Alain Peeters is gespecialiseerd in dierenwelzijn: “Elk korps heeft nood aan een dierenflik”

Dierenflik Alain Peeters met een labrador die je kan adopteren in het blauw kruis der Kust. © PETER MAENHOUDT
Gillian Lowyck

Honden en katten, maar bijvoorbeeld ook meer en meer reptielen of exotische dieren die in erbarmelijke toestanden leven, je hoort het meer en meer. Bij de Oostendse politie krijgen ze tal van meldingen binnen die met dierenwelzijn te maken hebben. Met Alain Peeters heeft onze stad ook een echte dierenflik, die opkomt voor het welzijn van de dieren. “Ik pleit ervoor dat elke korps zo’n aanspreekpunt heeft.”

De laatste jaren hoor je het meer en meer: een appartementje waar meerdere honden en katten op een piepkleine oppervlakte leven in hun eigen vuiligheid, ernstig verwaarloosde paarden in een weide, honden die op een hete zomerdag in een gesloten wagen opgesloten zitten… “We krijgen inderdaad meer en meer dergelijke meldingen binnen. Maar dat is natuurlijk net goed voor de dieren, want zo kunnen we ze helpen”, zegt Alain Peeters (45).

De Westendenaar werkt bij het Oostendse politiekorps op de dienst milieuhandhaving. Heel wat mensen kennen hem ondertussen als ‘de dierenflik’, de naam waaronder hij ook actief is op sociale media zoals Twitter. “Ik ben door omstandigheden aan de kust beland, maar wel al langer met dierenwelzijn bezig”, vertelt hij. “In mijn vorige job, bij de lokale politie van Zaventem, heb ik een dienst dierenwelzijn opgericht. Gelukkig kreeg ik hier in Oostende ook de mogelijkheid om me in te zetten voor de dieren.”

Reptielen

Dierenwelzijn is een complexe materie volgens Alain. “Je hebt natuurlijk de wet, maar er komen elk jaar weer nieuwe maatregelen bij. Dat er dus één aanspreekpunt is voor dierenwelzijn binnen het korps, is een enorme troef. Dit is dan ook een thema dat heel erg leeft bij de bevolking en erg gevoelig ligt. Het aantal processen-verbaal dat we opstellen stijgt jaar na jaar. En voor we een proces-verbaal opstellen, moet het al om ernstige feiten gaan. Dat dat aantal stijgt, betekent overigens niet noodzakelijk dat er méér dierenmishandeling voorkomt dan vroeger. Het thema leeft gewoon meer bij de mensen”, legt Alain uit.

Soms zijn er ook succesverhalen: zoals met deze chowchow, die er weer helemaal bovenop kwam.
Soms zijn er ook succesverhalen: zoals met deze chowchow, die er weer helemaal bovenop kwam.© Milieuhandhaving

Wie denkt aan dierenwelzijn, denkt doorgaans aan huisdieren zoals katten, honden, cavia’s… Maar verrassend genoeg zijn het vooral reptielen die de laatste jaren meer en meer aangetroffen worden in erbarmelijke toestanden. “Mensen halen zo’n dier in huis, maar weten amper wat de zorg precies inhoudt”, zucht Alain. “Een van de meest voorkomende reptielen die we aantreffen, is de baardagaam (een soort hagedis, red.). Makkelijk om te houden, denken mensen. Maar de voeding is niet zo simpel en ze moeten een UV-lamp hebben…”

“Verwaarlozing gaat ook niet noodzakelijk om kwaad opzet”, gaat Alain verder. “Denk maar aan de aankoop van een paard. Dat kan heel goedkoop, maar je hebt een stal nodig, een hoefsmid, een dierenarts… En vaak nemen mensen dat niet mee in hun budget. Iemand kan dieren heel graag zien, en er altijd maar dieren bijnemen – het fenomeen van animal hoarding – maar uiteindelijk moet je wel kunnen gaan wandelen met de hond, voldoende eten voorzien…”

Honden in hete auto’s

Politieagenten komen op heel veel verschillende plaatsen, niet noodzakelijk in verband met dieren. “Maar zo worden de problemen wel opgepikt. Politieagenten moeten zoveel verschillende wetgeving kennen. Daarom zou het goed zijn dat er in ieder korps een aanspreekpunt dierenwelzijn is. Dat is iets waar ik echt voor pleit”, zegt Alain, die ook les geeft over de materie aan de West-Vlaamse politieschool. “Niet alle korpsen hebben vandaag zo’n aanspreekpunt. Ik merk gelukkig wel dat men meer en meer aanvoelt dat die nood er is. We staan er ook niet alleen voor. Als lokale politie werken we goed samen met de Vlaamse dienst Inspectie Dierwelzijn en we kunnen terugvallen op het Blauwe Kruis voor de plaatsing van inbeslaggenomen dieren, die dan geadopteerd kunnen worden.”

Een dossier dierenwelzijn is meestal niet zo simpel: er is niet alleen opvolging nodig, het gaat soms ook gepaard met andere probleemsituaties. “Zoals intrafamiliaal geweld, problematische opvoedingssituaties, drugs… We krijgen trouwens bijna dagelijks als politiedienst met dierenwelzijn te maken krijgen. Dat gaat van de verwaarlozing van een kat, vragen over schade door vossen in een kippenhok, zwerfkatten in de wijk… Het is veel ruimer dan een slecht verzorgde hond. We worden ook vaak geconfronteerd met verloren gelopen dieren. En als die niet geregistreerd zijn zoals het moet, dan is dat een probleem.”

Alain Peeters is in Oostende de 'dierenflik'.
Alain Peeters is in Oostende de ‘dierenflik’.© GLO

In Oostende zijn er ook specifieke situaties die we enkel aan de kust vinden. “Juist, denk maar aan de zeehonden. Tot nu toe is het nog niet gebeurd, maar eigenlijk zouden we een pv kunnen opstellen voor wie de rust van een zeehond verstoort. We krijgen daar veel meldingen van. Nog een ander fenomeen zijn honden die in een warme wagen worden achtergelaten. Het komt elk jaar wel een paar keer voor. Deze zomer hebben we drie keer een hond moeten bevrijden.”

Dierenwelzijn is voor Alain een echte passie. “Ik ben al 25 jaar politieman en heb al heel wat schrijnende toestanden gezien”, vertelt hij. “Uiteraard heb ik zelf ook huisdieren. Allemaal adoptiedieren, trouwens. Adopt, don’t shop (glimlacht). Bepaalde zaken zijn me wel bijgebleven: zo troffen we eens zeventien dieren aan in een appartement. Vaak zijn het dan ook verschillende diersoorten: honden, katten, slangen, spinnen, schorpioenen… Zo zit je met een halve zoo op een appartement.”

Alain wil graag als ‘dierenflik’ de problematiek meer onder de aandacht brengen. “Ik ben vrij actief op sociale media en krijg vaak meldingen binnen vanuit heel Vlaanderen. Gelukkig kan ik die snel doorgeven aan collega’s. Soms ben ik een beetje slachtoffer van mijn eigen succes (lacht). Dan krijg ik ‘s avonds om 22 uur nog een melding binnen… Maar ja, het is mijn passie. Zo ben ik al regelmatig met mijn vrouw naar de Canarische Eilanden geweest om er te helpen met honden. En als je waardering krijgt van mensen, in de vorm van een kaartje of een bedanking… Het is niet enkel kommer en kwel. Door raad te geven en bij te sturen – soms is dat het duwtje wat mensen nodig hebben – kan je dieren behoeden van verwaarlozing. Daar doe je het voor.”