Heidi (53) is de Krak van Lo-Reninge: “Ik put nog altijd veel kracht uit mijn expeditie”

Heidi Capoen is de kersverse Krak van Lo-Reninge. Ze kreeg vier jaar geleden de diagnose Parkinson, maar ze bleef niet bij de pakken zitten en beklom in oktober vorig jaar samen met veertien lotgenoten de berg Tsergo Ri in de Langtangvallei in Nepal. “Het kriebelt om in de toekomst nog dergelijke avonturen te beleven”, zegt Heidi.

Vier jaar geleden werd bij Heidi Capoen de ziekte van Parkinson vastgesteld, maar pas begin vorig jaar kwam ze daarmee naar buiten. “Het was een bewogen jaar”, blikt Heidi Capoen terug op 2024. “Ik heb veel meegemaakt: bekendmaken dat ik Parkinson heb, twee wandeltochten organiseren ten voordele van de vzw Parkili, de expeditie naar Nepal en alle voorbereidingen daarrond… Nooit gedacht dat alles zo’n impact zou hebben.”

Motivatie

“Veel mensen zeiden me wel: ‘Jij verdient dit, het is te hopen dat jij de krak van Lo-Reninge wordt’”, zegt Heidi. “Ik maakte ook wat publiciteit op het werk, maar ik had niet verwacht dat ik ook effectief de Krak zou worden. Die waardering doet deugd. Ook mijn man en mijn kinderen zijn trots. Het is een motivatie om verder te doen zoals ik bezig ben, want de ziekte van Parkinson betekent constant werken aan jezelf.”

Heidi kijkt nog altijd met veel voldoening terug op de expeditie naar Nepal en de beklimming van de 4.985 meter hoge berg Tsergo Ri in het Himalayagebergte. “Ik ben blij dat ik de expeditie heb meegemaakt”, zegt Heidi. “Ik put er nog altijd veel kracht uit. Als ik kijk naar het programma De Rugzak op VRT 1, dan komt alles terug naar boven.”

Controlefreak

“Het kriebelt om nog dergelijke avonturen te ondernemen”, gaat Heidi verder. “Samen met mijn man Jan zijn we aan het kijken om deze zomer naar Madeira (een Portugese archipel in de Atlantische oceaan ongeveer 1.000 kilometer ten zuidwesten van Portugal, red.) te trekken om er te wandelen. Voor hem zal het ook een hele uitdaging zijn. Maar we moeten alles nog eens goed bekijken.”

Heidi omschrijft zichzelf als gevoelig en zorgzaam voor de medemens. Het feit dat ze als zorgkundige in een woonzorgcentrum werkt, is dan ook niet verwonderlijk. “Ik doe mijn job met hart en ziel”, zegt ze. “Als de mensen zeggen dat ze blij zijn om me terug te zien nadat ik een tijdje afwezig ben geweest, dan doet dat toch wel iets. Ik ben ook gemakkelijk in de omgang en pas me vlug aan. Maar ik ben wel een controlefreak. Het moet allemaal in orde zijn. Mijn collega’s weten dat.”

IJzerstappers

Wandelen is Heidi haar grootste hobby. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze bestuurslid is bij wandelclub De IJzerstappers. “Het bestuur zet zich enorm in”, zegt Heidi. “Die inzet wordt gewaardeerd en geapprecieerd. Het ledenaantal groeit elk jaar.”

Veel tijd voor andere zaken naast wandelen heeft Heidi helaas niet. “De weken zijn met de bezoekjes aan de kinesist en logopedist in het kader van mijn revalidatie goed gevuld”, besluit Heidi Capoen.