Nog geen duizend inwoners, maar toch en dorp uit de duizend. Dat is Steenkerke voor Leonie Louage (32), Kurt Glorie (39) en hun vier kinderen. Ze vinden er het beste van twee werelden: “Dichtbij het stadscentrum en toch rustig.”
Leonie groeide op in Steenkerke, waar haar moeder en stiefvader nu nog steeds wonen. Als twintiger verhuisde ze naar Beveren-aan-de-IJzer, maar na de relatiebreuk met haar toenmalige partner keerde ze terug naar de Veurnse deelgemeente. Sinds twee jaar woont haar nieuwe vriend bij haar, samen met zijn drie kinderen. In de krokusvakantie was de voltallige kroost aanwezig: Neela (12), Seppe (10), Esmée (8) en Joppe (7). En hondje Maurice.
Toeristen
“Via onze tuin kunnen we tot bij mijn ouders. Esmée gaat in Veurne naar school, ik werk bij Duco en Kurt is als vrijwillig brandweerman snel in de kazerne”, somt Leonie de voordelen van hun woonplaats op. “We wonen dus dichtbij het stadscentrum, maar toch hebben we hier weinig passage. De kinderen kunnen alleen de straat op en we konden hen leren fietsen bij de kerk. Alleen in het landbouwseizoen is er veel trafiek en in het voorjaar is dit ook een geliefde route voor motor- en oldtimertreffens. Ook fietstoeristen vinden hier vlot de weg, om in normale tijden halt te houden in het café op de hoek.”
“Onze tuin grenst aan die van Willem Vermandere”
Wie Steenkerke zegt, zegt natuurlijk Willem Vermandere. De bekendste inwoner van het dorp blijft ook na zijn tachtigste een toeristische trekpleister, zeker nu Tom Waes hem onlangs opzocht voor Reizen Waes: Vlaanderen . “Uiteraard kennen wij hem en zijn vrouw; hier kent iedereen elkaar”, zegt Kurt. “Met Kerstmis treedt hij telkens op tijdens de middernachtmis: het enige moment wanneer de kerk nog eens volloopt.”
Activiteiten
Een buurtwinkel is er niet meer en ook de dorpsschool sloot twee jaar geleden de deuren, omdat er te weinig leerlingen waren. “Toch is dit een hechte buurt, met voldoende sociaal contact en ook sociale controle”, vindt Leonie.
“We lopen weliswaar de deur niet plat bij elkaar, maar pakjes worden dikwijls bij de buren geleverd en we maken gebruik van de Hoplr-app om elkaar te informeren. De plaatselijke feestcommissie bevordert ook de samenhang van het dorp. Er is een nieuwjaardrink, tijdens de eerste lockdown was er een teddyberenwandeling en onlangs was er de ‘Appelbabbel’, waarbij je met gebak bij je buur kon langsgaan.”
Geocaching
Met zijn elf vierkante kilometer is dit dorp niet groot, maar het nieuw samengestelde gezin is er nog lang niet op uitgekeken. “We wandelen, fietsen en lopen hier zelf graag, op de Cogge-Geeraert fietsroute of langs de knooppunten. We zien ook dikwijls geocachers aan het werk en zo weten we dat er een ‘schat’ verstopt zit aan de kerk. Die moeten we echter zelf nog vinden. Voor de Route d’Amour waren er de voorbije maand overigens doe-opdrachten voorzien langs het Titanenpad”, weet Kurt.
Eén ding is zeker: het is hier rustig wonen, maar van doodse stilte is er geen sprake. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat veel jonge gezinnen zich hier komen settelen.
Dorp uit de duizend
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
