Frederik Vandenbroucke verzamelt officiële stadsvlaggetjes

Frederik Vandenbroucke steekt met vlag en wimpel boven alle andere verzamelaars uit. Letterlijk dan toch, want hij verzamelt officiële stadsvlaggetjes en heeft er ondertussen toch al zo’n 400 in zijn relatief jonge collectie. De commerciële die in de souvenirwinkels te vinden, zijn, komen er niet bij.

“Ik ben pas ergens in 2001 begonnen met deze verzameling. Het was op reis in Hongarije, waar ik ondertussen zeker al een vijftigtal keer ben geweest”, vertelt Frederik. “Het land ligt me nauw aan het hart, want mijn oma is er geboren en ik heb er nog steeds familie wonen.”

“Ik was op een bepaald moment in het districtshuis van het 16de district van Budapest (net zoals bijvoorbeeld Parijs telt Budapest 23 stadsdistricten met elk hun eigen wapenschild, red.). Ik vroeg er wat toeristische info en kreeg er een wimpel met het wapenschild bovenop. Toen ik in 2007 opnieuw op reis was in Hongarije, helemaal in het oosten van het land, kreeg ik in een klein dorpje met de naam Fülpösdaróc plots opnieuw zo’n wimpel met hun wapenschild. Ik herinnerde mij die eerste wimpel en zo ben ik ze beginnen verzamelen. Blijkbaar is dat een trend hier in Hongarije en hebben alle gemeenten zoiets. Vanaf dan ben ik in alle dorpen en stadjes die ik bezocht zo’n wimpel gaan zoeken. Op die manier ben ik beginnen verzamelen.”

Belgische stadswimpels

Niet elk land, laat staan elke stad, heeft een traditie van wimpels. In België zijn ze zelfs tamelijk zeldzaam. “Van Ieper zelf heb ik er wel drie verschillende: eentje met het oude logo, waarop ook het silhouet van Lakenhalle en Sint-Maartenskathedraal staan en dan twee wimpels met enkel het logo, respectievelijk met het oude vredesduif-logo en met het huidige I-logo. Heel sporadisch heb ik eens geluk dat ik in een gemeente kom die er ook nog één heeft.”

“Ik heb ondertussen een 20-tal Belgische stadswimpels. Onder andere ook van Wevelgem, Torhout, Rijkevorsel, Lommel, Sint-Truiden, Sint-Agatha-Berchem en van verschillende Waalse steden, zoals Moeskroen, Saint-Ghislain, Charleroi en Namen.”

Ondertussen heeft Frederik zo’n 400 dergelijke wimpels. “In Hongarije, Slowakije, Italië, Portugal en Kroatië zijn die nog steeds heel populair, dus daar heb ik er de meeste van. Ook in Oostenrijkse gemeenten en in diverse regio’s in Duitsland worden wimpels nog vaak uitgereikt door de gemeentebesturen. Noorwegen blijkt ook een wimpelrijk land te zijn, maar daar zijn we helaas nog niet geraakt. Daarnaast heb ik er een 50-tal van Frankrijk, enkele uit Nederland, Spanje en nog wat andere landen.”

Tentoonstelling

Wanneer we Frederik naar zijn favoriete wimpel vragen, moet hij niet lang nadenken. “Ik heb twee wimpels van gemeenten uit Liechtenstein, namelijk Schaan en Eschen. Die beschouw ik toch als unieke stukken, aangezien er maar elf gemeenten zijn in dat land.”

“Van Luxemburg heb ik maar 1 wimpel, namelijk van Esch-sur-Alzette. Die heb ik trouwens ook op een speciale manier op de kop getikt. Ik was in de stad Denain in Noord-Frankrijk. Via een internetartikel had ik gelezen dat ze er een wimpel hebben. Ik ging naar de sportdienst van het stadsbestuur en kreeg er zo’n wimpel, die helaas wel wat beschadigd was. Naast het bureau van de sportfunctionaris stond nog een doos met allemaal wimpels, die hij ging wegsmijten. Ik mocht meenemen wat ik wou. Het waren bijna allemaal wimpels met logo’s van sportclubs, behalve één: de stadswimpel van Esch-sur-Alzette in Luxemburg. Die heb ik uiteraard meegenomen.”

“Van Ieper zelf heb ik drie verschillende wimpels”

Soms moet Frederik ook geluk hebben. “Soms gebeurt het wel eens dat ze maar enkele exemplaren meer hebben van hun stadswimpel en ze die dan niet willen geven. Dan zeg ik altijd dat ik binnen enkele jaren een tentoonstelling plan van mijn wimpelcollectie en dat het mooi zou zijn om ook hun wimpel erbij te hebben. Zo haal ik ze meestal toch nog over de brug om een wimpel mee te geven.”

Veel geld heeft Frederik dus nog niet moeten spenderen aan zijn collectie. “Af en toe koop ik een wimpel via internetsites. Ik denk dat ik er op die manier maximum zo’n 300 euro aan heb uitgegeven tot nu toe. Mijn duurste gekochte wimpel moet die van Alicante geweest zijn. Dat is trouwens het enige Spaanse vaantje dat ik tot nu toe in mijn collectie heb en het kostte me 30 euro.”

Ruilbeurzen

Frederik denkt dat hij relatief uniek is met zijn verzameling. “Er zijn wel mensen die wimpels verzamelen van voetbal- of serviceclubs, maar van steden ben ik nog geen collega-verzamelaars tegengekomen, ook niet op het internet. Ik ga wel soms naar ruilbeurzen, maar ook daar heb ik nog niemand gevonden die stadswimpels in de aanbieding heeft. Mochten er lezers zijn die wel dergelijke vlaggetjes in hun bezit hebben, ze kunnen er mij zeker mee plezieren. Wie weet, stel ik ze ooit nog eens tentoon!” (DS)