Na een carrière van 17 jaar als onderwijzer en net geen 25 jaar als directeur, waarvan 17 jaar als coördinerend directeur van scholengroep Arkorum, gaat Francis Devolder op 1 november met pensioen. Vanaf maandag 4 november neemt Tommy Van Steenwinkel de fakkel van hem over.
Vanaf het onthaal door de trappenhal tot het bureau van coördinerend directeur Francis Devolder op de eerste verdieping van de Kattenstraat 33 hebben de collega’s meer dan 100 foto’s opgehangen met Francis in beeld. Wat meteen opvalt: op de meeste foto’s staat Francis breed lachend. Voor deze man is het glas altijd halfvol: het enthousiasme spat er gewoon af.
“Ik heb altijd veel levensvreugde ervaren met de collega’s en de mensen rondom mij”, bedenkt Francis Devolder. “In mijn onderwijsloopbaan heb ik mensen altijd belangrijker gevonden dan gebouwen. Ik ken de meeste van de medewerkers bij naam en ik heb altijd respect voor iedereen.”
“Het stond niet in de sterren geschreven dat ik een carrière in het onderwijs zou uitbouwen. Ik liep school in het Klein Seminarie en zoals veel leerlingen werd ik ook lid van de KSA. Op zestienjarige leeftijd werd ik KSA- en kampleider en ik kreeg de microbe van jongeren aansturen, van ‘les te geven’ te pakken. Ik werd ook leider op het Kerelsplein tijdens de vakantiewerking. Tussen 20 en 23 jaar wist ik al dat organiseren en meer engagement opnemen iets voor mij was. Na mijn studies onderwijzer volgde ik ook de opleiding Diploma Hogere Opvoedkundige Studies of kortweg DHOS. Dat was toen een voorwaarde om een directieambt uit te oefenen. Hoewel ik toen hoegenaamd nog geen ambitie had om directeur te zijn.”
Fred Deburghgraeve
“Ik had zoals iedere jonge leerkracht gesolliciteerd in de scholen in de regio en op een bepaald ogenblik krijg ik een telefoontje van Jan Mortier, toen directeur van de Vikingschool. Dat er een klas zou ontdubbeld worden en of ik geen zin had om dat schooljaar in het vijfde leerjaar B te staan. En zo was de trein vertrokken. Een van mijn eerste leerlingen was Fredje Deburghgraeve. Maar toen wist ik natuurlijk nog niet dat dit zo’n wereldtopper zou worden (lacht). Idem met Alexander Doom die nu echt doorgebroken is als topatleet.”
“Het lerarentekort blijft de allergrootste uitdaging in het onderwijs”
“Na twee jaar in de hoofdschool heb ik tien jaar in de vestiging Kattenstraat of ‘De Siskes’ gestaan. In 1995 kwam een herstructurering tussen de Sint-Michielsschool jongensschool van de Kattenstraat en de meisjesschool van de Burgerschool. Het werd een gemengde school en opeens waren we maar met drie mannen meer in de school: de directeur, de LO-leraar en ik. Al de andere collega’s waren dames (lacht). In 1999-2000 ging directeur Jan Mortier met pensioen in de Vikingschool en dan heb ik mijn kandidatuur gesteld. In februari werd ik directeur van de Vikingschool. In november 2007 werd ik halftijds coördinerend directeur en halftijds directeur van de Vikingschool en vanaf september 2012 was ik voltijds coördinerend directeur van wat nu scholengroep Arkorum is. Ik ben dus net geen 25 jaar directeur geweest.”
“Natuurlijk is er in die 25 jaar veel veranderd. Denk maar aan de evoluties in de job als coördinerend directeur. We zijn een grote scholengroep met 18 scholen en we varen eenzelfde koers maar het is geen eenheidsworst. Iedere school kan eigen accenten leggen. Het is altijd wel een uitdaging geweest om hier de gulden middenweg te vinden tussen het gezamenlijk doel, maar met respect voor de eigenheid van de school.”
Zonder GSM
“De digitalisering ging razendsnel. Mijn eerste computer was een Apple van meer dan 139.000 Belgische frank (nu 3.500 euro, red.) met een geheugen van 4 MB. Nu spreken we al van Terrabyte! In het begin van mijn carrière als directeur was er geen sprake van gsm of e-mail, nu is dat niet meer weg te denken. We zijn ook overgestapt van een leescultuur naar een beeldcultuur en dat komt het echte begrijpend lezen niet ten goede.”
“Er zijn veel uitdagingen in de toekomst. Denk maar aan de diversiteit qua taal, cultuur en afkomst. Of aan de zichtbare kansarmoede die veel groter is dan pakweg tien of twintig jaar geleden. De leerkracht is vandaag naast lesgever ook opvoeder, psycholoog en maatschappelijk werker en daarmee komen we bij het grootste pijnpunt van het onderwijs: het lerarentekort blijft de allergrootste uitdaging.”
“Vanaf volgende maand heb ik meer tijd voor mijn gezin. Mijn echtgenote Veerle, dochter Charlotte en haar man en mijn kleinkinderen zullen me meer zien. Ik kijk er naar uit om meer te fietsen en om meer mooie dingen in de natuur te zien. Samen met hen, ja, heel graag.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
