Een dramatische vlucht vanuit Narbonne doet de Belgische duivensport op zijn grondvesten daveren. Van de 26.000 geloste duiven zijn er amper 6.000 naar hun til teruggekeerd. De rest is vermist. Ook Joël Verschoot, ‘vader’ van de wereldberoemde duif Armando, is tien duiven verloren. “Er was onweer voorspeld, maar toch zijn onze duiven gelost”, zucht hij. “Die organisator zou nooit meer een wedstrijd mogen inrichten.”
Het moest een topweekend worden voor de (West-)Vlaamse duivenmelkers. Vanuit het Zuid-Franse Narbonne zouden liefst 26.000 duiven hun weg terug naar huis zoeken, een tocht die voor toppers op een afstand van 866 kilometer maximaal 24 uur in beslag mag nemen. Een zwaar onweer besliste er echter anders over, want maandag waren er amper 6.000 duiven gevallen. 20.000 vogels, waaronder 8.000 Belgische, zijn nog altijd vermist.
“Ik had vijftien duiven meegegeven”, zegt Joël Verschoot, de Ingelmunsternaar die in maart 2019 met Armando toen de duurste duif ooit in zijn til had. “Tien daarvan zijn nog altijd niet terug thuis. Om gek van te worden. Pas zondag zag ik de eerste duiven boven hun thuis cirkelen, gisteren zijn er nog drie geland.”
“Alle duivenmelkers waren het er over eens: er zou pas op zaterdag gelost worden. Waarom die organisator vrijdag toch onze vogels heeft losgelaten, daar hebben we het raden naar. Het is onbegrijpelijk”
Of hij de overige tien ooit nog zal terugzien, laat Joël in het midden. “We leven op hoop, maar zijn tegelijk realistisch. Die beestjes zijn ondertussen fel verzwakt. Als ze nog leven…”
Onbegrijpelijk
De duiven werden afgelopen vrijdag in Narbonne gelost, maar kwamen na amper dertig kilometer in een zwaar onweer terecht. “Een duif die in onweer vliegt, raakt verdwaald of probeert er rond te vliegen. Dat maakt de tocht logischerwijs een pak langer en lastiger. Toen we maandag 25 juli gingen gaan inkorven, was het al duidelijk dat er een grote onweersdreiging was. Alle duivenmelkers waren het er over eens: er zou pas op zaterdag gelost worden. Waarom die organisator vrijdag toch onze vogels heeft losgelaten, daar hebben we het raden naar. Het is onbegrijpelijk.”
Dat een onweer een grote vlucht in de war stuurt, is anno 2022 hoogst uitzonderlijk. “In deze digitale tijden zou dit niet meer mogen gebeuren. Je weet dagen vooraf al welk weer het kan worden. Heeft die organisator de weerkaarten verkeerd geïnterpreteerd of gewoon niet bekeken? We weten het niet. In elk geval is hij zwaar in de fout gegaan. Als het van mij afhangt, zou hij nooit meer een wedstrijd in goeie banen mogen leiden. Als duivenmelker staan we machteloos. We kunnen er eens over klagen en zagen, maar een schadevergoeding zullen we niet zien.”
“Als duivenmelker staan we machteloos. We kunnen er eens over klagen en zagen, maar een schadevergoeding zullen we niet zien”
Een prijs op zijn verloren duiven wil Joël niet plakken. “Dat is ook niet mogelijk. Mij gaat het vooral om het sportieve verlies. Dit is sowieso een catastrofe voor onze geliefde sport. Heel wat duivenmelkers moeten nu een zware tegenslag verwerken. Ik ook, want onder die tien vermiste duiven staken heel wat potentiële toppers. Vogels waar we de komende jaren op zouden rekenen.”
Geen schrik
Schrik om zijn duiven opnieuw mee te geven, heeft Joël niet. “Gisteren hebben we zes duiven ingekorfd voor de vlucht vanuit Perpignan, 930 kilometer ver.”
“Dezelfde fout als in Narbonne zal niet meer gemaakt worden. Bovendien zijn het andere vogels dan die van afgelopen weekend. Zij hebben hun laatste wedstrijd van dit jaar gevlogen, nu krijgen ze welverdiende rust. En wie weet vliegen we dit weekend prijs. Dat zou toch al iets goedmaken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier