Nieuwe Brugse schepen voor Financiën Pascal Ennaert: “Onze stad staat voor grote financiële uitdagingen”

De nieuwe financiënschepen Pascal Ennaert. © Davy Coghe
Stefan Vankerkhoven

Komende maandag 2 december wordt Pascal Ennaert (Vooruit) schepen van Financiën en Kerkfabrieken in Brugge. “Onze stad staat voor grote uitdagingen, de financiële manoeuvreerruimte is altijd beperkt. Maar ik investeer liever in mensen dan in bakstenen”, zegt de politicus.

Dezer dagen is Pascal Ennaert (55) het boek How to get big things done van Bent Flyvbjerg en Dan Gardner aan het lezen, om zich in te werken in zijn nieuwe bevoegdheid financiën. “In negen op tien van de grote projecten wereldwijd wordt het vooropgesteld budget stevig overschreden, omdat er onvoldoende over nagedacht is”, zegt de politicus.

Zwembad

“Men heeft een mooi idee en men doet maar. Nadien raken overheden in de problemen. Die vergissing wil ik niet maken. Daarom is het belangrijk om bij investeringen ook de exploitatiekosten in beeld te brengen. Daar wordt vaak tegen gezondigd, men moet vooraf nagaan wat de uitbating zal kosten.”

“Het is een cliché dat socialisten altijd meer geld willen uitgeven”

“Dat moeten we doen voor onze nieuwe tentoonstellingsruimte BRUSK én voor het Guilini-zwembad, dat moet gerestaureerd worden. Als men dat zwembad extra functies geeft, zou dit extra personeel betekenen. We moeten ook nagaan hoeveel dit extra zal kosten.”

Cliché

“Er werd daar wel eens tegen gezondigd in het verleden: Brugge werd onthard, er werden nieuwe groenperkjes aangelegd. Maar die moeten onderhouden worden. Omdat de dienst Openbaar Domein dat niet aankan, moest een externe firma gehuurd worden! Dat is niet de meest verstandige wijze om te ontharden.”

“Vaak hoor je het cliché dat socialisten altijd meer geld willen uitgeven, dat is een foute veronderstelling. De geschiedenis leert ons dat ook liberalen en anderen een financiële put achterlieten.”

Underdog

“Ik wil geen kommaneuker zijn, maar wil duidelijke afspraken maken: elke cluster van stadsdiensten kan bijvoorbeeld bij het begin van de legislatuur een portefeuille krijgen, met een kleine marge, waarvan uitzonderlijk kan afgeweken worden. De manoeuvreerruimte is altijd beperkt, ik investeer liever in mensen dan in bakstenen.”

“Ik wil mij houden aan mijn campagneslogan: iedereen mee en samen staan we sterker. Wie het moeilijk heeft, verdient een nieuwe kans. Ik kan mij ergeren aan de opmerking dat wie problemen heeft, het zelf gezocht heeft.Mensen raken vaak door een tegenslag in de miserie of vertrekken met een handicap in hun jeugdjaren”, aldus Pascal Ennaert.

Pompstation

Een opmerkelijke, socialistische boodschap van de zoon van hardwerkend echtpaar, dat op de Platse in Sint-Andries decennialang de garage en pompstation Ennaert uitbaatte. “Mijn opa was een echte Volksunie-man, hij had één plaat met vier versies van de Vlaamse Leeuw die hij altijd op familiefeesten met Nieuwjaar opzette.”

“Ik behoorde tot de linkse kant van de Volksunie”

“Toen had die Vlaams-nationalistische partij twee strekkingen: een conservatieve en een progressieve. Ik behoorde tot de linkse kant”, verklaart Pascal Ennaert, die in zijn tienerjaren ook af en toe door de pastoor van Sint-Andries opgevorderd werd om misdienaar te zijn.

De oud-leerling van het Sint-Leocollege en van Vives werd leider bij KSA Ter Straeten en voorzitter van de stedelijke jeugdraad, wat hem de ‘goesting’ gaf om in de politiek te stappen. In de jaren 90 stond hij tweede op de VU-lijst, maar bij die partij raakte toen enkel Jean-Marie Bogaert verkozen in de gemeenteraad.

Spirit

Nadat hij als regent Nederlands, geschiedenis en economie acht jaar les had gegeven aan het VTI verzeilde Pascal Ennaert van 1999 tot 2009 op het kabinet van Vlaams minister voor Jeugd en Cultuur Bert Anciaux, voor wie hij het erfgoeddecreet mee uittekende.

Nadien werd Pascal Ennaert coördinator van de Vlaamse Kunstcollectie en tot eind november was hij projectverantwoordelijke bij de vzw meemoo, die de culturele sector mee helpt digitaliseren. Een job die hij opzegt om schepen te worden.

Dit ambt is de late bekroning van 18 jaar raadslid bij SP.A/Vooruit. “In 2006 ben ik gemeenteraadslid geworden in opvolging van Heidi Hoppe, die voor het OCMW koos. Na de breuk van de Volksunie in het linkse Spirit en rechtse N-VA ben ik, zoals zovele Spiritisten overgestapt naar de socialisten”, aldus Pascal Ennaert.

Geen stemmenkanon

Een groot stemmenkanon was hij tot nu toe niet, in oktober behaalde hij 1.268 stemmen. “Dat heeft deels te maken met het feit dat ik altijd in Gent en Brussel werkte”, zegt hij.

“In de politiek krijg je nooit wat je wil”

Binnen de meerderheid was Pascal Ennaert als gemeenteraadslid en fractieleider niet te beroerd om af en toe een prikje te geven op het gevoerde beleid. “Je moet uiteraard loyaal zijn naar het stadsbestuur toe, maar af en toe moet je ook de uitdagingen durven benoemen.”

Vele Bruggelingen dachten dat Pascal Ennaert, gezien zijn professionele ervaring, cultuurschepen zou worden. Maar deze socialist wordt ook bevoegd voor kerkfabrieken.

Kerkfabrieken

“In de politiek krijg je nooit wat je wil. Kerkfabrieken zitten bij de cluster Financiën, ik neem ze er graag bij. Vele kerken zijn religieus erfgoed in Brugge, dat ligt binnen mijn interessegebied. Het wordt een uitdaging om al die kerken en kloosters een nieuwe invulling te geven, je kunt ze niet allemaal een religieuze functie blijven geven of ze allemaal als stille ruimtes gebruiken.”

“Dat geldt ook voor niet-religieus patrimonium. Ik sta niet afkerig van publiek-private samenwerking, ook bijvoorbeeld bij de invulling van de Poortersloge. En dan rest nog de noodzakelijke restauratie van ons Belfort de komende jaren. Dus werk genoeg aan de winkel.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier