Nadine Vanysacker en Luc Vangheluwe wandelden in de paasvakantie 120 kilometer naar Santiago de Compostela en kregen daarbij het gezelschap van hun kinderen en kleinkinderen. “Het werd een onvergetelijke ervaring”, vertelt Nadine.
Het idee om zich aan de pelgrimstocht naar bedevaartsoord Santiago de Compostela te wagen sloop een tiental jaar geleden door de hoofden van Nadine Vanysacker en Luc Vangheluwe. “Op reis in het zuiden van Frankrijk waren we eens toevallig in Saint-Jean-Pied-de-Port beland en we wisten niet wat we zagen”, vertelt Nadine. “Al die mensen met die rugzakken, al die talen die je hoorde praten, iedereen die goeiendag zei tegen elkaar… Die sfeer maakte zo’n indruk op ons dat we zeiden: we zouden dat ook eens willen doen.”
De jaren gingen echter voorbij zonder dat het er van kwam. “Maar we bleven het wel volgen en zochten op wat de Camino precies inhield, maar na corona zei mijn man: we mogen dat niet langer uitstellen. Met onze 67 levensjaren zijn we ook niet meer van de jongsten. Toen we vorig jaar vertelden aan onze kinderen dat we in vijf dagen van Sarria naar Santiago de Compostela wilden wandelen, zeiden ze onmiddellijk: wij gaan mee! En ze meenden het nog ook.”
Goed voorbereid
Zo smeerden vier gezinnen – twee van Bikschote, één van Woesten en één uit Herent – op donderdag 6 april de kuiten voor de eerste van vijf etappes van hun pelgrimstocht, inclusief de kinderen, goed voor een familie van 15 personen. “Van Sarria gingen we naar Portomarin, de volgende dag naar Palas de Rei, dan naar Arzúa, O Pedrouzo, Santiago en de tiende april in de namiddag kwamen we aan bij de kathedraal. “We hebben dat wel goed voorbereid, want bij die refuges kan je wel onverwacht aankomen maar kan je niet verwachten dat je overnachting hebt voor een bende van 15. We hebben een camping gevonden halfweg en het zo kunnen regelen. Met de hele bende ’s avonds samen kunnen eten en napraten, was ook echt een extra invulling van onze tocht.”
Nadine is nog steeds diep onder de indruk van de onderneming. “Dat is met geen woorden te beschrijven. Het gevoel dat je overvalt: zo intens, zo mooi, je komt ook jezelf tegen, het is een pittige tocht door de bergen. Iedereen van welke nationaliteit ook is zo vriendelijk”, mijmert Nadine. “Er is ook een gevoel van verbondenheid, er echt zijn voor elkaar. Iedereen stapte op zijn eigen tempo Een eindje verder wordt dan gepauzeerd en kwamen we weer allemaal samen. Eigenlijk is dat ook zo in het leven: iedereen gaat vooruit op zijn eigen tempo, en je moet er zijn voor elkaar. Dan kan je veel aan. Dat was het doel: dat samen mee te maken.”
Wondermooi
“In totaal legde de familie elk een 120-tal kilometer af. Enkel de twee kleinsten van 4 en 6 jaar stapten de beginstukjes mee en wandelden zo de ene dag eens tien kilometer, de andere dag vier kilometer. In verhouding tot hun leeftijd hebben ze zeker een even grote inspanning gedaan als alle volwassenen die de hele afstand deden. Ze hebben dat echt heel goed gedaan. Je ziet wel af en ’s avonds ben je versleten, maar als je dan ’s morgens vroeg allemaal samen opnieuw vertrekt, dan kun je er weer tegenaan. Wanneer je uiteindelijk in Santiago aankomt, is dat echt overweldigend. Die kathedraal is wondermooi. Je hoort verhalen onderweg. Lokale inwoners wachten je op en bieden koffie of thee aan. Het is echt een magnifieke ervaring”, geniet Nadine Vanysacker nog na.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
