De vakantiejob van ceo Roderik Desiere (Daikin): “Goed om in het echte leven te staan”

Roderik Desiere. (foto Joke Couvreur)
Redactie KW

Al 21 jaar draait hij mee aan de top van Daikin, die wereldspeler die met Japanse discipline en zin voor perfectie geleid wordt. Londen en Dubai waren zijn vroegere uitvalsbasissen en sinds enkele jaren staat de titel van Managing Director Daikin Belux op zijn visitekaartje. Maar zijn eerste echte werkervaring deed Roderik Desiere op bij hem thuis, in de drukkerij van zijn ouders in Wevelgem. “Toen ik op een keer aan mijn moeder vroeg wat die drie weken vakantiejob zouden opleveren, kon het antwoord niet West-Vlaamser zijn. ‘Opbrengen? Je hebt toch alles wat je nodig hebt? En als er iets is, dan moet je het vragen. En nu deure doen’…”

Als handelswetenschapper die na zijn studies meteen bij de Bank van Roeselare aan de slag ging, heeft Roderik een uitgesproken financieel en economisch profiel. Anders dan bij zijn broer Renaat die, na de vroege dood van hun vader, al snel in de voetsporen trad door de familiedrukkerij over te nemen. “Het waren geen fijne tijden, als dertiger afscheid moeten nemen van je vader. We wilden met de broers het levenswerk van onze vader en grootvader niet verloren laten gaan. Renaat was al een tijd actief in de grafische sector en stapte vrij snel in het verhaal. Samen met Koen Debrauwere bouwde hij de drukkerij uit tot wat nu Drukta geworden is: een topdrukkerij die in de geest van ons vader nog altijd heel persoonlijk werkt.”

Met de kiel onder de machine

“Vader had een passie voor zijn vak. Hij deinsde er niet voor terug om zijn kiel aan te trekken, onder de drukpers te kruipen en uit te zoeken waarom de machine die dag een ander geluid maakte dan de dag ervoor. Die handigheid en gedrevenheid hebben we van hem meegekregen. Hij leerde ons absolute voldoening te halen uit het feit dat je als jonge gast iets tot een goed einde kan brengen.”

Vakantiewerk, dat betekende voor Roderik meedraaien in de familiezaak. “De drukkerij was onze tweede thuis. Als kind speelden we tussen de machines, het was dan ook evident dat we ook in de vakanties als vijftien-zestienjarige een handje zouden toesteken. We kregen niet altijd de leukste taken. Zo kreeg ik eens van ons pa de opdracht om 4 paletten papier te snijden. Ik kan je verzekeren: je bent daarmee een paar uur zoet en het mat je flink af. Maar als je vader dan voor een volle fabriek zegt dat je het goed gedaan hebt, dan groei je als jonge gast. Het is een van de dingen die ik geleerd heb naar later toe: jonge mensen moeten durven trots zijn op wat ze verwezenlijken. Je moet als leidersfiguur waardering kunnen tonen, niet alleen in 1 op 1-gesprekken, maar ook in het openbaar. Dan stijgen mensen snel boven zichzelf uit.”

Het uitdrukken van waardering zit ook diep geworteld in de bedrijfscultuur van Daikin. “Dat doe je niet alleen met extra premies, het gaat ook over complimenten geven. Zo hebben we bijvoorbeeld onze Daikin Blue Stars. Elke werknemer beschikt over een aantal sterren die hij kan doneren aan een collega voor dingen die hij waardeert. We vragen hen ook een kort tekstje erbij te schrijven om te zeggen waarom je de ander zo sterk vindt. Zo laten we de waarden van het bedrijf leven.” Zo’n waarderingssysteem vraagt ook een heel open bedrijfscultuur. “Die is er sowieso bij Daikin. Het is zelfs een must. Als je in Brussel met 35 verschillende nationaliteiten samenwerkt, dan kan je niet anders dan open en rechtlijnig zijn tegenover elkaar. Anders werkt het niet.”

Kansen geven

Daikin en Roderik zetten door het inrichten van studentenjobs en stages sterk in op het geven van kansen aan jonge mensen. “Jongeren moeten de mogelijkheid krijgen om ook tijdens hun studies al eens in het echte leven te staan. Dat was bij mij ook het geval. Het leerde me niet alleen hoe de echte wereld in elkaar stak, maar ook welk soort job ik later wilde uitoefenen. Wilde ik veel vrijheid in mijn beroepsleven of had ik eerder nood aan sturing? Studentenjobs leren je om dat te ontdekken.”

Ook de zonen van Roderik doen al enkele jaren een vakantiejob. “Zij staan beiden in de horeca aan de kust en zijn barman in een strandbar. Zij zijn erg sociaal van aard en genieten van het contact met de klanten. Maar het is ook hard werken. Ik kan je verzekeren dat tien uur serveren, met plateaus in het zand tjolen en te maken krijgen met lastige klanten, ook niet altijd even makkelijk is… Maar om het met de levenswijsheid van mijn ouders te zeggen: ze hebben er zo’n deugd van…”