Hubert Rubbens bracht namens Kiwanis Oostende Noordzee weer een hulpkonvooi met 2 ton hulpgoederen naar de Oekraïense stad Lviv. “We blijven het Oekraïense volk steunen en zijn blij dat we kunnen helpen, ook al is het maar een druppel op een hete plaat”, weet Hubert.
Kiwanis Oostende Noordzee zamelde net als vorig jaar weer, via diverse bedrijven en contacten, hulpgoederen in voor Oekraïne. Van 27 tot 31 januari bracht Hubert Rubbens die ter plaatse, samen met Olivier Claessens, die al 18 zendingen naar Oekraïne deed, en de Oekraïense Svetlana, de zus van de gastvrouw bij wie Olivier en Hubert mochten verblijven, die zo na een jaar haar familie eens terugzag.
Pesterijen aan grens
“Ik begrijp waarom veel organisaties stoppen met hulpgoederen brengen, want de controles van de Poolse douane zijn Kafkaïaans en op het randje van pesterijen”, vertelt Hubert bij terugkomst. Aan de Oekraïense grens gaat alles veel vlotter. Wat opvalt in Oekraïne, zijn de talrijke wegblokkades, veel militairen , patriottische affiches, talrijke vlaggen op de kerkhoven en verzilverde of vergulde koepels van de orthodoxe kerken. Alle vensters van hun dierbare kerken zijn afgesloten voor inslagen, je vindt zandzakken voor officiële gebouwen, alle standbeelden zijn ingepakt en overal zie je hindernissen om de vijand tegen te houden.”
“Eenmaal aangekomen in Lviv werden wij verwelkomd door 20 vrijwilligers, die hielpen bij het lossen van de goederen. Hun ogen blonken, tranen vloeiden… Eindelijk nog eens hulpgoederen. Medisch materiaal, geneesmiddelen, zoals pijnstillers,droge voeding, hygiënisch materiaal en speelgoed voor de allerkleinsten, voor weduwen van gevallen militairen en de talrijke vluchtelingen. De fierheid en gedrevenheid staat op ieders gezicht.”
Gemengde gevoelens
“De haat voor de Russen en in het bijzonder voor Poetin bij de Oekraïners is onbeschrijfelijk. “We sliepen bij vrijwilligers en genoten van hun gastvrijheid. Opdracht uitgevoerd, en we hebben geleerd dat het leven in België fantastisch is. Uit Lviv alleen al zijn 1.200 soldaten begraven. Een voetbalveld”, zucht Hubert.
“We keerden woensdag naar huis terug met gemengde gevoelens. Enerzijds zijn wij gelukkig dat wij konden helpen, anderzijds besef ik dat het maar een druppel op een hete plaat was. Bovendien hebben de Oekraïners het gevoel dat wij hen vergeten. Niets is minder waar. Dank aan mijn copain Olivier, aan ons gastgezin, aan Kiwanis Oostende Noordzee en iedereen die ons steunde met hulpgoederen. Wij gaan met ons leven verder en sowieso zal ik het volk van Oekraïne blijven steunen”, besluit Hubert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
