Partijvoorzitters op inleefstage bij i-mens: “We moeten denken aan een herstructurering”

Melissa Depraetere, partijvoorzitter van Vooruit, bezocht op maandag 6 mei Zorghotel Wellington en Kinderdagverblijf De Zeester in Oostende, beide van de zorggroep i-mens. Met het oog op de verkiezingen in juni 2024, bood i-mens alle partijvoorzitters de kans een dag mee te volgen in de zorgsector. Vooruit was de eerste partij die inging op dat aanbod.

Zorghotel Wellington en kinderopvang De Zeester hadden er maandag twee stagiairs bij. In aanloop van de verkiezingen kwamen Melissa Depraetere uit Harelbeke en gemeenteraadslid Jeroen Soete uit Oostende een dag op inleefstage. Ze kregen een rondleiding, ontdekten hoe het eraan toegaat in een kinderdagverblijf en namen deel aan een sessie stoel-yoga. “Het is van belang dat we weten hoe het eraan toegaat in de zorg, want dat zijn de belangrijkste punten voor de verkiezingen”, zegt Melissa Depraetere, partijvoorzitter van Vooruit.

Als grote zorgorganisatie denkt i-mens graag mee over de toekomst van de zorgsector. Daarom schreven ze een ‘Memorandum’. Daarin doen ze 85 gemotiveerde aanbevelingen aan de politiek, bijvoorbeeld over de financiering van de sector of over de arbeidsmarkt. Er zijn ook concrete aanbevelingen per dienstverlening die ze aanbieden, zoals gezinszorg, thuisverpleging, poetshulp met dienstencheques en veel meer. De 85 aanbevelingen moeten onze sector verstevigen, bijdragen aan de zorg voor en het welzijn van iedere inwoner van ons land, en de zorg die we aanbieden kwaliteitsvol, toegankelijk en betaalbaar houden.

Herstructurering

“Instanties worden steeds duurder, maar de inkomens of pensioensuitkeringen stijgen niet in dezelfde lijn. Sommige ouders betalen al 600 euro per maand om hun kindje halftijds naar de kinderopvang te brengen en ook de rusthuisprijzen zijn op een paar maanden tijd met vier procent gestegen”, vertelt Melissa Depraetere. “We zijn een welvarend land, maar mijn grootste bezorgdheid bij de ouderenzorg is dat mensen hun plek in het rusthuis of de zorg die ze nodig hebben thuis gewoon niet meer gaan kunnen betalen. 65-plussers zijn momenteel de grootste groep in onze samenleving. Als we binnenkort moeten onderhandelen over het regeerakkoord, moeten we gezien hebben wat de zorg van de toekomst kan zijn, zeker binnen de huiskamers.”

Jeannine K. (91) woont al drie jaar in Zorghotel Wellington. Ze betaalt iedere maand 3.000 euro om in het woonzorgcentrum te verblijven. “Drie jaar geleden is mijn man overleden en het was niet meer zo veilig voor mij om alleen thuis te wonen. Aangezien de meeste van mijn kinderen in het buitenland wonen, hebben we samen besloten dat ik naar het zorghotel zou verhuizen”, vertelt Jeannine. “Het is toch wel een beetje duur wonen. Ik betaal elke maand 3.000 euro, maar daar komen ook nog kosten bij. Ik zit hier goed en krijg de verzorging die ik nodig heb. Toch zou ik nooit rondkomen met het pensioentje dat senioren van de overheid krijgen. Ik heb geluk dat mijn man in het leger zat en ik altijd een winkel gehad heb, maar de meesten senioren vallen uit de boot. Het is pijnlijk om dat te beseffen.”

Besparingen op zorg

Wat is er dan nodig om de thuiszorg te versterken? “De laatste jaren is er 4 miljard euro bijgekomen voor de federale zorg, maar op Vlaams welzijnsbeleid is er té weinig budget vrijgemaakt. N-VA, Open Vld en CD&V geven aan te willen besparen op de zorg. We gaan ons anders moeten organiseren, anders zal het niet haalbaar zijn om iedereen de verdiende zorg te geven”, stelt Melissa Depraetere.

Zorginstantie i-mens denkt ook actief mee aan oplossingen. In de toekomst zullen steeds meer mensen thuis oud worden, en daar zorg nodig hebben. De zorg van morgen speelt zich grotendeels af in onze huiskamers, de klok rond. “We moeten de zorgsector herstructureren. We willen inzetten op de combinatie tussen menselijke zorg en technologie en zijn daarom ook vragende partij om de gezinszorg 24 op 24 en 7 op 7 mogelijk te maken binnenshuis”, zegt Karin Van Mossevelde, algemeen directeur van i-mens. “We hebben een resem aan voorstellen waarvan we zeker zijn dat ze niet meer geld zullen kosten, maar flexibiliteit en een nieuwe regelgeving vragen.” (ZB)