkeling die een zure bemerking maakte, genre moeme da ier nu zelve trekken of wa. Maar toch viel het idee in de smaak. Mensen maakten op die manier kennis met de oorsprong van hun voeding en wij konden dan weer de voedselketen nog korter maken. Een gigantische openluchtsupermarkt, als het ware. Het is erg intensief, want we moeten de zelfpluktuin iedere twee weken weer aanvullen. Wat we planten hangt ook af van het seizoen, maar hier kun je bijvoorbeeld je eigen aardbeien komen plukken. Verser kan het niet, je kan als het ware de landbouwgrond proeven.”
Eetcafé
Ondertussen in ‘t Goed Ter Heule uitgegroeid tot een instituut in de ruime regio, waarbij het aanbod intussen ook werd uitgebreid. “We hebben in een van de gebouwen een eetcafé ingericht. Voor ons was het belangrijk om altijd de landbouw centraal te houden. Meer omzet is nooit de drijfveer. We willen onze eigen producten hier ter plaatse kunnen aanbieden, en willen ook alle gebouwen van de boerderij een functie geven. In het weekend kun je hier ook terecht, waarbij je niet alleen iets kunt kiezen van onze drankenkaart. Ook om te eten ben je hier aan het juiste adres, maar dan wel allemaal producten van onze boerderij. Varkens-, lams- of kippenvlees wordt aangevuld met lokaal gekweekte groenten. Voor de kinderen hebben we zelfs een speciale worst-met-pureeschotel. Daarbij wordt de puree geserveerd als een vulkaan, met een gaatje in. Daar gieten we de saus in, net zoals we dat vroeger als kind graag hadden.”
De toekomst
Een duidelijke visie, een hart voor het milieu en een joviale persoonlijkheid? Dat het concept van ‘t Goed Ter Heule is uitgegroeid tot een succes hoeft niet te verbazen. Al blijft het koppel wel nog vooruit kijken. “Het is goed zoals het nu is, al spelen we wel nog met het idee om een vakantiewoning in te richten. De zolderverdieping van onze woning werd voorzien van buizen, maar wordt nu enkel gebruikt voor stockage. Misschien kunnen we die in de toekomst nog ombouwen tot een plaats waar mensen kunnen overnachten, dat zou ook wel een leuke aanvulling kunnen zijn”, besluiten Justine en Wieland.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
