Sara Lauwers (35) baat publieksapotheek AZ Delta Roeselare uit: “Wij zijn vaak het eerste aanspreekpunt”

Sara Lauwers: “Deze apotheek is een beetje mijn kindje”. © Stefaan Beel stefaan beel
Peter Soete

Als apotheker vindt Sara Lauwers uit Roeselare menselijk contact zeer belangrijk. Ze houdt enorm veel van haar job, maar ze sluit niet uit dat ze binnen tien jaar totaal iets anders zal doen. Maar een ding zal altijd blijven: haar passie voor verre reizen, ook met de kindjes mee.

In het middelbaar moet je al een fan geweest zijn van zuren, bases en scheikundige formules?

“Dat klopt wel want talen waren niet echt aan mij besteed. Wiskunde, en wetenschapsvakken zoals biologie en scheikunde waren wel meer mijn ding. Het is nogal vaak zo, hé, goed in exacte vakken en minder in talen of omgekeerd.”

Wie is Sara Lauwers?

Geboren in Kortrijk op 15 maart 1989, partner van Thomas, twee kindjes: Olivia (8) en Karel (7). Dit gezin woont in Oekene.

Opleiding en job

Lager onderwijs in Lauwe, middelbaar in Wevelgem en de Pleinschool in Kortrijk. Hoger onderwijs aan UGent (farmaceutische wetenschappen). Vanaf 2012 apotheker in Wervik, Ingelmunster en Roeselare. Vanaf 2020 titularis-apotheker in publieksapotheek AZ Delta.

Vrije tijd

Reizen, personal training, fotografie, online shoppen.

Toch heeft het zeer lang geduurd vooraleer je koos voor farmaceutische wetenschappen?

“Ik heb zeer lang getwijfeld. Mijn ouders hebben me altijd vrij gelaten in mijn keuzes en ik was niet gehaast om te kiezen. (lacht) Het heeft geduurd tot in augustus nadat ik was afgestudeerd in het middelbaar. Ik kreeg toen een folder over farmaceutische wetenschappen van een vriendin die zich afvroeg of dit niets voor mij zou zijn. Het waren zware studies, maar ik deed het graag. Hoe meer ik er over leerde, hoe liever ik het deed. Ik heb nooit een tweede zittijd gehad, maar na vijf jaar studeren, was ik toch blij dat het voorbij was. Ik wilde werken.”

Je hebt nooit voor een carrière in een farmaceutisch bedrijf gekozen. Onderzoek doen bijvoorbeeld, was geen optie?

“Neen, ik heb stage gelopen in een farmaceutisch bedrijf en dat sprak me niet aan. Het voelde zo onpersoonlijk aan. Dan waren mijn stages in een apotheek zo veel leuker. Je hebt er persoonlijk contact en je betekent onmiddellijk iets voor de mensen.”

“Ik heb de reismicrobe geërfd van mijn ouders”

Je kwam niet direct in Roeselare terecht?

“Ik ben afkomstig van Lauwe en heb eerst in een apotheek in Wervik en dan Ingelmunster gewerkt vooraleer ik mocht beginnen in een apotheek van Mieke Bouttelisier. Wanneer Mieke besliste om de publieksapotheek van AZ Delta te openen, ben ik hier titularis geworden.”

Wat is een titularis-apotheker?

“Dat is iemand die een apotheek uitbaat, een gerant als het ware. In juni 2020 ging deze apotheek open, dus dit jaar vieren we de vijfde verjaardag. Dit is een beetje mijn kindje. In het begin stond ik hier alleen met Mieke en het was een volledig nieuw concept. We kwamen net uit corona en we waren relatief ver van de stads- en dorpskernen verwijderd. Het was eerst een beetje zoeken en niet altijd zo gemakkelijk. Maar we waren niet ongerust. Men zegt altijd dat een apotheek drie jaar nodig heeft om te groeien en zijn plaats te vinden. Ik geloof dat we zeker onze plaats hebben gevonden.”

Het blijft een speciale locatie: een apotheek in een ziekenhuis.

“Het vindt meer en meer ingang. In Leuven en Kortrijk zijn er ook al apotheken in het ziekenhuis zelf. Onze voornaamste klanten zijn de patiënten die ontslagen worden en medicatie kopen voor thuis, maar ook de 3.000 medewerkers van AZ Delta en de buren in de omtrek.”

“Wij zijn een publieksapotheek, wij leveren geen medicatie voor AZ Delta zelf. Dat doet de ziekenhuisapotheek die in een ander gebouw zit en waar om en bij de 100 medewerkers instaan voor de volledige medicatiebehandeling en afwerking van het ziekenhuis.”

Jullie zijn hier altijd mee met de nieuwste geneesmiddelen en behandelingen?

“Absoluut want de dokters in het ziekenhuis zijn dat ook. Zij schrijven de nieuwste medicatie voor en wij moeten daar onmiddellijk op inspelen.”

Een publieksapotheek in een ziekenhuis vraagt toch een speciale benadering?

“Wij zijn heel vaak het eerste aanspreekpunt van mensen nadat ze ontslagen zijn uit het ziekenhuis of na een consultatie bij een dokter. En ja, sommigen hebben slecht nieuws gekregen en luchten hun hart bij ons. Wij horen vaak triestige verhalen en empathie tonen, is het minste dat we kunnen doen. En vaak zijn die mensen heel dankbaar omdat wij luisteren naar hen.”

Je bent ook een fervente reiziger?

“Dat heb ik meegekregen van mijn ouders. Als kind namen ze me al mee op verre reizen naar Canada, de VS en Afrika en ik heb de microbe geërfd. Zelf zijn we al naar Oman en Sri Lanka gereisd en dit jaar gaan we met de kindjes op safari naar Tanzania. Reizen is een ongelooflijk grote hobby van mij. Ik heb er geen moeite mee om te sparen voor mijn reizen.”

“Thomas bekijkt het financiële plaatje en ik vraag dan gewoon: lukt het om naar daar te gaan? Ik heb helaas te weinig vakantiedagen en misschien ook te weinig geld om alle reisplannen uit te voeren.” (lacht)

Je hebt het naar je zin hier in Oekene?

“Oh ja, ik woon zeer rustig midden de velden. Ik heb dat nodig, thuis tot rust komen. Ik hou niet van onverwachte zaken, enkel van verrassingen van Thomas en mijn kinderen.”

“Ik wil nog zeker tien jaar alles geven voor de apotheek. Maar ik sluit niet uit dat ik dan misschien zelf een zaak begin en dat kan iets heel anders zijn. Ja, dat zou perfect zijn als midlifecrisis.” (lacht)

Partner Content