Ieperling Grégory Lewyllie trapt nog tot maart 2020 op zijn solarbamboefiets

Grégory brengt de overgang van oud naar nieuw door in Noord-Indië. (gf)
Redactie KW

De overgang van oud naar nieuw is voor velen de ideale periode om elkaar te overtroeven met goeie voornemens en nieuwe plannen. Wie droomt er niet van om eens voor een onbepaalde periode de deur achter zich dicht te trekken en toevallige ontmoetingen als kompas te gebruiken. Ieperling Grégory Lewyllie leeft nu al 19 maanden lang op dat ritme.

Op 3 juni 2018 trapte Grégory vanop de Grote Markt in Ieper zijn solarbamboefietsreis op gang. Maar enkele maanden later sloeg het noodlot toe in Laos en hij moest zijn trip even onderbreken

Grégory, wat herinner je je nog van het ongeval?

“Ik viel aan de Mekong rivier in Laos acht meter naar beneden. Het verdict kwam hard aan: een gebroken sleutelbeen. Ik besefte toen ten volle dat ik een goeie bewaarengel had en heb. Dat gaf me de nodige moed om twee maanden later mijn reis te hervatten. Achteraf gezien was het bijna een geschenk uit de hemel, want door het onverwachte einde kon ik mijn reis uitbreiden met een aantal maanden en dus ook met een reeks landen.”

Hoeveel landen heb je ondertussen doorkruist?

“Momenteel heb ik 25 landen aangedaan: Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, Tsjechië, Polen, Oekraïne, Rusland, Kazachstan, Oezbekistan, China, Laos, Cambodja, Thailand, Birma, Maleisië, Singapore, Sumatra, Zuid-India, Sri Lanka, Java, Bali, Lombok, Flores, Sulawesi en Japan. Door deze reis ben ik ook nog meer overtuigd van het feit dat het tijd wordt dat we terugkeren naar de eenvoud van het leven.”

Deze unieke reis duurt al langer dan gepland. Weet je al wanneer je naar Ieper terugkeert?

“Zoals de kaarten nu op tafel liggen, zal dat waarschijnlijk maart 2020 worden. In de tussentijd wil ik nog een klein stukje van Noord-India ontdekken en het onbekende en weinig toeristische Bangladesh verkennen. Het is een land dat al lang op mijn bucketlist staat en het verheugt mij dan ook dat ik daar mijn lange fietsreis kan afsluiten.”

Wat zal je met al de reisverhalen doen: belanden die in een kast of ga je er iets mee doen?

“Die vele opgedane reisindrukken zullen een vaste vorm krijgen in een reisboek dat ik wil schrijven. De foto- en filmbeelden zullen op hun beurt gedistilleerd worden tot een reisreportage. Vanaf september 2020 zal ik ook rondtrekken bij verenigingen en culturele centra met een voorstelling.”

Is er iets dat er bovenuit springt?

“Dat is heel moeilijk, al heeft de bizarre dodencultus in Toraja, gelegen in het Indonesische Sulawesi, toch wel weerhaken achtergelaten op mijn zwerversziel. Hun uitvaartrituelen hebben meer iets weg van een feest waarbij waterbuffels en varkens in grote aantallen worden geslacht ter ere van de overledene.”

Voelde je nooit eenzaamheid of heimwee?

“Eerlijk gezegd heb ik daar weinig last van, al moet ik toegeven dat ik deze kerst- en nieuwjaarsperiode graag bij mijn familie had doorgebracht. Stiekem hoopt vooral mijn moeder dat ik als een onverwachte Kerstman zal opduiken, maar de afstand is gewoon te groot om snel naar België te vliegen en terug. Waar ik dan wel de overgang van oud naar nieuw zaal doorbrengen? Dat is nog een vraagteken, al zal het sowieso in Noord-Indië zijn.”

En wat wens je nog voor de overgang naar 2020?

“Voor de familie hoop ik vooral op een veilig weerzien binnen enkele maanden. Voor stad Ieper hoop ik dat de vele nieuwe realisaties om van de Kattenstad een leefbare en aangename samenleving te maken ook daadwerkelijk kunnen worden uitgevoerd. De nieuwe politieke wind die doorheen de stad waait belooft alvast veel goeds. Tot slot is het mijn diepste wens dat we op wereldlijk vlak wat meer bruggen kunnen slaan opdat we elkander wat beter zouden begrijpen. Met zijn allen kunnen we bruggenbouwers zijn voor de toekomst.” (DS)

Wil je Grégory op de voet volgen dan kan dat via zijn ‘picture of the day’-verhalen op www.solarbiketour.com