Op donderdagavond 25 juni speelden saxofonist Guido Demon (71), trompettist Georges Schotte (75) en dwarsfluitiste Hanne Vandeputte (59) voor het laatst enkele deuntjes voor de buren én voor de zorgsector, in Veeweide in Sint-Michiels. Leuk detail: Hanne is zelf verpleegster!
Guido Dumon (71), een gepensioneerd rijkswachter, nam het initiatief: “Ik speel tenorsaxofoon bij twee muziekverenigingen: de harmonie van de scouts Sint-Leo en de Vrienden van Groot Beernem. Omwille van corona konden we de voorbije maanden niet meer repeteren. De Vlamo, die de instrumentele amateurmuziek in Vlaanderen ondersteunt, stuurde via het internet de partituur van het liedje We zullen doorgaan van Rames Shaffy, in een arrangement geschikt voor je instrument.”
Applaus
“Ik ben toen helemaal alleen op mijn sax dat liedje beginnen spelen voor de buren. Op een avond hoorde ik dat iemand in de verte hetzelfde melodietje op dwarsfluit vertolkte. De Veeweide bestaat uit verschillende pijpenkoppen, ik wist aanvankelijk niet wie musiceerde en ken de buren van de volgende pijpenkop niet. Een tijdje later stond Hanne voor mijn huis op het voetpad. Mag ik meespelen, vroeg ze. Ze vertelde mij dat die muziek en het applaus haar zoveel deugd deden, omdat ze zelf verpleegster is.”
“Ook buurman Georges Schotte, trompettist en de dirigent van harmonie De Eendracht uit Oostkamp, heeft ons vervoegd. Hij heeft mij indertijd nog leren muziek spelen. Door corona lagen onze instrumenten te roesten, die ongedwongen sessies geven ons speelplezier. Intussen hebben we al een repertoire van 62 liedjes. Georges kan componeren en heeft die nummers in een andere toonaard herschreven, speciaal voor de dwarsfluit van Hanne.”
Die liedjes geven mij de kracht om voort te werken op de covid-19-afdeling – Hanne Vandeputte, verpleegster in De Morgenster
“We spelen nu al meer dan 90 dagen, bijna elke avond. Ik heb slechts één week pauze genomen, om te kunnen gaan vissen in de Semois, want ik heb in Luxemburg een caravan staan. Van zodra we als Belgen mochten vrij bewegen in eigen land, ben ik er naartoe gegaan. Normaal gezien spelen we elke avond drie liedjes, tenzij ons publiek om meer smeekt. De laatste avond hadden we tien liedjes voorzien. Er gaat dan een fles witte wijn rond, iedereen brengt zijn glas mee…”, aldus Guido Demon, die al uitkijkt naar een nieuwe uitdaging: Ozark Henry samen met 89 andere muzikanten in oktober – het concert van juni werd uitgesteld – live begeleiden op ‘t Zand. “Wandelconcerten en meestappen in de Heilig Bloedprocessie worden elk jaar wat moeilijker. Anderhalf uur onafgebroken marcheren en musiceren zonder iets te drinken of naar het toilet kunnen gaan is niet te onderschatten….”, besluit de trompettist.
(Lees verder onder de video)
En Hanne Vandeputte? Zij speelt dwarsfluiit in de harmonie van Oedelem en is al vijftien jaar lang verpleegkundige in woonzorgcentrum De Morgenster in Sijsele. “Op een avond zat ik thuis in de tuin, na het werk, ik was heel verdrietig. In De Morgenster was net de eerste bewoner aan covid-19 overleden. En plots hoorde ik Guido op zijn saxofoon We zullen doorgaan spelen”, vertelt Hanne. “Het horen van dat melodietje deed mij iets, het sterkte mij en hielp bij mijn verdriet. Ik ben toen mee beginnen spelen. Op veilige afstand van elkaar, in het begin zelfs van op het voetpad aan de andere kant van de straat. Het applaus van de buren, het samen spelen creëerde samenhorigheid en verbondenheid in de buurt.”
Covid-afdeling
“‘t Zijn zo’n kleine, maar mooie dingen die mij de kracht geven om voort te werken op de covid-afdeling van De Morgenster. Ik word in december zestig jaar en heb even getwijfeld. Want als ik zelf besmet raak op mijn leeftijd, loop ik meer kans om zwaar ziek te worden dan jongere collega’s. Of zelfs te sterven aan dit virus. Maar ik let zeer goed op mijn hygiëne en neem geen enkel risico. Vier uur lang onafgebroken werken met een mondmasker en beschermende kledij in een woonzorgcentrum is geen lachertje. Je kan tussendoor niet eens drinken of eten, want het duurt tien minuten eer je die kledij af hebt én je handen ontsmet hebt. Gelukkig ben ik niet ziek geworden.”
Intriest
“Er zijn de voorbije drie maanden zes van de 64 bewoners bezweken aan corona in ons woonzorgcentrum. Je bent het als verpleegster in een rusthuis gewoon om te moeten afscheid nemen van hoogbejaarde bewoners. Maar sterven aan covid-19 is toch iets anders. Het is intriest, want de familie kan niet eens op een deftige manier afscheid nemen. De voorbije drie maanden waren hectisch op het werk, nu is sinds kort de werkdruk weer ‘normaal’. Er wordt langzamerhand weer bezoek toegelaten, zij het na afspraak en achter plexiglas. Sinds kort mogen de bewoners bij mooi weer ook in de tuin wandelen en op afstand, met mondmasker, op het terras zitten met een bezoeker. Eind deze maand worden de maatregelen versoepeld, ik hoop dat we het ergste achter de rug hebben”, besluit Hanne Vandeputte.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier