Jan (46) vindt na 60 jaar trouwring terug die in akker zoek raakte: “En er zit geen enkel krasje op!”

Jan Dedeyne (rechts) vond na 60 jaar (!) de trouwring terug van Lena Pollet, hier met haar man Herman Beernaert. © Johan Sabbe
Johan Sabbe

De figuurlijke naald in de hooiberg. Dat is wat Torhoutenaar Jan Dedeyne gevonden heeft. Zestig jaar geleden verloor Lena Pollet uit Lichtervelde haar trouwring op een akker met haver en nu, zes decennia later, haalde Jan hem met zijn metaaldetector boven. “Hier zijn we dolgelukkig mee”, zeggen Lena en haar man Herman Beernaert. “Niet te geloven dat de ring dankzij Jan ongeschonden aan de oppervlakte is gekomen.”

Herman (85) en Lena (80) wonen in de Ketelbuiserstraat in Lichtervelde, aan de overzijde van boerderij De Veldbloem. Die ouderlijke hoeve van Lena hebben ze 35 jaar gerund: tot aan hun pensioen in 2000. Toen nam jongste zoon Andy het bedrijf over. Vier jaar geleden heeft hij er samen met zijn vrouw Saskia Meseure ook een hoevewinkel opgestart, die eveneens De Veldbloem heet. Herman en Lena, die dit jaar hun diamanten huwelijksjubileum vierden, hebben nog drie andere kinderen: Marnick, Karin en Anja.

Torhoutenaar Jan Dedeyne (46) uit de Verdonstraat is sterk geïnteresseerd in heemkunde en geschiedenis. In maart heeft hij zich een metaaldetector aangeschaft om in de bodem op zoek te gaan naar onder andere oude munten. Hij is een gedreven lid van de Torhoutse geschied- en heemkundige kring Het Houtland.

Op 20 centimeter diepte

“Toen ik met mijn metaaldetector aan de slag mocht gaan op een weide langs de Ketelbuiserstraat in Lichtervelde, net voorbij de grens met Torhout, kwam Herman Beernaert naar me toe”, vertelt Jan. “Hij helpt nog geregeld ploegen op het bedrijf van zijn zoon Andy en had net een stuk veld bewerkt. Hij deed het verhaal van in 1964, toen hij op 2 mei met Lena was getrouwd. Drie maanden na hun huwelijk was Lena op een akker met haver aan het werk, toen ze plots haar trouwring verloor en niet meer terugvond. Het kostbare ding was intussen al 60 jaar zoek en Herman vroeg me of ik op de akker van weleer, die nu een weide is, met mijn detector op zoek wou gaan naar de ring.”

“De ring is na 60 jaar nog net als nieuw, er zit geen krasje op”

“Ik besefte dat het zoeken was naar een speld in een hooiberg, maar ik waagde het er toch op. Ik was nog maar net bezig of zo’n 80 koeien van zoon Andy kwamen mijn richting uit, waardoor ik als het ware naar een hoek van de weide gedreven werd. Daar was het plots bingo: mijn detector gaf een signaal en op zo’n 20 centimeter diepte vond ik de trouwring. Ik kon mijn ogen niet geloven. Dat was toch niet mogelijk?! Zó veel geluk, dat heb je zelden.”

“Toen Herman en Lena het blijde nieuws vernamen, waren ze door het dolle heen. De emotionele waarde van de gouden ring was voor hen erg groot. Na het verlies van de ring in 1964 had Lena een nieuwe laten maken, maar die heeft ze nu aan de kant geschoven. Sinds de vondst draagt ze het originele exemplaar.”

“De ring is na 60 jaar nog net als nieuw”, klinkt Lena supertevreden. “Er zit geen krasje op. Ik zou hem voor geen geld van de wereld meer kwijt willen.”

Grond is minder waard

“Toen mijn vrouw de ring verloor, was het veld met haver een kleine hectare groot”, aldus Herman. “Er hebben ondertussen diverse gewassen opgestaan, de grond werd meerdere malen omgeploegd en is momenteel een weide. Het is een wonder dat Jan de ring gevonden heeft. We zijn hem enorm dankbaar. Nu is de weide eigendom van zoon Andy. Die heeft geen geluk, want op slag is zijn grond minder waard. Het goud is er namelijk uit.” (schatert)

“Het moeilijke om goud in de grond te detecteren, is dat het signaal ongeveer hetzelfde is als bij aluminiumblikjes”, zegt Jan. “En van die laatste vind je er helaas veel, want nogal wat mensen nemen het niet nauw met zwerfvuil. Als ik ergens met mijn metaaldetector welkom ben en een hoop rommel in de grond aantref, neem ik al het afval mee. Zo ruim ik tegelijk de buurt wat op.”

“Toen Lena haar ring destijds verloor, dacht ik meteen: ik ben slecht getrouwd”, grapt Herman. “Maar dankzij Jan is mijn huwelijk na 60 jaar gered.” (lacht)

“De oudste munten die ik tot nu toe gevonden heb, zijn 17de-eeuws “, zegt Jan. “Het is leuk om zoiets boven te halen. Maar het mooiste is nu toch de trouwring.”