Al voor de vijfenveertigste dag op rij staat Roland Vanwelden uit Blankenberge vanavond met zijn drie kinderen Delia (12), Dajo (9) en Douwe (9) weer op post om de zorgverleners een muzikaal hart onder de riem te steken. Elke avond om acht uur stipt, blazen ze samen een hartverwarmend deuntje op hun kornet en vanavond wordt dat ‘Op de purperen hei’.
“Ik ben daar aan het begin van de lockdown, toen het ‘s avonds nog donker was buiten, helemaal in mijn eentje mee begonnen. In navolging van de balkonzangers in Italië met hun aria’s: fantastisch vond ik dat. Maar al snel werd het een vast gezinsmomentje”, vertelt Roland. Zijn dochter Delia en tweelingzoons Dajo en Douwe gaan alle drie naar de muziekacademie. Normaal zouden Dajo en Dauwe in april samen hun eerste lenteconcert hebben gespeeld, maar door corona kon dat niet plaatsvinden. Voor de broers een hele teleurstelling. “Superjammer. We hadden daar allebei zó naar uitgekeken”, zegt Dajo, die op zijn negende al van een plekje in een echte brassband droomt. Roland zelf keek met de Koninklijke Stadsfanfaren Izegem uit naar het Vlamo Open Fanfarekampioenschap dat had moeten plaatsvinden op 15 maart.
“We stonden bij wijze van spreken klaar voor de aftrap, toen die vrijdag de dertiende plots het hele land in lockdown ging”, zegt hij. Maar het muzikale gezin maakte van de nood een deugd en heeft nu zijn vaste dagelijkse afspraak aan de voordeur. “Na het middageten kiezen we het stuk van de dag, ‘s avonds een halfuurtje voor aanvang houden we algemene repetitie. Het loopt niet altijd van een leien dakje, maar het is wel al elke keer goed gekomen”, glimlacht Roland. Voor de kinderen is het ook een beetje bezigheidstherapie. “Naar de muziekacademie kunnen ze voorlopig nog altijd niet, maar zo blijven ze toch elke dag met hun instrument bezig. Alle dagen studeren we samen een nieuw stukje in”, aldus Roland, die drie jaar geleden zijn vrouw Hilde verloor aan kanker. Hij sloeg er zich toen samen met zijn kinderen door.
“Mama speelde klarinet. Ze zou nu vast trots op ons geweest zijn”, zegt Delia. De drie kinderen Vanwelden spelen in wisselende bezetting; nu eens met z’n drietjes, dan weer solo of in duo, met of zonder papa. “Papa post telkens na afloop een filmpje op Facebook, wat veel leuke reacties oplevert. Maar op die dagen dat hij eens een solostuk bracht, waren er wel mensen die zeiden dat ze de volgende dag liever ons weer wilden zien spelen”, glundert Delia. Zaterdagavond, dag 44, stond er een verzoekje op het menu: ‘Ik hou van u’ van Noordkaap. “Dat was er eentje op vraag van Olivier, een vriend aan huis”, glimlacht Roland. “Best wel een moeilijk stukje”, zegt Delia, “je moet op de juiste momenten ademhalen of het loopt verkeerd.” We mogen van Roland alvast verklappen dat de kinderen zondagavond ‘Op de purperen hei’ ten berde brengen. Het dagelijkse gezinsritueel is ook een beetje een ode aan mama Hilde. “Zij was destijds verpleegster, later gaf ze in het Courtmans-instituut in Maldegem les aan toekomstige verzorgenden. Maar we hebben ook vrienden die in de zorg werken, en een paar collega’s van de harmonie staan in AZ Zeno op de spoed”, aldus Roland.
Passeerden ook al de revue: ‘Ode an die Freude’, ‘De Vlaamse Leeuw’, ‘Samen Sterk’, en… ‘De Lockdownrock’. “De coronamaatregelen worden ondertussen voorzichtig aan teruggeschroefd, maar wij blijven voorlopig elke avond op post. Zoals in dat liedje van Ramses Shaffy, dat ook op ons repertoire staat: We zullen doorgaan. Of toch zeker zolang de kinderen niet naar school moeten”, knipoogt Roland. “Dit is iets dat ons ons hele leven zal bijblijven, waarover we binnen twintig jaar zullen zeggen: weet je nog, toen met die corona…” Dat denkt ook zijn zoon Dauwe. “Ik zal dit later zelf aan mijn kinderen kunnen vertellen”, klinkt het trots.
(WK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier