In Diksmuide vond zondag de 95ste IJzerbedevaart plaats. Een 200-tal mensen woonde de plechtigheid bij. Het thema van de IJzerbedevaart dit jaar was “Haalt Vlaanderen 2030 ?”
Volgens vzw Aan de IJzer (het IJzerbedevaartcomité) zal Vlaanderen zeker nog bestaan tegen dan, maar is het niet zeker of het dan nog méér zal zijn dan de naam van een administratieve entiteit of een landstreek. Daarom moet men in Vlaanderen absoluut prioriteit geven aan de vorming van een hechte Vlaamse gemeenschap, een inclusief Vlaanderen waarin gemeenschapsvorming primeert. Johan Velghe had het in zijn speech onder meer over de schroom van de Vlamingen, de politici die hun kiezers verkeerd inschatten , beslissingen die worden genomen op basis van een vertekend beeld. “Het kan en moet anders. Op deze historische site wordt resoluut gekozen voor een Vlaanderen van vooruitgang en waardering voor iedereen, Geen A en B Vlamingen”, aldus Johan Velghe.
“Over een volkstoeloop voor deze boodschap hebben we het al lang niet meer, maar het is niet omdat de kerken sluiten dat de essentie van het evangelie waardeloos is. Bij aanloop naar de regie van deze IJzerbedevaart werd de idee geopperd om de intro, als provocatie, in het Engels te brengen. Provocatie om de absurditeit en de chaotische wereld en de kooi waarin we zitten en niet alleen die van sociale uitsluiting door verengelsing aan te tonen. De herdenking op deze site werd en wordt geschraagd door een toekomstvisie, zoals voorgehouden door het Vlaams verzet in de loopgraven van WOI.”
Positieve boodschap
Daarna deed hij een oproep om de positieve boodschap die tijdens deze IJzerbedevaart werd gebracht uit te dragen en de stilte te doorbreken. “Mag de eertijdse ‘volksverheffing’ van fronters en daensisten vandaag dan ook gendergelijkheid omvatten, moet gelijkwaardigheid dan niet een zeer nabije, dagelijkse beleving zijn zoals die waar meisjes altijd en overal veilig over straat kunnen , waarom wordt de facto een vermogenskadaster voor armen ingevoerd en niet voor rijken, dienen we niet alle vormen van discriminatie te bannen zoals die van werknemers die vinden dat hun gepresteerd werd en de veloning ervan niet in evenwicht zijn , van de Filipijnen en Bengalen die op onze bouwwervenwerken werken, van de 182.000 die wachten op een sociale woning en nog heel wat meer”, vroeg Johan Velghe zich af.
“Wanneer we omhoog kijken naar de IJzertoren lezen we het letterwoord AVV VVK, een tijdsgetuigenis van het Vlaanderen van weleer, leest u ook vandaag Alles voor een democratisch Vlaanderen en Vlaanderen voor en door iedereen van de Vlaamse gemeenschap en voor alle volkeren die zich richten op vrede, welvaart, welzijn, soevereniteit en democratie.”
Daarna volgde een ‘ gesprek’ met Renaat De Rudder, die dit jaar de centrale figuur was. Renaat De Rudder (Oostakker, 11 december 1897 – Merkem, 17 december 1917) was een Vlaamse soldaat die sneuvelde in de Eerste Wereldoorlog. Hij geldt als een van de zogenaamde IJzersymbolen van de Vlaamse Beweging. In een kort interview met de zogenaamde Renaat kwamen de aanwezigen meer te weten over de omstandigheden aan het front en hoe hij uiteindelijk zijn leven liet.
Inclusief Vlaanderen
Verder werden de Vlaamse politici gesommeerd om hun politieke spelletjes te staken en onverwijld werk te maken van armoedebestrijding, betere pensioenen, minder verkeersonveiligheid en een rechtvaardige fiscaliteit. Enkel zo, vindt het comité, kan ervoor gezorgd worden dat de vele Vlamingen die “bang en boos” zijn nog banger en bozer worden en het bedje spreiden van de extremistische partijen. Ook de vredesproblematiek kwam uitgebreid aan bod, met duidelijke taal vanwege Annemarie Gielen van Pax Christi en Jenny Vanlerberghe, bezielster van Moeders voor Vrede en voorzitster van het samenwerkingsverband Westhoek Vredeshoek waarvan ook Aan de IJzer deel uitmaakt.
Daarna werden er fragmenten getoond uit interviews met filosoof Ludo Abicht en auteur Walter Van den Broeck die beiden duidelijk lieten verstaan dat de democratische Vlaamse Beweging en Aan de IJzer nog altijd een belangrijke rol te spelen hebben. Paul De Belder, voorzitter Museum aan de IJzer nam het woord en had het over België als institutie dat al lang niet meer het grootste probleem is. “Een beter Vlaanderen voor ons, dat is een inclusief Vlaanderen, een Vlaanderen waarin iedereen meetelt en niemand aan zijn lot wordt overgelaten, hoeveel winters we ook nog zware sneeuw gaan zien” aldus De Belder.
Voor eigen deur vegen
“De vraag ‘haalt Vlaanderen 2030’ stellen we dan ook als een wake-up call, als knipoog naar het debat dat we 2 jaar geleden organiseerden onder dezelfde naam. De vraag stellen is makkelijk een antwoord erop formuleren ligt wat anders. Natuurlijk haalt Vlaanderen 2030 of maak er voor mijn part 2050 van maar zal Vlaanderen dan nog meer zijn dan een administratieve entiteit? Aan het tempo te zien waarop het draagvlak voor Vlaamse autonomie verkleint en de fierheid om Vlaming te zijn, wegkwijnt, aan dat tempo te zien is het antwoord niet zo voor de hand liggend. Wat alvast wel duidelijk is, is dat we het tij niet gaan keren door neonazi’s te importeren, hoe muzikaal begaafd ze ook mogen zijn. Vlaanderen moet voor eigen deur gaan vegen en niet altijd maar België of Europa of de vreemdelingen als alibi inroepen voor het eigen tekortschieten.”
De plechtigheid werd traditiegetrouw besloten met een bloemenhulde in de crypte ter ere van alle slachtoffers van oorlog en geweld en het zingen van de Vlaamse Leeuw, Vlaanderens officiële hymne die Aan de IJzer niet wil laten afpakken door extreemrechts. (ACK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
