Honderd jaar na de heropbouw van hun hoofdklooster verhuizen de laatste zusters van de Heilige Familie naar een klein knus klooster, dat pas gebouwd is in centrum Ieper. Een inkijk in een modern klooster met geschiedenis.
Vanuit deze stad namen ze het sinds 1840 op voor kwetsbare ouderen en kinderen in het zuiden van West-Vlaanderen en zelfs tot over de taalgrens. Nu ze een gezegende leeftijd bereikten, zorgen ze in hun laatste verblijfplaats voor elkaar en voor hun spirituele erfenis. “Amai, die deur kan automatisch open via de parlofoon.” Zulke luxe zijn de laatste zusters van de Heilige Familie niet gewoon.
Ze trekken deze week uit hun statig, maar verouderd hoofdklooster in de De Stuersstraat. Hun laatste bestemming ligt amper honderd meter verder: een kleinere, maar moderne nieuwbouw in de autovrije Appèlstraat. Het hoofdklooster wordt het hart van de geplande eerstegraadsschool van de Sint-Maartensscholen.
Het nieuwe klooster omvat assistentiewoningen, een kleine kapel, enkele gemeenschappelijke ruimtes en een binnentuin. “Het gebouw is pas klaar en we zijn alles nog volop aan het inrichten”, vertelt Lieve Desodt (58) vlak voor het eerste avondmaal in de nieuwe living.
Nieuwbouw
“Ik trad toe in 1985, maar na mij kwam niemand meer. Een eeuw geleden waren we met zo’n zeventig, maar ik woonde nog met overste Rozanne Philippe (79) en twee andere zusters in het hoofdklooster. Het gebouw had een dertigtal slaapkamers en werd veel te groot. Vanuit Haringe en Henegouwen verhuisden drie andere zusters ook naar onze nieuwbouw, naast ons woonzorgcentrum Huize Zonnelied waar nog drie zusters verblijven.”
‘Bezield door Jezus’ waren de zusters de voorbije decennia ook actief in de ziekenzorg, kinderopvang en bejaardenzorg. “Ik gaf vijf jaar geleden voor het laatst les”, aldus Lieve. Zij is de jongste van de laatste tien zusters. Bijna allemaal tachtigers en negentigers.
Spiritualiteit
“Toch zitten we nog met drie zusters in raden van bestuur van onze instellingen om de spiritualiteit door te geven aan de huidige medewerkers”, vervolgt Rozanne.
“Vanuit ons nieuw klooster blijven we vergaderingen bijwonen voor onze waarden: de zorg voor kwetsbaren in een familiale geest. Dit mag dan wel onze laatste verblijfplaats worden, wij beschouwen dit als een nieuwe start. Hier kunnen we langer zelfstandig wonen en blijven zorg dragen. Voor mekaar en onze nalatenschap.”
(TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
