Zondag 5 september organiseerde het Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen een familiedag in Plopsaland De Panne. Ongeveer 1000 van de 1500 werknemers kwamen er met hun gezinnen of dichte vrienden naartoe. Goed voor 4000 bezoekers. Het hele pretpark was afgehuurd, “omdat we onze collega’s echt eens wilden bedanken voor hun uitzonderlijke inzet in de afgelopen coronaperiode,” aldus algemeen directeur Katalien Dendooven van het Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen. Ze kregen er de stralende zon bovenop.
Op de parking veel van die wagentjes die ons bekend voorkomen in het verkeer. Wit met die gele streep en daarin het opschrift “We komen graag bij u langs.” In West-Vlaanderen alleen zijn er een 1200 medewerkers van het Wit-Gele Kruis die regelmatig de baan opgaan. Maar zondag zag je alleen aan de bedrukte tassen met tickets, bonnetjes en geschenken, waarop er ‘Zorgdrager’ stond gedrukt, dat ze beroepsmatig zorg dragen.
Door covid nog belangrijker dan voorheen
Het moest vooral een ontspannende dag worden waarbij de feestvierders niet te veel aan het werk zouden denken. “Dus neen, geen speech van de directeur,” aldus persmedewerkster Sofie Vanneste. Directeur Katalien Dendooven had haar boodschap vooraf al via andere kanalen verspreid, liet ze verstaan: “Het was hoog tijd dat we onze collega’s eens konden verwennen, want zij hebben het voorbije anderhalve jaar door de corona-epidemie nog meer inspanningen geleverd dan anders al het geval is.” Vandaar dus de familiedag. “De voorbije periode heeft er ons meer dan ooit van bewust gemaakt hoe belangrijk zorg wel is,” aldus Dendooven. “Zorg in ziekenhuizen heeft veel aandacht gekregen. Maar ik denk dat vooral ook de thuiszorg niet mag vergeten worden. Mensen willen allemaal zo lang mogelijk thuisblijven, het liefst op een gezonde manier. En covid heeft dat gevoel nog versterkt.”
Het was voor het eerst dat het Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen zo’n familiedag organiseerde. “We organiseren elk jaar een personeelsfeest en onze medewerkers worden ook regelmatig op andere manieren gevierd, maar nu wilden we toch wel eens dat extraatje doen. En als ik al die lachende kindergezichten zie, dan is de dag nu al geslaagd,” zei Katalien Dendooven. De lachende gezichten van de volwassenen waren nog niet te zien. Sinds 3 september is een mondmasker niet meer verplicht in Bobbejaanland, maar in Plopsaland is een mondkapje is dat wel nog het geval. Ook Valerie Helsmoortel had een mondmasker aan. Maar ze lachte er doorheen. Zij en haar man hadden nog iets anders te vieren.
Man en vrouw bij het Wit-Gele Kruis
Er zijn ook veel families waar verschillende leden bij het Wit-Gele Kruis werken: moeders en dochters, maar ook echtgenoten. Zoals Jeroen Dusoir en Valerie Helsmoortel uit Knokke-Heist, allebei actief in de afdeling Oostkust. Zij leerden elkaar kennen bij het Wit-Gele Kruis. “Ik werkte al drie jaar bij het Wit-Gele Kruis, intussen acht, en Valerie deed stage, en is toevallig eens met mij mee geweest,” aldus Jeroen. Hun dochtertje Kamille had meteen al een feestelijke plopmuts op, want ze vierde zondag haar tweede verjaardag. “We hebben geluk dat we allebei bij het Wit-Gele Kruis werken. Iedere medewerker kreeg vier tickets. Wij hebben er samen acht. En zo konden we hier het verjaardagsfeestje van Kamille vieren, met nog wat familieleden.”
Valerie kan vooral de vrijheid appreciëren die ze krijgt als verpleegkundige. “En toch is er altijd een grote groep waarop je kan rekenen. Je hebt je vrijheid, maar je bent niet alleen.” Jeroen vindt het dan weer vooral heel leuk om bij mensen thuis te gaan. “De mensen zijn veel meer op hun gemak als je bij hen aan huis gaat, dan in een andere setting, een ziekenhuis of een woonzorgcentrum. Daar moeten ze er zijn. Thuis willen ze zijn. Je merkt echt dat verschil.” Als je thuiszorg levert in Knokke, kom je ook op de meest diverse plaatsen. “Voor je daaraan begint, kan je je dat niet voorstellen,” vertelde Valerie. “Iedere dag is een verrassing. Je weet nooit waar je terechtkomt. En dat maakt het ook wel boeiend.”
Elke wil nooit meer elders werken
Sommige gezinnen trokken er alleen op uit, andere medewerkers vormden uitgelaten groepjes. Maar natuurlijk, velen kennen elkaar niet. Er zijn 12 verschillende afdelingen in West-Vlaanderen. En slechts de leden van die afdelingen komen geregeld eens samen. “Dat kan zijn voor opleidingen of voor patiëntenbesprekingen. Of personeels-of afdelingsfeestjes. We proberen er ook geregeld wat fun in te steken, het moet niet altijd werken zijn,” aldus nog Dendooven.
Elke Desloovere troffen we aan bij de Rollerskater. Ze stond er te wachten terwijl haar man en twee dochters op de attractie zaten. “Ze keken er super naar uit.” Zelf was ze juist op “Heidi draait’ geweest en op een andere achtbaan “en ik ben genoeg gedraaid. Straks heb ik zelf verpleging nodig,” lachte ze. Elke werkt 10 jaar bij het Wit-Gele Kruis in de regio Tielt. “En ik doe het zeer graag,” zei ze.
“Ik heb vroeger in twee rusthuizen gewerkt, maar nu wil ik niets anders meer doen dan bij het Wit-Gele Kruis werken.” De dankbaarheid van de mensen en de variatie in het werk zijn de belangrijkste factoren die haar werkvreugde zo groot maken. Dat ze voortdurend alleen op weg is, stoort haar niet. “Je bent alleen op weg, maar je kunt altijd terugvallen op je nursing-begeleidster. Er is altijd iemand als het nodig is. Desnoods je collega die in de regio is. Is er iemand gevallen die je niet alleen kan optillen, dan staat daar snel een collega en we helpen elkaar. Je kunt voortdurend op de anderen rekenen.”
Voortdurende nood aan personeel
Wie bij het Wit-Gele Kruis werkt, werkt er blijkbaar graag. Katalien Dendooven bevestigt het: “De gemiddelde leeftijd bij ons is 45 jaar. Op ons feest voor de jubilarissen zijn er elk jaar mensen die 25, 30, soms 40 jaar bij ons in dienst zijn. Maar net zoals voor iedereen in de zorgsector is het voor ons ook een uitdaging om mensen aan boord te houden. Je ziet dat jonge mensen veel sneller van werk veranderen. Er is een tekort aan medewerkers in de sector. Dus je voelt dat er enige concurrentie is tussen de zorgorganisaties om die talenten binnen te halen. Rekruteren is een ding, maar je moet ook zien dat ze zich goed voelen op het werk en niet ergens anders gaan kijken.”
In Vlaanderen is het Wit-Gele Kruis het populairst in Limburg, dan in Oost-Vlaanderen en daarna komt West-Vlaanderen. “We groeien nog altijd, maar er is natuurlijk die voortdurende nood aan personeel. Zonder extra handen aan het bed van de patiënt, kunnen we niet groter worden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
