Dat topruiter Laurence Roos met nóg meer vertrouwen in het zadel België in Tokio vertegenwoordigt, is ook het talent van Cindy Handschoenwerker uit Veldegem. Als gedragsdeskundige voor paarden bereidde ze de ruin Fil Rouge mee voor op de Olympische Spelen. Om ontspannen en beheerst zijn ruiter naar een zege te loodsen.
Na een palmares in de dressuur, spreken de Olympische Spelen ook voor Laurence Roos nog tot de verbeelding. Paarden die voor dat topsportniveau worden gefokt hebben vaak een temperamentvol karakter om op hoog tempo te kunnen presteren. Ook Fil Rouge, de ruin (gecastreerde hengst) van Laurence, heeft een emotionele aard. Als hij zijn dominante wil doordrijft, gaat dat ten koste van belangrijke punten. De masteropleiding die Cindy Handschoenwerker bij de Canadese paardentrainer Chris Irwin volgde, houdt rekening met wat het paard aanvoelt, en bracht met tijd en geduld redding. “In de binnenpiste startten we op de grond met ontspanningsoefeningen. Aan de stand van de wervelkolom kan je merken wanneer een paard stress heeft. Door die te laten openbuigen gaan paarden zich door hormonen goed voelen. Tijdens schriktraining prikkelden we hem met vlaggen, ploffende ballonnen en luide geluiden. Om haar paard met obstakels te laten vertrouwen, gaven we hem de tijd om er zelf aan te gewennen”, legt Cindy uit.
Helaas kan ik niet mee, maar ik probeer hen vanop het thuisfront te coachen
Groeiende connectie
Als Fil Rouge angstig dreigde te worden, hield Laurence leidend zijn hoofd neer. Gaandeweg werd hij er minder angstig onder en liet de spanning los, groeide de connectie tussen mens en paard om een mooier team te vormen. Waar de mens van oudsher wil dat paarden hem gehoorzamen, vernam Cindy in de V.S. hoe wilde kuddes van mustangs in elkaar steken. Goed leiderschap is de lichaamstaal van paarden beter te kennen om hun taal te leren spreken. “Het zijn van nature angst- en vluchtdieren. Als ze niet meteen meewillen, moet je niet mee agressief worden.”
Wat heeft een paard van mij nodig opdat ik er ver mee zal geraken?’, moeten ruiters zich volgens haar meer afvragen. Ook buiten de sport moeten ruiters zich verdiepen in een mogelijk trauma dat hun dier opliep, en in medische problemen of ziektes. Door les te geven aan Syntra en de Artveldehogeschool, raakte Cindy onverwacht in elke tak van de paardenwereld actief.
“Ik had het nooit gedacht dat men mij op het niveau van topsport zou vragen, maar ik ben heel dankbaar voor het vertrouwen dat Laurence in mij stelde. Net voordat Laurence en Fil Rouge afreisden naar Tokio, gaf ik beiden nog een laatste training in Aken. Helaas kon ik door de coronaregels niet mee en probeer ik hen vanop het thuisfront online te coachen. Deskundigen die Laurence aansprak durfden er niet aan te beginnen. Uit angst te mislukken. Voor mij was het een uitdaging die goed uitpakte. Als iedereen opgeeft, zet ik door. Dat is dan weer mijn natuur.” (HV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
