Martine Fournier geeft sjerp door, maar de strijd niet op

In weinig steden bracht de verkiezingsuitslag zoveel commotie teweeg als in Menen. Martine Fournier werd ondanks haar prima resultaat niet opnieuw burgemeester. De stad stond op zijn kop en twee maanden later lijkt ze populairder dan ooit. De emoties zinderen nog na, geeft ze toe, maar een uitgebluste indruk geeft ze allerminst.

De Meense verkiezingscarroussel heeft op zondag 14 oktober andermaal voor een verrassende wending gezorgd. De floche was uiteindelijk voor Open VLD, N-VA en SP.A, CD&V bleef achter met een prachtig resultaat, maar lege handen. Martine Fournier greep naast een tweede burgemeesterslint. We zijn nu 80 dagen verder. Volgende week neemt Eddy Lust zijn intrek op het stadhuis.

Je was enorm ontgoocheld en boos die avond?

“Absoluut. Dat heeft een eind geduurd, wel weken. Eigenlijk ben ik er nog niet helemaal over. Het doet mij iets als ik de toekomstige beleidsploeg en burgemeester zie. Laat mij zeggen dat ik het een plaats heb kunnen geven, want de wereld draait door en ik val niet in het zwarte gat. Vanzelfsprekend heb ik mijn taken in het Vlaams Parlement en vanaf januari neem ik plaats op de oppositiebanken in de gemeenteraad. Er komt meer tijd voor vrienden en familie.”

Hoe heb je de verkiezingszondag beleefd?

“De emoties waren immens. Enerzijds zie je zoveel stemmen binnenkomen. Er is euforie. Tot we vaststellen dat de nieuwe meerderheid toch die 16de zetel behaalt, met als gevolg dat niemand van de andere partijen nog de telefoon opneemt. Er is het prima resultaat van de partij, maar meteen het besef dat je er niets mee kan doen. Dat is balen natuurlijk. Immense emoties die nog altijd nazinderen. Maar dat is ook politiek, je moet er rekening mee houden dat je op de een of andere dag een opdoffer te verwerken krijgt. Gelukkig zijn er de positieve reacties die ik nog dagelijks krijg als ik door de stad loop. De steunbetuigingen van de Menenaars doen immens veel deugd.”

De Leiewerken bieden een unieke gelegenheid voor onze stad, zeker op het vlak van open ruimte

Martine kreeg een koekje van eigen deeg, hoor je wel.

“Dat klopt niet. Laat me dit heel duidelijk stellen. Wat is er gebeurd in 2012? De SP.A ging van twaalf naar acht zetels. De toenmalige burgemeester zag zijn voorkeurstemmen teruglopen van 3.200 naar 2.000! Vier zetels minder! Wat zich nu heeft afgespeeld is een heel andere situatie. CD&V heeft de verkiezingen gewonnen, onze partij ging van acht naar tien zetels en ik behaalde 1.200 voorkeurstemmen meer. Wij waren de grote winnaars, in 2012 was SP.A de grote verliezer. Was er binnen de SP.A op dat moment geen ruzie geweest, dan was de burgemeester van 2011 nog altijd burgemeester in 2019.”

“Bovendien wilden op dat moment zowel Open VLD als N-VA Gilbert Bossuyt buiten. Iedereen kijkt naar ons als de grote boosdoener die de boel indertijd heeft opgeblazen. Ik kan je zeggen: Eddy Lust wilde Gilbert Bossuyt buiten als burgemeester. Wij dragen niet de schuld van wat in 2012 gebeurd is, het is wel heel unfair van SP.A om dat zo af te schilderen.“

Kan je nog met Eddy Lust door dezelfde deur?

“In de toekomst zal dat wel lukken, ik ben niet rancuneus. Maar sommige zaken hebben mij erg gekwetst, dus momenteel ligt dat wat moeilijker. Je moet weten dat ik vanaf juli 2016 samen met Eddy Lust en Renaat Vandenbulcke onderhandeld heb over een toekomstig akkoord. Jammer genoeg gingen die gesprekken enkel en alleen over postjes. In het voorjaar hoorde ik dan over het voorakkoord tussen de Open VLD, N-VA en SP.A. Pas vanaf mei hebben wij met CD&V toenadering gezocht tot SP.A. Die gesprekken hebben we voortgezet tot de woensdag voor de verkiezingen. Kijk, dat is wat mij vooral dwarsligt: alle drie bleven ze tegenover mij onbewogen alsof er niets aan de hand was, terwijl ze toen al wisten dat ze samen verder zouden gaan.”

Hoe komt het dat die andere partijen elkaar wel hebben gevonden?

“Volgens hen omwille van het gemeenschappelijk programma. Laat me toe daar sterk aan te twijfelen. Als dat het geval was geweest, dan hadden ze al lang een bestuursakkoord voorgesteld. Zoals je weet is dat er nog altijd niet. Niemand weet waar dit toe leidt, pas in het voorjaar zullen we vernemen wat de plannen van de volgende bestuursploeg zijn. Dit is in de eerste plaats jammer voor Menen. Ik hoop dat ik het fout voor heb, maar mijn vrees is dat onze stad zes lange maanden stil zal liggen.”

Hoe kijk je terug op de voorbije zes jaar?

“Toen men me zes jaar geleden vroeg wat ik wilde bereiken als burgemeester, antwoordde ik dat ik een positief imago voor onze stad wil. Zodat mensen van buiten Menen naar hier komen om er te winkelen, te wonen en te werken. Ik denk dat we heel goed op weg waren. Als je een positief imago hebt, krijg je een gezonde en aantrekkelijke stad. Nu ligt alles weer wat stil, ik vrees dat ons imago weer een flinke deuk zal krijgen.”

Waar mag het bestuur trots op zijn?

“We hebben de financiën goed beheerd, dat is de basis. We hebben heel wat geïnvesteerd in gebouwen en ingezet op huisvesting. Zelf ben ik heel tevreden over de stappen, die we op het vlak van veiligheid gezet hebben. Alles kan beter natuurlijk, maar de cijfers liegen niet. Die tonen aan dat de criminaliteit aanzienlijk gezakt is, mede door een betere samenwerking met Frankrijk, met wie we de banden aangehaald hebben.”

“Wat beter moet, is de netheid in de stad. Een vuile stad is niet aantrekkelijk. Daarvoor moeten we meer mankracht en machines inzetten, meer sensibilisering en meer mensen de straat opsturen om de pakkans te vergroten. Een propere stad levert een beter imago en zorgt hopelijk ook voor een mentaliteitswijziging bij sommige inwoners. Want daar begint natuurlijk alles mee.”

Wat zijn volgens jou de aandachtspunten voor de volgende legislatuur?

“Tijdens mijn vele huisbezoeken kwam ik in alle buurten en geledingen van de stad. Ik heb kunnen vaststellen dat er nog heel wat werk aan de winkel is op het gebied van huisvesting en armoedebestrijding. Het sociale beleid was een van de speerpunten van ons bestuur: mensen uit de armoede halen, het begeleiden naar werk, het aanpakken van huisvesting.”

“We hebben daar ook op ingezet, maar binnen de perken van het budget. Er zijn keuzes gemaakt, we hebben moeten inzetten op ons patrimonium. De politiekazerne, de brandweerkazerne, het oc in Lauwe, een sporthal voor onze verenigingen, Park Ter Walle voor de jeugd.”

En de Leiewerken?

“Dat wordt de grootste uitdaging. Het duurste project dat onze stad in wellicht tientallen jaren moet aanpakken. Het zal handenvol geld kosten en er zullen onteigeningen gebeuren. Wat de Waterweg doet en bekostigt, dat is basic.”

Lisa Maxy wordt de nieuwe fractieleider van CD&V in Menen

“Maar de Leiewerken bieden ook opportuniteiten, het is een unieke gelegenheid om op die plaats meer open ruimte te scheppen, op voorwaarde dat er een aantal gebouwen worden verworven. Hopelijk wordt daar de nodige aandacht aan besteed. Nogmaals, dat moet allemaal voorzien worden in het budget, en dat gaat dan weer ten koste van andere zaken. Andere noden verdwijnen niet, hé. Zo moeten we de gebouwen van onze stad energiezuiniger maken.”

De toekomst oogt uitdagend, helaas zonder CD&V?

“En dat zal ‘raar’ doen. Ik heb altijd aan de kant van het beleid gestaan, voor mij persoonlijk is het zelfs de eerste keer dat ik in de oppositie zit. Ik geef toe dat ik daartoe een nieuw elan zal moeten vinden. Er zullen in de komende maanden beslissingen genomen worden, die gebaseerd zijn op dossiers die ik mee heb voorbereid. Sowieso wordt het een hele aanpassing. Ik word trouwens geen fractieleider van CD&V, Lisa Maxy zal die taak op zich nemen.”

Als we de laatste gemeenteraad als maatstaf nemen, belooft het een woelige periode te worden?

“Ik ben altijd collegiaal geweest, daarom vond ik het verwijt van Open VLD en N-VA op de laatste raad onterecht. Ik kan je verzekeren dat de CD&V heel wat water bij de wijn heeft gedaan. Toen Groen op de gemeenteraad vroeg om alsnog het klimaatmanifest te ondertekenen, konden wij vanuit ideologisch standpunt niet nog eens tegenstemmen. Wat mij wel verwondert, is dat SP.A tegen een voorstel van de nieuwe meerderheid inging. Alhoewel ik moet toegeven dat de periode tussen de verkiezingen en aanstelling van de nieuwe gemeenteraad te lang duurt en voor alle partijen allerminst comfortabel is.”

Waar ga je het liefst uit eten?

“Ik heb geen favoriet restaurant. We proberen altijd variatie in ons restaurantbezoek te steken. In de loop van het jaar komen zowat alle restaurants, bistro’s en cafés van Menen, Lauwe en Rekkem aan bod. Ik vind dat we de lokale middenstand moeten steunen. Dat zit er ingebakken van thuis: op maandag moesten we van onze ouders een brood halen bij deze bakker, op dinsdag vlees naar die beenhouwer… Alle klanten moesten bezocht worden om niemand te misdoen.”

Wat doe je op een vrije zondagnamiddag?

“Veel vrije zondagnamiddagen zijn er de afgelopen zes jaar niet geweest. Dat was een moment waarop ik vaak de colleges en gemeenteraden voorbereidde. Ik heb me dikwijls afgevraagd wat ik in het weekend zal doen als er vrije tijd is? Wel, ik ben er nog niet aan uit. Het is ook niet zo dat ik niets meer om handen zal hebben, maar er zullen toch minder verplichtingen zijn. Op een mooie zondagnamiddag gaan wandelen of fietsen, eens met de kleinkinderen naar Plopsaland… Laat ons beginnen met op zondagmorgen eens luilekker lang ontbijt te nemen met een echte krant en een lekkere koffie.”

En verder?

“Verder wil ik een aantal heel goede vriendinnen opzoeken, die ik al een hele tijd minder gezien heb, eens meer met mijn vader optrekken. Mijn broer, die aan zee woont, vraagt al lang om eens af te spreken. Zeg, ik ga niet op rust hoor! Als Vlaams parlementslid blijf ik me toespitsen op de zaken uit de regio die belangrijk zijn. Ik hoop in mei op een mooie plaats te staan en ook herverkozen te worden, zodat ik me kan blijven inzetten voor onze regio.”