Kotjesvolk mocht om 16 uur de kerk van Dranouter als festivallocatie ontmaagden. De groep rond Wim Chielens en Dries Chaerle bracht er een vertelconcert rond het thema ‘dorp’. “We zijn blij dat we hier mogen staan. Ik heb er 38 jaar moeten op wachten”, zegt Wim
Kotjesvolk bestaat uit Wim Chielens (accordeon) en dochter Trui Chielens (zang) – beiden uit Reningelst op 10 km van Dranouter), Dries Chaerle (contrabas) en Kurt Grillet. De groep onstond in april 2004. “We werden speciaal gevraagd voor de opening van een tentoonstelling rond vluchtelingen in het In Flanders Fields Museum”, zegt Wim Chielens. “Vandaar komt ook de naam. Kotjesvolk was de naam die de lokale bevolking tijdens de Eerste Wereldoorlog gaven aan vluchtelingen, niet heel positief bedoeld.
Hoe anders is optreden op Dranouter in vergelijking met andere concerten van Kotjesvolk?
Wim: “Zeker anders de laatste optredens dat we gedaan hebben. In het kader van de herdenking van WO I maakt Dries telkens twee specifieke programma’s voor elk herdenkingsmoment.”
Dries: “Nu brachten we een vertelconcert rond het thema ‘dorp’, maar we hebben dat heel breed geïnterpreteerd zodat we toch creatief konden plukken uit ons repertoire.”
Wim: “We hebben ons meer gefocuset op wat een oorlog met een dorpsgemeenschap doet, want in de liedjes die we brengen is het thema ‘oorlog’ nooit veraf.”
Is het moeilijk om dat thema naar te vertalen naar de actualiteit?
Wim: “Dat is helaas niet moeilijk. Dries vertelde het nog tijdens het concert. Hij verwees naar een krantenbericht die hij dinsdag nog las over het grote aantal burgerslachtoffers die gevallen zijn tijdens de strijd tegen IS in Syrië en Irak.”
Dries: “Dat was voor onze versie van het gedicht ‘Aan Een Klein Meisje’ van Annie M.G. Schmidt. Ik las dat er ook meer dan 100 kinderen het leven lieten bij de bombardementen. Dan klinkt een zin als ‘Soldaten zijn niet meer van tin’ uit het gedicht heel toepasselijk.”
Jullie mochten openen in de kerk. Wellicht was het niet de eerste keer dat jullie in een kerk speelden.
Wim: “Welja, dikwijls zijn kerken de beste concertzalen die er zijn in een dorp, dus we staan geregeld wel eens in een kerk.”
Wat vonden jullie er zelf van?
Wim: “Ik ben tevreden. Ik had een kleinere opkomst verwacht omdat we zo vroeg geprogrammeerd stonden.”
Trui: “Ze waren ook braaf. Iedereen was echt aan het luisteren.”
Hadden jullie een rumoerig publiek verwacht dan?
Wim: “Je weet dat nooit. Het blijft een festival en we zijn nog maar aan het begin. Je zou denken dat de mensen misschien liever iets drinken om in de stemming te komen. Maar we zijn blij dat we hier mogen staan. Kotjesvolk bestaat ondertussen meer dan tien jaar en in het brede genre dat het festival de laatste jaren programmeerde – muziek met inhoud – verdienen we wel ons plaatsje.”
Zijn jullie fervente bezoekers van het festival?
Wim: “Van mij is het de 38ste keer dat ik naar Festival Dranouter kom. Enkel de eerste twee keer heb ik gemist.”
Trui: “Hoe oud was ik toen ik de eerste keer kwam?”
Wim: “Ik denk dat je twee jaar moet geweest zijn.”
Dries: “Je kon nog maar net papa zeggen.”
Wat willen jullie zeker nog zien dit weekend?
Wim: “Ik ben iemand die de grote podia nogal vermijdt. Geef mij maar de concerten in de kleinere locaties, zoals de Nekkatent en de kerk. Spinvis Solo is alvast iets waar ik naar uitkijk.”
(TOGH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier