Christine Dieusaert (67) zet zich graag in voor anderen. Ze is al 30 jaar betrokken bij het Beerhoekcomité in Mesen. Daarnaast neemt ze de zorg voor haar drie kleindochters op zich. “Ik ben aangenaam verrast om verkozen te zijn tot Krak van Mesen.”
Christine Dieusaert
Privé
Christine werd geboren in Wijtschate op 10 februari 1957 als jongste van drie kinderen. Ze trouwde met Jean-Luc Maricau op 24 april 1976 en heeft twee kinderen: Nancy (47) en Gregory (+).
Loopbaan
Christine was beroepshalve poetsvrouw. Als jong meisje droomde ze ervan om kapster te worden, maar door omstandigheden was dat toen niet mogelijk.
Vrije tijd
In haar vrije tijd houdt Christine zich bezig met het huishouden, Facebook en vult ze regelmatig kruiswoordraadsels en sudoku’s in. Af en toe gaat ze ook eens shoppen. Op tv kijkt ze graag naar Familie en Blokken.
Christine woont sinds 1985 aan de Beerhoek in Mesen, na haar huwelijk met Jean-Luc Maricau. De Beerhoek is gelegen tussen de Genstraat en de Armentierseweg in Mesen. Over de betekenis van de Beerhoek bestaan verschillende verhalen. “Er zou hier lang geleden een man gewoond hebben met twee beren. Anderen zeggen dan weer dat de naam afgeleid is van het toenmalig café op de hoek, De l’Ours.”
Wijkkermis
Het Beerhoekcomité bestaat al sinds 1959. In die tijd ging de jaarlijkse wijkkermis door in het café bij Robert Douchy en Madeleintje. “Ondertussen is daar al lang geen café meer”, weet Christine. “Begin jaren 80 werd de kermis verder gezet in de Faubourg D’Armentieres bij Danny en Doris. Dat was een weekend met activiteiten zoals volksspelen en cabaretavond, wat een enorm succes was. Alleen op maandag hadden we wat meer werk met de afsluit van de kermis, door de namiddag voor de 60-plussers met aperitiefje met kleine hapjes en een vieruurtje met rozijnenbrood. Dat vindt trouwens nog altijd plaats. In 1985 startten we met de rommelmarkt. Het weekend nadien is er dan de kermis. Alle andere activiteiten die er jaarlijks bijkwamen vonden plaats in ’t Oud Schooltje. Daar hadden we veel meer werk, maar ook was het steeds weer genieten. Ik vind het heel leuk om deel uit te maken van de organisatie. Ondanks de vele voorbereidingen en grote opkuis, wat niet te onderschatten is, doen we dit allemaal met veel plezier. Het is fijn om te zien dat de mensen elk jaar graag terugkomen. Ik heb geen favoriete activiteit, ik vind ze allemaal even leuk.”
Christine is sinds 1995 betrokken bij het Beerhoekcomité, dat momenteel vijftien leden telt. “Mijn man Jean-Luc was al enkele jaren lid. In 1995 ben ik beginnen helpen met het organiseren van de Beerhoekrommelmarkt. Een paar jaar later werd dit een groot succes. We hebben elk jaar nog rond de 250 standen waar veel volk naartoe komt.”
Kleinkinderen
Zes jaar geleden verloor Christine haar zoon Gregory en wat later ook haar schoondochter. “Sindsdien zorgen we voor onze kleindochters Mayling (21), Malinka (19) en Mayisha (16). We zijn erg trots op hen, net als op onze andere kleinkinderen: Gilles (22), Zinedine (20) en Louna (19). Het was even wennen om opnieuw pubers in huis te hebben, maar het is ons gelukt. De drie kleindochters wonen nog steeds bij ons. Van hen krijg ik bijvoorbeeld les om mee te zijn in de digitale wereld. Dit jaar gaan we voor de derde keer op reis naar de Costa Brava in Spanje in de zomervakantie. Dit doen we in gezelschap van de kleindochters. We zullen dat blijven doen zolang ze dat willen. In de toekomst zal dit misschien wel in het buitenseizoen zijn, maar Spanje zullen we niet meer zomaar loslaten. Veertien jaar lang hadden we ook een tweede verblijf in Houffalize. Maar na de sluiting van de camping hebben we dit moeten opgeven. Nu genieten we met volle teugen van een reis naar Spanje.”
“Ik vind het heel aangenaam om hier te wonen. Het is een plek waar je echt tot rust kan komen en kan genieten van prachtige wandelingen met mooie uitzichten. Wat Mesen extra bijzonder maakt, is dat iedereen elkaar hier kent. Nadat Jean-Luc en ik getrouwd waren, woonden we negen jaar in Wijtschate. Toen we in 1985 naar Mesen verhuisden, voelde het niet als een grote verandering. Ik voelde me hier meteen thuis.”
Hoe kijk je naar de Vredestoren?“De Vredestoren zie ik als een van de symbolen van Mesen. Mijn man heeft destijds meegeholpen aan de opbouw ervan. Het is een mooi monument waar ik vaak langs wandel. Naast de Vredestoren vind ik het bijzonder dat er zoveel oorlogsmonumenten in Mesen staan. Het herinnert ons aan de geschiedenis en trekt ondanks de kleine omvang van Mesen regelmatig toeristen aan.”
Heb je al het uitkijkpunt op de Sint-Niklaaskerk bezocht?“Al een paar keer. Het is een prachtig zicht! Je kan kijken van de IJzertoren in Diksmuide tot de torens van Rijsel: echt de moeite, als je goed te been ben. Er zijn maar liefst 214 treden.”
Proficiat aan alle Kraks 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier