En de Sikorsky dan?

Roger en Moniek luchten wekelijks hun hart in KW. Met het afscheid van de Seaking, doet het koppel in een lezersbrief een emotionele oproep.

Waarde redactie,

Ik mag het hopen dat ge van de week in deze gazet hier meer dan ene Seaking tussen uw kolommen laat vliegen. ‘t Was van de week de laatste keer dat we de keur hadden om zo’n helikopter hier in de lucht te zien. Ons Moniek is er zot van. Van die Seaking hé. ‘t Gebeurde niet veel, maar als er bij ons een passeerde, liep ze naar buiten en zwaaide ze met al dat ze in heur handen had. “Wok zou je doen als ze terugzwaaien?”, vroeg ik haar dan. “Ze binnen roepen voor een taske koffie”, zei ze. Maar zover is ‘t niet gekomen. Er is pertank plekke in de wei vlakbij ons huis, om zo’n machine neer te zetten.

Totdat ik jaren later bij den oogmeester zat, wilde ik piloot worden. Van zo’n helikopter

Waarom dat ik dat hier vertel? Om te beletten dat er met de Seaking zou gebeuren ‘t geen dat er met de Sikorsky is gebeurd. Sikorsky? Ge weet verzekers niet wat dat is. Ewel, dat was de voorganger van de Seaking. Hij was een beetje slanker dan de Seaking, maar zijn neus was ook rood. Maar een keer dat ze die aan de grond hebben gezet, hebben we er nooit meer iets over gehoord.

Dat is jammer. Want die Sikorsky heeft iets gedaan wat de Seaking nooit gelukt is: hier landen, op ons prochie. Ons Moniek is er nog niet over te spreken. Want de machine landde een keer op een achternoene nevens de school. De jongensschool vaneigens. Niet die van de meiskes. Moniek heeft hem nooit gezien. We wisten ‘t niet dat hij ging komen, de Sikorsky. De meester had dat niet gezeid van te voren. Ineens horen we gedaver nevens de school. ‘t Was just gelijkt dat er een helikopter aan het landen was. En ineens zagen we ‘t, door de grote vensters van de klas, dat er ook echt een aan ‘t landen was. Was er iets gebeurd? Ge ziet van hier, dat was een hele sensatie, in heel de school. Nee, er was niets gebeurd. De piloot was een kennis van iemand die nevens de school woonde en die gast kwam een keer op visite. ‘s Anderendaags legde de meester heel den open en toe van die machine uit. ‘t Was de laatste keer dat we zo’n Sikorsky van dicht hebben gezien. Totdat ik jaren later bij den oogmeester zat, wilde ik piloot worden. Van zo’n helikopter. Maar de ogen waren te slecht en de Sikorsky intussen tot op de den draad versleten.

Om maar te zeggen, waarde redactie, geef die Seaking aub een beetje een schone plek in uw gazet. We gaan hem niet meer weerzien, ‘t zal de laatste keer zijn. Ze gaan al van ver moeten komen en ‘t gaat al proper materiaal mogen zijn om ons Moniek nog naar buiten te zien lopen…

Als vanouds, met vriendelijke groet,

Roger en Moniek