Gunther Vanpraet: “Verander drie of vier keer in je leven van job”

Hoewel hij sinds eind 2018 geen gedelegeerd bestuurder meer is van het Economisch Huis en niet meer in Oostende woont, blijft Gunther Vanpraet erg aanwezig in de badstad. Hij startte zijn loopbaan als militair, werd later journalist en is nu erg actief als ondernemer. “In de familie van mijn vrouw ligt de pensioenleeftijd rond de 75. Van mij zal het ook zoiets zijn.”

“Na tien jaar nam ik afscheid van de raad van bestuur van de basket”, valt Gunther meteen met de deur in huis. “Volgend jaar treedt BC Filou aan in een Belgisch-Nederlandse competitie, de BENXT. We willen er meedraaien aan de top en koesteren ook Europese ambities. Wij zijn dit jaar een vennootschap geworden. Ik beschik over een derde van de aandelen.”

Maar je verlaat wel de raad van bestuur?

“Eric Van Hal, de vroegere ceo van Noordzee Helikopters, beschikt ook over een derde. Hij neemt de leiding van het dagelijks bestuur. Pascal De Gryze en voorzitter Johan Verborgh hebben elk een zesde. Er kan maar één kapitein op het schip zijn. En Eric heeft meer tijd en passie dan ik om het te doen.”

Valt het je niet zwaar om wat afstand te nemen?

“Ik heb er natuurlijk nog altijd veel mee te maken. Maar het is een hele verantwoordelijkheid. Wat me ook opvalt: mensen hanteren de laatste jaren een alsmaar hardere toon. Wij speelden tien keer op een rij kampioen, maar toch volgt na elke kampioenstitel weer dezelfde kritiek: het zal volgend jaar gene vetten zijn, dat zal jullie niet nog eens lukken … En dat is lang niet alleen in de basket. De harde toon, zeker tegenover mensen die verantwoordelijkheid nemen, verontrust mij.”

Kan je daar zelf goed tegen? Het Economisch Huis kreeg destijds soms zware kritiek van de toenmalige oppositie.

“Mijn personeel zag daarvan af. Maar van mij glijdt dat af. Ik vind het niet oké als er dingen gezegd worden die niet kloppen, maar ik heb dat altijd gezien in het politieke spel. Soms waren er ook zaken terecht: als je elf jaar een organisatie leidt, maak je wel eens fouten. Ik ben niet onfeilbaar hé. Echt erg wordt het pas als de mensen je erover aanspreken. En dat gebeurde zelden of nooit.”

Waarom ben je gestopt aan het hoofd van het Economisch Huis?

“Ik had dat al 14 maanden voordien aangekondigd. Het was goed geweest en ik vond het tijd voor iets anders. Bovendien was ik intussen getrouwd en woonde mijn echtgenote in Brasschaat. Ik was meestal in Oostende. We vonden dat het tijd was om samen te gaan wonen. Er was ook wel wat werk in de familiale keten van ondernemingen (Gunthers echtgenote Miranda Cok leidt de familiale holding Summa nv, red.)”

Waar ben je nu zoal mee bezig?

“Mijn nieuwe passie is jumping. Wij zijn aandeelhouder geworden van Puissance.com, een paardensportmagazine en digitaal platform, waar we ook een businessclub rond uitbouwen. Ik rolde er per toeval in, maar heb de smaak helemaal te pakken. We hebben vijf paarden gekocht, gaan daarnaast ook kweken en willen in 2023 een hippisch centrum wat men vroeger ‘manege’ noemde openen op de Kalmthoutse heide. Het is een commercieel model, maar met ook wat fun erbij, wat promotie … Daar voel ik me goed in thuis.”

Doe je ook nog zaken in Oostende, behalve de basket?

“We zijn aandeelhouder van Tifogroup, een Oostends startend bedrijf dat online voetbalpronostieken aanbiedt. Verder hebben we hier nog de Sea’rena en werken we mee aan een nieuwe padelclub die aan het opstarten is. Ik zetel ook in het dagelijks bestuur van EKO, de nv die het Kursaalgebouw beheert. Ik ben ook nog ceo van Iep Invest, een beursgenoteerd vastgoedbedrijf met hoofdkantoor in Antwerpen. Ik verdeel mijn tijd tussen Antwerpen, Oostende en Rwanda.”

Je bent consul van Rwanda. Wat is je opdracht daar precies?

“Ik stimuleer handelscontacten tussen België en Rwanda en assisteer de Rwandese ambassadeur in België bij het leggen van politieke contacten. Ik ben al sinds 2001 bestuurder van de ngo Child Soldiers van Els De Temmerman en Johan Van Hecke. Child Soldiers is voornamelijk in Uganda actief, maar via die organisatie bouwde ik een netwerk uit in heel Oost-Afrika, ook in Rwanda.”

Kan je er iets bereiken?

“Rwanda is een heel speciaal land. Er is de band met België, de genocide van 1994, maar nu is het wel een heel goed functionerend land. Als ik handelscontacten leg, weet ik dat ze professioneel zullen afgehandeld worden. Maar het is natuurlijk geen democratie naar Europees model. Ik breng er graag zo’n twee maanden per jaar door, want het brengt me tot rust. Door corona is me dat de jongste tijd niet gelukt.”

Je carrière ging al enkele totaal verschillende richtingen uit. Wat deed je het liefst?

“Ik heb altijd graag gedaan wat ik deed toen ik het deed. Ik vind dat je iets anders moet doen als je ergens over je hoogtepunt heen bent. Het is goed voor de economie om drie of vier keer in je leven van job te veranderen, want je start met vernieuwd enthousiasme en neemt je ervaring en kennis mee naar een nieuwe organisatie. En voor de mens zelf is dat meestal ook goed.”