Christophe Verholle blikt terug op knotsgek jaar met winst in The Voice: “Ik heb veel aan mijn vrouw te danken”

Christophe Verholle en zijn vrouw Ann-Sophie mogen terugblikken op het zotste jaar uit hun leven. © stefaan beel
Bert Vanden Berghe

Hij moet zichzelf naar eigen zeggen nog af en toe in de arm knijpen, maar voor Christophe Verholle (44) was 2024 een jaar om nooit meer te vergeten. Dankzij de winst in The Voice van Vlaanderen op VTM beleefde hij een rollercoaster van emoties. Wij spraken hem samen met zijn grootste steun en toeverlaat: zijn vrouw Ann-Sophie.

Vrijdag 26 april 2024, 22:43. In de VTM-studio weerklinkt tot zijn eigen zichtbare ontsteltenis de naam van Christophe Verholle. Terwijl gouden slingers door de lucht schieten, vliegt coach Laura Tesoro hem in de armen. Tien meter verder staart Ann-Sophie Baert de nicht van Christophe aan. “En nu?”, zegt ze, minstens even verbouwereerd maar zielsgelukkig. Ze hadden er al een intensieve periode op zitten, maar toen moest alles nog beginnen.

Acht maanden later is niets nog hetzelfde. Of misschien wel: de chemie tussen Christophe en Ann-Sophie, die elkaar 30 jaar geleden voor het eerst ontmoetten in het repetitiekot van het bandje waar Christophe bij speelde. “Ze was het overbuurmeisje van mijn bassist”, vertelt Christophe. “Maar we zijn elkaar pas een jaar of vijf later opnieuw tegen het lijf gelopen toen ik in mijn laatste jaar kleuteropleiding een bandje zocht”, vertelt Ann-Sophie Baert, die beroepshalve een derde kleuterklas in goeie banen leidt in SBS De Vlieger in Rumbeke. “Zo sloeg de vonk uiteindelijk over.”

Volgend jaar zijn ze al twintig jaar getrouwd. Hun huwelijk werd gezegend met twee dochters van 14 en 16 jaar.

In gedachten

Christophe is al die tijd muziek blijven spelen, en sinds 2010 doet hij dat als frontman van de rockgroep Blain, met op de eerste rij zo goed als elke keer Ann-Sophie. Ze vergezelt Christophe dezer dagen naar Antwerpen, waar hij meermaals te gast is in het Joe Christmas House op de Grote Markt in Antwerpen, een liveshow met zijn eigen live band als hoogtepunt. Maar even goed was ze van de partij op TRAX vorige zomer, op het Q Beachhouse, Tien Om Te Zien of op de Eregalerij van Radio 2 een tijdje geleden. Supertrots op hem toen hij de Roeselaarse Persprijs won. “Ik steun hem 3.000 procent in wat hij doet. Maar ik wil ook niet overkomen als de vrouw die er altijd rond hangt. We zijn gewoon een heel goed team samen”, weet Ann-Sophie. “Ik ben heel dankbaar voor haar steun”, antwoordt Christophe. “Ik ben vaak in gedachten verzonken, en heb dan niet altijd bepaalde praktische zaken of vragen gehoord.”

Het afgelopen jaar kwam er immers heel wat af op Christophe, en plots deelt hij het podium met mensen die hij voordien enkel kende van tv. “Heel raar als zo’n gasten dan zeggen dat ze jou kennen van televisie”, lacht Christophe. “Maar overal zijn ze heel hartelijk en collegiaal. Ook met Laura stuur ik nog af en toe berichtjes. Zij helpt ook waar ze kan met goeie raad.” Het was zij die hem oppikte in de zogenaamde Comeback Stage en hem in de wedstrijd hield. “Ik herinner me nog perfect wat ik dacht tijdens die blind audition”, aldus Christophe. “Ik zing nogal vaak met mijn ogen dicht, en ik hoorde een geluid dat ik niet meteen kon thuiswijzen. Ik dacht dat er backstage iets gevallen was, maar ik deed door om de opname niet te verstoren. Toen ik mijn ogen open deed, bleken ze uiteindelijk alle vier gedraaid te hebben.”

Zoen op de mond

Tot zijn eigen verbazing stootte Christophe week na week door. “Tot ik bij mijn zus in De Pinte een flyer zag passeren van een andere kandidaat”, aldus Ann-Sophie. “Het was nooit de bedoeling om reclame te maken, maar toen ontstond heel spontaan het idee om ook iets te doen. In tien minuten tijd was er een groep aangemaakt, met zijn band, familie en vrienden en ging het plots over flyers, affiches, banners…”

“Achteraf gezien was dat een heel mooie periode. Al die leuke ontmoetingen, fijne gesprekken… Alleen op 1 mei was het een ander verhaal. Ik moest optreden op het Stationsplein, maar er was geen doorkomen aan. We waren een paar dagen na de finale, en iedereen wilde een selfie of pakte mij vast. Opeens trekken ze je aan je mouw, willen vrouwen je een zoen op de mond geven… Toen waren we echt geschrokken. Maar het zotste? Dat zal toch wel Tien Om Te Zien geweest zijn vorige zomer. Dat was fantastisch om mee te maken. Al was ik heel nerveus. Ik had buiten die studio nog nooit alleen zonder mijn band gezongen, en dan bracht ik ook nog eens voor de eerste keer mijn single ‘Here To Stay’. ’s Middags tijdens de repetitie voelde het al aan alsof er een jury van honderden mensen naar mij zat te kijken. Ik voelde mij toen een groentje maar ik kon rekenen op een warme ontvangst!”

Plannen voor 2025

En dan komt iets ter sprake, dat bij momenten ook duidelijk was in het Voice-parcours: zijn aarzelend kantje. “Ik ben inderdaad een eeuwige twijfelaar. Als ik niet te veel verwachtingen heb, dan kan het alleen maar beter gaan, dacht ik veelal. Ik wil ook altijd goed doen, en het publiek niet teleurstellen. Omringd zijn door de juiste mensen heeft mijn twijfels omgezet in nog meer goesting en drive. Mijn eigen showcase in De Schaduw bijvoorbeeld (in Ardooie, op 18 januari, helemaal uitverkocht, red.) zie ik dan ook als een mijlpaal waar ik ongelooflijk hard naar uitkijk. Mijn muzikale plannen voor de toekomst? Voorlopig breng ik naast mijn nummer ook covers. Momenteel ben ik nog aan het schrijven, maar er is geen druk voor een album. Binnenkort doen we onze plannen voor een nieuwe artiestennaam uit de doeken. Dat doen we niet zomaar, want ook het publiek laten we meebeslissen. Wat ik in 2025 nog graag wil doen? Er staan al heel wat optredens op de planning, waaronder enkele mooie festivals, ik hoop op datzelfde élan te kunnen verder werken en dan kijk ik er enorm naar uit wat de toekomst ons brengt.” Met Ann-Sophie aan zijn zijde uiteraard. “Ik ben echt heel blij voor hem”, glimlacht ze. “Het is hem zo hard gegund.”