Haar linkerarm en -been willen nog altijd niet even goed mee en door haar verzwakte linkeroog mag ze niet meer autorijden, maar Veerle Devriese uit Torhout is al blij dat ze de zware hersenbloeding van 11 april 2019 heeft overleefd. Op vrijdag 13, zaterdag 14 en zondag 15 mei exposeert ze haar kunst tijdens ‘Atelier in Beeld’ en dat voelt aan als een overwinning.
Laat het duidelijk zijn: Veerle (51) komt van ver terug. “Ik heb alles weer vanaf nul moeten aanleren”, zucht ze. “Stappen, spreken en in het normale leven functioneren. Plus: mijn kunst maken. Ik ben de dochter van Jeffrie Devriese, die met zijn monumentale bronzen beelden grote bekendheid geniet in het artistieke wereldje.”
Operatie loopt helaas ernstig mis
Veerle woont met haar dochters Amber en Emel, een tweeling van 11, in de Molenstraat in Torhout. Ze werkt sinds 14 jaar als secretaris in het volwassenenonderwijs SNT in Brugge. Sinds kort, na drie jaar zware revalidatie, doet ze dat weer voltijds, want er moet brood op de plank komen. “Bovendien is constant thuiszitten een ramp”, zegt ze. “Dan komen de muren op je af. Gelukkig kon ik me op mijn betere momenten creatief uitleven. Dat doe ik trouwens nog altijd. Ik klamp me vast aan mijn kunst. Ik heb het broodnodig om dingen te scheppen. Dat zit me duidelijk in de genen.”
Veerle had al geruime tijd last van scherpe hoofdpijn en oorsuizen. Na onderzoek bleek ze aan de zeldzame aandoening AVM te lijden: Arterioveneuze Malformatie. Die aangeboren misvorming van het bloedvatstelsel kan door een abnormale doorbloeding van de hersenen tot gevoelsstoornissen, verlamming en zware hoofdpijn leiden. “AVM valt niet te onderschatten”, weet Veerle. “Overdruk kan de misvorming doen scheuren, met een hersenbloeding tot gevolg. Dus werd er beslist om me in het UZ Gent te opereren en dat gevaarlijke ding uit mijn hoofd weg te halen. Helaas, tijdens de operatie op 11 april 2019 liep er iets serieus mis en gebeurde wat de artsen net wilden voorkomen: ik werd door een zware hersenbloeding getroffen.”
Misvorming in Veerles hoofd is er nog altijd
Gelukkig voor Veerle was de bloeding niet fataal en eind juni 2019 mocht ze na negen weken ziekenhuis, vijf in het Gentse UZ en vier in het AZ Delta in Roeselare, eindelijk weer naar huis. “Er wachtte me echter nog een lange revalidatie, want ik moest zowat alles opnieuw aanleren. Plus: mijn linkerarm en -been zijn nog altijd niet helemaal oké en mijn linkerzijzicht is voorgoed weg. Dat heeft tot gevolg dat ik niet langer mag autorijden en ook bij het fietsen heel voorzichtig moet zijn.”
Opereren willen de artsen nu niet meer en dus moet de aandoening via bestraling weg
Helaas: door de mislukte operatie zit de misvorming nog in Veerles hoofd en blijft er gevaar bestaan op openbarsten met dodelijke afloop. “Opereren willen de artsen echter niet meer en dus moet de aandoening via bestraling weg. Twee jaar geleden heb ik in het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis van Aalst, dat hierin gespecialiseerd is, de eerste bestralingen van mijn hoofd gekregen. Zo is de misvorming gekrompen van 4,3 naar 1,6 cm. Maar ze moet volledig weg en dus gaat de behandeling straks door. Hopelijk ben ik er over pakweg een jaar helemaal van verlost. Ik blijf courageus, al weegt dit alles uiteraard op mij.”
Exposeren in atelier van vader Jeffrie Devriese
Zonder haar kunst zou Veerle het mentaal niet redden. Ze maakt onder de naam Eva-creations ambachtelijke juwelen, beeldjes in aluminiumdraad, silhouetten van vrouwenlichamen en sinds kort ook tekeningen. Samen met enkele andere kunstenaars exposeert ze op vrijdag 13 mei van 18 tot 22 uur en op zaterdag 14 en zondag 15 mei van 10 tot 18 uur in het atelier van haar vader in de Keibergstraat 97. Naast Jeffrie en dochter Veerle stellen ook David Smulders, Rita Vanrolleghem en Gilbert Van Luchem er tentoon.
“De juwelen maak ik met stukjes brons, gesmolten glas of keramiek”, legt Veerle uit. “Ik heb de voorbije jaren heel wat evenwichtsoefeningen en geheugentraining gekregen en laat me nu nog tweemaal per week door een beweegcoach begeleiden. Wat me overkomen is, had meteen noodlottig kunnen aflopen, dus heb ik in zekere zin geluk gehad. Ik besef niettemin dat ik nooit meer dezelfde Veerle zal zijn van vóór mijn hersenbloeding. En dat doet pijn. Maar mijn kunst is mijn veilige haven, mijn schuiloord.”
Info: Atelier in Beeld
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
