Met zijn sneakers zal hij tussen de politici wellicht wat uit de toon vallen. Maar met zijn filosofie – vergeet nooit waar je vandaan komt, krijg niet te veel ‘gesten’ – schopte de nog altijd maar 32-jarige Maxim Veys het wel tot in het Vlaams Parlement. Niet evident, zonder enige federale of Vlaamse ervaring. “Na drie weken in het stadhuis van Kortrijk voelde ik me als in mijn veranda. Het loopt allemaal wel los”, is hij er gerust in.
Zondagnacht kroop Maxim met een dubbel gevoel in bed. Rond 2 uur was hij er zeker van zijn zitje in het Vlaams Parlement. In de uren daarvoor was het al duidelijk dat zijn SP.A op alle vlakken zware verliezen had geleden. “Vieren zat er niet in, daarvoor was de collectieve teleurstelling te groot. Ik moet er geen tekeningetje bij maken. Vlaanderen heeft heel rechts gestemd en er is werk aan de winkel voor ons”, blikt hij kort terug.
Kleine jongen, groot Brussel
Wanneer Maxim zich zijn parlementszetel precies eigen mag maken, hangt af van de regeringsvorming. Maar gisteren (maandag, red.) kon hij tijdens het partijoverleg wel al even kennismaken met politiek op hoog niveau. “We verzamelden in de Senaat”, vertelt Maxim. “Daar was ik voordien nog nooit binnen geweest. Al die pracht en praal, de bustes van oud-premiers en de gigantische kroonluchters… Het was allemaal vrij overdonderend, moet ik toegeven. Sommige politici zetelen al van voor mijn geboorte, hé. Dan voel je je toch wel even een kleine jongen in het grote Brussel.”
Ik zal goed mijn boterham verdienen, daar mag best wat stevige werkdruk mee gepaard gaan – Maxim Veys (SP.A)
Dat gevoel had hij naar eigen zeggen tijdens zijn eerste dagen op het Kortrijkse stadhuis ook. “Om er drie weken later even makkelijk binnen te lopen als in mijn veranda”, grapt hij. “Ik heb ervaring op lokaal niveau, ken mijn dossiers en weet dat ik op de steun van de rest van de partij kan rekenen. Ik weet het zeker: het loopt allemaal wel los. En om het met een vreselijke maar rake uitspraak van onze voorzitter John Crombez te zeggen: We zijn gegroeid in de buik van de partij.”
De kans dat SP.A de komende jaren op Vlaams niveau in de oppositie belandt, is vrij groot, al schrikt dat de jonge politicus niet af. “Ik denk dat je in de oppositie veel meer je eigen stempel kan drukken. En dat ben ik zeker van plan. Het grote nadeel is wel dat je toegang tot informatie vanuit die positie veel beperkter is.” Als voorzitter van de sociale huisvestingsmaatschappij Wonen Regio Kortrijk ligt zijn focus van Maxim uiteraard op het woonbeleid. “Ik heb er de ervaring én de contacten in het veld voor. Maar als de partijtop wil dat ik rond waterbeleid om maar iets te noemen, werk doe ik dat met evenveel plezier.” (lacht)
Begrip voor protest
Ongeacht welk thema hij toegewezen krijgt, dat hij er als jonge gast een hele kluif aan zal hebben, staat vast. “In mijn studententijd dacht ik wel eens dat ik dat allemaal sneller en beter kon dan de politici in die tijd. Maar eens je het in de praktijk zelf moet doen, besef je al snel dat er tientallen procedures zijn die een stap in de goede richting moeilijker maken”, zucht Maxim. “Al weet ik ook dat niet iedereen in het parlement keihard werkt. In die zin kan ik de redenering achter een proteststem voor Vlaams Belang nog enigszins volgen. Er zijn politici die mandaten goed kunnen combineren, maar die zijn in de minderheid. Zelf besef ik dat ik nu goed mijn boterham zal verdienen en ik vind dan ook dat daar wel wat bovengemiddelde werkdruk mee gepaard mag gaan.”
Die boterham verdiende Maxim trouwens niet altijd zonder zweet. Met twee masterdiploma’s op zak, ging hij als jonge twintiger toch aan de slag als schrijnwerker. Ook daar klom hij met zijn vlotte babbel vrij snel omhoog op de ladder. “Maar Philippe (De Coene, red.) blijft benadrukken dat we nooit mogen vergeten waar we vandaan komen. Want hoe kan je mensen helpen als je denkt dat je beter bent dan zij?”
Verkiezingen 26 mei 2019
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier