“Hopelijk komen we over vijf jaar nog zo goed overeen!”: aan de feesttafel met ‘leading ladies’ van West-Vlaanderen Hilde Crevits en Melissa Depraetere

Met een lach en een traan, zo blikken Hilde Crevits en Melissa Depraetere terug op het voorbije jaar. Plaats van afspraak: de gezellige villa van onze uitgeverij Roularta in Roeselare. Het is de eerste keer dat de West-Vlaamse leading ladies een gezamenlijk interview geven. Volgende week verschijnt het tweede deel, de vooruitblik. Dan komen we zelfs te weten op welke dag Bart De Wever de eed aflegt als premier van België …

De sfeer in huis is opvallend amicaal. Crevits en Depraetere geven elkaar een hartelijke kus en knuffel. Op vraag van de fotograaf gaan we eerst wat kiekjes nemen onder de kerstboom – noblesse oblige. Dat ze bewust een rode blouse heeft aangetrokken, zegt Crevits. “Een beetje toenadering zoeken, kan nooit kwaad”, knipoogt de grande dame van CD&V – de woorden van haar voorzitter. “En ik sta hier in het zwart, nochtans niet mijn gewoonte”, lacht Depraetere.

Er wordt een glaasje bubbels geschonken. Depraetere fijntjes: “Ik ben blij dat dit voor KW nog kan. Andere kranten zouden dat niet meer toelaten.” De nog altijd maar 32-jarige politica, nu al hét boegbeeld van Vooruit, vertelt een anekdote van twee weken geleden. Dat ze haar schoonvader, die 75 kaarsjes uitblies, heeft geleerd om shotjes te drinken. Limoncello. “Hij was wel wat dronken.” Crevits schatert het uit. “Als dat al niet meer mag. Zolang je niet moet rijden.”

Moeten we de twee dames nog even voorstellen? Welaan dan. Melissa Depraetere was amper vijftien jaar toen Hilde Crevits voor het eerst minister werd. Vandaag zitten ze samen in de Vlaamse regering. Meer zelfs: ze zijn beiden viceminister-president, wat wil zeggen dat ze aan de knoppen zitten. Op 9 juni waren deze twee vurige vrouwen dé stemmenkampioenen van onze provincie. De 57-jarige Torhoutse is nog altijd de nummer één, met ruim 77.000 voorkeursstemmen. De Harelbeekse zit haar op de hielen met 64.000 stuks. Vandaar dit gesprek.

Mevrouw Depraetere, hoe verklaart u dat mevrouw Crevits al vijftien jaar de nummer één is van onze provincie?

Depraetere: “Hilde is iemand die standvastig en rustig bestuurt. Zij doet wat moet. Lost problemen op. Niet iemand van de grote woorden en de politieke spelletjes. West-Vlamingen hebben graag zulke karakters. Voor mij is Hilde er altijd geweest.”

Crevits: “Dat hoor ik wel vaker.”

Depraetere: “De reactie van mijn mama was veelzeggend. Zij is intussen nochtans een en ander gewoon, maar toen ik zei dat ik Vlaams minister zou worden, was ze onder de indruk. ‘Mo gow, samen met Crevits in de regering!’ Dat blijkt in West-Vlaanderen toch nog specialer dan al de rest.” (lacht)

“Mo gow, samen met Crevits in de regering, zei mijn mama. Dat blijkt in West-Vlaanderen toch nog specialer dan al de rest” – Melissa Depraetere

Crevits: “Wat een mooi compliment. Wat ik altijd voor ogen heb gehouden, is authenticiteit. Blijf wie je bent. In de omgang met vrienden ben ik dezelfde vrouw als hier aan tafel. Dat was niet altijd makkelijk – zeker in het begin voel je de neiging om een rolletje te spelen. Maar vandaag is het bevrijdend dat ik kan zijn wie ik ben. Wat ook meespeelt, is de pakbaarheid. Voor de West-Vlamingen ben ik Hilde, iemand die heel dichtbij staat. Mijn man heeft niet graag dat ik mee ga winkelen. Ik krijg niets in de kar, omdat ik heel de tijd word aangesproken.”

Depraetere: “Dat klinkt heel herkenbaar.” (lacht)

Zeg eens, mevrouw Crevits, wat is het geheim van mevrouw Depraetere?

Crevits: “Dat ligt in dezelfde lijn. Het is trouwens Johny Vansevenant (Wetstraatreporter van de VRT, red.) die mij enkele jaren geleden tipte om Melissa in de gaten te houden. Zij was toen fractieleider in het federaal parlement, terwijl ik Vlaams minister was, dus wij kenden elkaar niet. Maar Johny wees mij op de parallellen. Een vrouw zonder politieke stamboom die snel opgang maakt. Down-to-earth. Geen grootspraak, maar eenvoud. Het was Miet Smet die mij ooit het advies gaf: ‘Als je twijfelt aan jezelf, ga dan naar de bakker in de buurt. Aan de reacties van de mensen zal je merken of je goed bezig bent of niet.’ Hoogmoed is zo gevaarlijk. Dat is het enige advies dat ik ga geven.” (lacht)

Depraetere: “Dat is bij mij geen gevaar. Hopelijk komen wij over vijf jaar nog zo goed overeen! Dat zou willen zeggen dat de regering goed heeft gewerkt.” (lacht)

Laten we terugblikken op het voorbije jaar: eerst het mooie of eerst het trieste?

Crevits: “Het trieste, dan zijn we daar van af.”

Oké dan. Het is wellicht een open deur voor u, maar wat heeft u het meest triest gemaakt?

Crevits: “Op drie weken tijd je ouders en je schoonvader verliezen. 2024 was daarom een donker jaar. (zacht) We waren voorbereid op het overlijden van mijn moeder. Zij was al zo lang ziek. Drie keer borstkanker. De hormoontherapie werkte niet meer en op de chemo reageerde ze heel slecht. Dat was midden in de campagne die ik daarom stopgezet heb – gelukkig maar. Eind augustus is ze overleden. Eén week later verloren we ook mijn vader – de nacht na haar begrafenis. Totaal onverwacht. Hij bleek plots een vergevorderde levertumor te hebben. En opnieuw een week later mijn schoonvader die ook ziek was. (met krop in de keel) Dat je ouders eerst sterven, is de normale gang van het leven, maar drie overlijdens na elkaar … Nu blijft alleen mijn schoonmoeder over. Het is zo hard voor haar.”

Onwezenlijk. Wat kan u het meeste troost bieden?

Crevits: “De mensen. De warmte. Onze samenleving is toch niet zo slecht, hoor. (krijgt tranen in de ogen) Sorry, ik ga even zwijgen …”

Hoe hebt u dat beleefd, mevrouw Depraetere? Jullie waren toen volop samen een regering aan het vormen.

Depraetere: “Je leeft keihard mee. Ik vond dat zó onwezenlijk, inderdaad. Het heeft mij ook doen nadenken over mezelf. Wij zitten daar in Brussel altijd maar hard te werken, maar wat als je ouders iets zou overkomen? Zal ik dan spijt hebben? Maak ik genoeg tijd voor hen? Chapeau dat Hilde die tijd genomen heeft. Al waren wij ook blij dat ze toch soms naar Brussel kwam. Wij hadden haar nodig aan tafel. (stil) Dat is eigenlijk geen mooie conclusie – een harde conclusie zelfs. (kijkt naar Crevits) Jij hebt toch veel te weinig tijd gehad om te rouwen?”

Crevits: “Toch doet het deugd om te horen, hoor. Het werk heeft mij goed gedaan. Ik was blij dat ik tussen de begrafenissen door naar Brussel kon. Ik wou ook absoluut niet dat de regeringsvorming zou uitgesteld worden.”

“Zondag 9 juni was de afsluiter van een onwaarschijnlijke rollercoaster. Het voorzitterschap was geen geschenk” – Melissa Depraetere

Depraetere: “Als jij er niet bij was, ging het trager. Ik kan dat gerust toegeven, ook al ben ik van een andere partij. Hilde is iemand die het eigen partijstandpunt kan overstijgen en zo iemand heb je nodig aan tafel.”

Crevits: “Ik heb vrede met hoe ik het gedaan heb. Dat biedt mij ook troost. Ik denk dat ik een goede balans heb gevonden tussen werk en thuis. Maar het is zwaarder dan ik dacht. Ik mis hen. Ik heb mij altijd een zondagskind gevoeld, maar vandaag is de tak waarop ik zat, afgesneden. Allez, verander maar van thema.”

Wat heeft u het meest triest of kwaad gemaakt, mevrouw Depraetere?

Depraetere: “Donald Trump die opnieuw aan de macht komt in Amerika. Iets helemaal anders dus. En weet je wat wij vooral kwaad maakt? Dat hij de gewone mensen zo bespeelt. Zij geloven echt dat Trump voor hen opkomt, terwijl het omgekeerde waar is: Trump komt op voor de miljardairs. De koopkracht van gewone mensen zal achteruitgaan. (windt zich op) Hoe kan je nu geloven dat Elon Musk, de rijkste man ter wereld, voor jou zal opkomen? Wat zeker ook meespeelt, is dat de Democraten de voeling met de gewone mensen verloren hebben.”

“Ik begrijp nu waarom West- Vlamingen soms introvert zijn. Het is niet altijd makkelijk om te praten” – Hilde Crevits

Crevits: (pikt in) “Eén beeld is mij bijgebleven. Kamala Harris die allemaal Hollywoodsterren rond zich verzamelt op het podium. En wat doet Trump intussen? Campagne voeren met de vuilnismannen. Dan wist ik: ‘We zijn gejost’.”

Depraetere: “Of hamburgers bakken bij de McDonald’s. Maar wie zal op het einde van de rit baat hebben bij zijn beleid? De miljardairs! Dat baart mij grote zorgen, dat extreme en populistische figuren aan de macht komen. Dat is trouwens geen uniek Amerikaans fenomeen. Kijk naar Izegem, waar Vlaams Belang nu meebestuurt.”

Vlaams Belang werd op 9 juni zelfs de grootste partij van West-Vlaanderen. Wat doet dat met jullie?

Depraetere: “Ik vind dat heel spijtig. Maar ik begrijp wel vanwaar de onvrede komt. Ook hier vinden veel mensen dat ze niet gehoord worden door de overheid. Dat is iets wat heel vaak terugkwam tijdens de campagne. En dat klopt voor een stuk ook. Zoveel mensen waren blij dat ze eens iemand ‘van de politiek’ konden spreken.”

Crevits: (knikt) “Daarom ben ik voorstander van zitdagen, ook al klinkt dat ouderwets. Het is zo belangrijk dat politici luisteren naar mensen. Als je kijkt naar de uitslag in West-Vlaanderen, zie ik vooral de polarisatie tussen stad en platteland. De mensen op het platteland zijn kwaad. Banken verdwijnen, ziekenhuizen dreigen te sluiten, bussen rijden niet meer. Dat leidt tot een diepgeworteld gevoel van: ‘Wij doen er niet meer toe’. Daarom wou ik absoluut de bevoegdheid Binnenlands Bestuur: om die polarisatie te overstijgen. Want ik zit daar echt mee in mijn maag.”

Depraetere: “We zijn er wel in geslaagd een regering met Vlaams Belang onmogelijk te maken. Dat is niet alleen de verdienste van mijn partij, maar wij hebben wel altijd gewaarschuwd voor het gevaar van extreemrechts.”

Het is tijd voor schoonheid. Wat heeft u het voorbije jaar het meest blij of hoopvol gemaakt?

Crevits: “Wat ik daarnet al zei: het kleine goede van de mens. De vertroostingen, zoals Dirk De Wachter het noemt. Wat hem zo hard geholpen heeft tijdens zijn kankerbehandeling, zo schrijft hij, is de dokter die na zijn uren goeiedag komt zeggen. Wel, wij hebben hetzelfde ervaren. De verpleegster van palliatieve zorgen die weken later een brief schrijft over haar gesprekken met mijn moeder: dat is zo mooi en troostend. Zij hoeft dat niet te doen, hé. Wij hebben zoveel warmte en troost mogen krijgen, dat mijn vertrouwen in de mensheid hersteld is. Want eerlijk: dat heeft heel even op een laag pitje gestaan. Je kan niet geloven welke pijnlijke reacties ik kreeg toen ik mijn campagne stopzette. Er waren zelfs mensen die zeiden dat ik dat voor de show deed.” (stil)

“Wij hebben zoveel warmte en troost mogen krijgen, dat mijn vertrouwen in de mensheid hersteld is” – Hilde Crevits

Wat pikt u eruit, mevrouw Depraetere?

Depraetere: “Zondag 9 juni. Dat was de afsluiter van een onwaarschijnlijke rollercoaster. Het voorzitterschap was geen geschenk. Dat verhaal is intussen wel gekend. Conner (Rousseau, red) vond dat enkel ik hem kon vervangen. Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen. Dan kunnen er twee dingen gebeuren. Ofwel gaat de partij helemaal de dieperik in, met jou erbij. Ofwel kruip je weer overeind, herstel je wat. Het laatste is gebeurd. Ik was zó blij. We staan er weer. Diezelfde avond heb ik mijn dichtste entourage gezegd dat ik stop als voorzitter. Let wel: ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik heb daar veel uit geleerd. Maar het ministerschap ligt mij toch beter, denk ik.”

Dat is voor volgende week. Tot slot voor vandaag: wat doen jullie met eindejaar?

Depraetere: “Vieren met vrienden en familie. Ik kijk daar zó hard naar uit. We zijn met twaalf mensen bij ons thuis. Dat is dan weer typisch-ik. Zo’n druk en woelig jaar hebben en dan toch iedereen bij je thuis uitnodigen. (lacht) Ik ga ook zelf koken, maar verwacht geen moeilijke dingen. Enkele hapjes, vol-au-vent met kroketjes en wellicht een tiramisu. En er is verse limoncello besteld!” (lacht)

Crevits: “Groot gelijk. Mijn man en ik gaan een weekje rust nemen. Wat zwemmen, joggen, praten. Dat zal zoveel deugd doen. Het voorbije jaar heeft veel energie gevraagd, zelfs deze eindejaargesprekken – hoe aangenaam ze ook zijn. (even stil) Ik begrijp nu waarom West-Vlamingen soms introvert zijn. Het is niet altijd makkelijk om te praten. En toch moeten we het doen. Omdat het helpt. Ons grote familiemoment is trouwens met kerstavond. Dan komt iedereen bij ons thuis en bereidt mijn man de traditionele kalkoen. Maar het meest hilarische moment is als hij de dag voordien de kalkoen ontbeent. Hij doet dat immers met behulp van een filmpje van een Cypriotische kok. Hi-la-risch!” (schatert het uit)