Kristof Audenaert: “Als ik Arthur zie spelen, besef ik dat er meer is dan politiek”

Met meer dan drieduizend voorkeurstemmen wordt Kristof Audenaert vanaf januari voor zes jaar burgemeester van Torhout. Volwaardig dit keer, want nu behartigde hij die taak waarnemend ter vervanging van de titelvoerende Hilde Crevits, die Vlaams minister is, een met het burgemeestersambt onverenigbare functie. “Volwaardig of niet, ik wil heel graag als tandem met Hilde de stad blijven besturen”, zegt hij. “Ze is mijn grote voorbeeld. Ik heb veel aan haar te danken.”

Als Kristof Audenaert als burgemeester al eens met een moeilijke politieke bevalling worstelt, kan hij thuis rekenen op zijn vrouw An Segaert. Die komt niet alleen zelf uit een politiek nest in het Brugse, ze is bovendien gynaecologe aan het AZ Maria Middelares in Gent. En dus weet ze met bevallingen wel raad. Twee jaar geleden, op de eerste schooldag 1 september dan nog, is ze trouwens zelf bevallen van hun zoontje Arthur. En dat 2-jarige knaapje, dat net aan tafel zijn bekertje water heeft gemorst in een mislukte poging om naar een lekker stukje brownie te grijpen, speelt een cruciale rol in de manier waarop Kristof tegen de politiek aankijkt. “Als ik Arthur zie spelen, zo onschuldig en zich van geen grote problemen bewust, dan besef ik dat er meer is dan de politiek”, zegt hij. “Zo’n jongetje doet je de relativiteit van de dingen meer dan ooit inzien. En als het eens lastig is door een of ander moeilijk dossier, dan is het ideaal om een poosje met hem bezig te zijn.”

Enorm veel te danken aan Hilde Crevits

Waar Kristof vorige zondag liefst 1.285 stemmen meer oogstte dan de 1.779 in 2012 en daarmee op een duizelingwekkende score van 3.064 afklokte, moest Hilde Crevits zich met een kleine 2.400 stemmen tevredenstellen, een pak minder dan haar topscore van 3.240.

“Met mijn vrouw An heb ik thuis een uitstekend politiek klankbord. Ze houdt me altijd scherp”

“Uiteraard had ik niet verwacht dat ik zo sterk zou presteren. Ik was heel zenuwachtig de laatste dagen vóór de verkiezingen. ‘t Werd tijd dat het allemaal voorbij was. An zegt dat ik dan een kort lontje heb. En als zij dat zegt, zal het wel kloppen (lacht). Toen ik mijn uiteindelijke resultaat zag, was ik uiteraard heel blij met al die mensen die mij gesteund hadden. Maar ik voelde me ook wat ongemakkelijk ten aanzien van Hilde, aan wie ik enorm veel te danken heb. We hebben de voorbije jaren als tandem de stad bestuurd – vanzelfsprekend samen met de schepenen en de gemeenteraad – maar de mensen hebben haar duidelijk als minister beschouwd en niet als iemand die op lokaal vlak zoveel voor onze stad betekent. In zowat alle plaatselijke grote dossiers heeft ze een rol van betekenis gespeeld, maar dat ziet de bevolking niet altijd. Elke dinsdagmorgen namen de schepenen en ik samen met haar het ontbijt en zetten we de concrete lijnen van het beleid uit. Hoe ze dit alles met haar drukke bestaan als minister wist te combineren, is me een raadsel, maar ze deed het toch maar! En zonder daar financieel iets voor op te strijken. Ik zei dikwijls aan mijn vrienden: ik heb als waarnemend burgemeester de rechten, de plichten en ook… de wedde.” (lacht)

Voorliefde voor huisbezoeken tijdens campagne

Hoe slopend de campagne is geweest? “Zoiets vergt veel van een mens, maar er zijn bepaalde aspecten die ik heel graag doe. Dan denk ik op de eerste plaats aan de huisbezoeken. Ik jeun me daarin. Ik heb geregeld andere kandidaten van onze lijst mee op sleeptouw genomen. Als ik thuis wel eens onhebbelijk was door de stress die me te pakken kreeg, zei An: ga maar wat huisbezoeken doen. En inderdaad: dat kalmeerde me snel. Ik praat graag met mensen en luister aandachtig naar hun noden en verzuchtingen. Je krijgt trouwens maar zelden rechtstreekse kritiek te horen. De meeste Torhoutenaren begroeten je vriendelijk, zijn blij om een babbeltje met je te kunnen slaan en vragen je zelfs geregeld naar binnen, waarop je natuurlijk niet constant kunt ingaan.”

Dicht bij de mensen maakt het verschil

“Ik vind dat je het verschil kunt maken in de lokale politiek door dicht bij de mensen te staan. Eerst heb ik dat geleerd van ereburgemeester Norbert De Cuyper, die daar een kampioen in was. En vervolgens van Hilde Crevits, die ook als minister heel gewoon blijft doen en met de mensen omgaat zoals het hoort: gemoedelijk en zonder uit de hoogte te doen. Er zich van bewust dat iedereen zijn eigenheid en waarde heeft. Ik kan niet genoeg herhalen hoe zij mij de voorbije jaren politiek heeft gekneed. Ik ben uiteindelijk nog jong en kan dus veel leren. Die ene dag per week op het kabinet is in dat opzicht natuurlijk een pluspunt. Ik zie er de andere kant van de politiek. Niet het lokale, maar het Vlaamse niveau. En ook dat is voor mij belangrijk. Ik ben er nog niet uit of ik vanaf januari naar het kabinet in Brussel zal blijven gaan. Misschien wel niet, want ik wil me nu nog meer dan voorheen fulltime op mijn taken als burgemeester focussen.”

“Plus: ik moet ook aan ons gezin denken. An heeft het als gynaecologe druk, moet soms wachten kloppen, doet operatieve ingrepen die grote concentratie vergen en krijgt uiteraard nachtelijke bevallingen op haar bord. In dat opzicht is het voor ons een zegen dat we voor de opvang van Arthur meer dan eens op de goede zorgen van onze ouders kunnen terugvallen. Anders zouden wij dit nooit kunnen bolwerken. Maar zowel An als ik vinden dat we Arthur ook niet té veel mogen uitbesteden. We zijn z’n ouders en we willen er zoveel mogelijk zijn voor hem. Met hem spelen, zoals de meeste mama’s en papa’s doen. Hem ‘s avonds onderstoppen, hem zijn maaltijden geven en over een halfjaar hem met de fiets of de auto naar school brengen. Het is niet gemakkelijk om een verantwoord evenwicht te vinden tussen werk, politiek en gezin.”

Vrouw An is thuis uitstekend politiek klankbord

“Ik ben blij dat An uit een familie komt die de politiek genegen is. Zo begrijpt ze mijn uithuizigheid beter, bijvoorbeeld op zondag als ik naar huwelijksjubilea ga, alweer iets wat ik graag doe. Ze kent bovendien veel van politiek en houdt me, al was het maar aan de keukentafel, altijd scherp. Ze kan stevig uit de hoek komen als ik dingen verkondig waar ze het niet direct mee eens is. Ik heb thuis dus een uitstekend politiek klankbord. En daar ben ik haar dankbaar om. Het zou jammer zijn mocht ze me constant naar de mond praten, want daar heb ik niets aan. Veelal houdt haar oordeel trouwens meer dan steek. Ze heeft daarenboven de gave om rustiger te blijven dan ik. Als ik als gevolg van een politiek probleem over mijn toeren ga, kan ze me meestal kalmeren.”

“De ochtend van de verkiezingen, vorige zondag dus, was ik erg nerveus. Ik heb toen wat met Arthur gespeeld en dat bracht me weer tot rust. Vanaf 13 uur ben ik met enkele goede vrienden op pad gegaan om onze verkiezingsborden langs de straten weg te halen. Ook dat was ideaal om mijn nervositeit binnen de perken te houden. Maar later, toen ik de eerste resultaten binnenkreeg en we – na het tellen van één stembureau van de zeven – met CD&V vijf procent bleken te zakken en we zelfs maar 13 van de 27 zetels overhielden, gierden de zenuwen door mijn keel. Gelukkig keerde het tij naarmate er van meer stembureaus cijfers binnenkwamen. De veertiende zetel bleek een feit te zijn.”

De voor- en nadelen van een coalitie afwegen

Welk resultaat had je vooraf in gedachten? “Ik hoopte dat we met CD&V de absolute meerderheid zouden kunnen behouden. Als we dat konden realiseren, zou ik de verkiezingen als geslaagd beschouwen. En kijk, het is ons gelukt. Toegegeven, het is nipt geweest, want we hebben maar één zetel op overschot. Of we straks met een absolute meerderheid zullen besturen of een coalitie zullen vormen, kan ik nu nog niet zeggen. Eerst dienen we met de partij alles netjes op een rij te zetten, de voor- en nadelen af te wegen en te kijken wat de gevolgen van onze uiteindelijke keuze zijn voor onze mandatarissen. Uiteindelijk neem je een beslissing die voor zes jaar geldt en bijgevolg mag je niet over één nacht ijs gaan. Onze voorzitter Johan Windels en ons grote boegbeeld Hilde Crevits hebben een pak ervaring en zullen wel mee de te kiezen weg bepalen. Maar iedereen binnen onze ploeg krijgt hier vanzelfsprekend inspraak in. We hebben met z’n allen campagne gevoerd en zullen ook met z’n allen de juiste beslissing proberen te nemen.”

Tijdens campagne zelf nooit conflict opgezocht

“Of ik het, over alle partijen heen, een bij momenten smerige verkiezingscampagne vond? Ach, dat viel al bij al wel mee. Vanuit bepaalde partijen verloren enkele kandidaten weliswaar de controle over zichzelf, maar dat kan gebeuren in het heetst van de strijd. Ik heb zelf nooit het conflict opgezocht, want ik hou daar niet van. Ik ging liever op huisbezoek dan op Facebook een venijnig bericht te posten. Ik ben ervan overtuigd dat de mensen veel meer appreciëren dat je de zaken positief benadert, dan dat je op alles en nog wat kritiek spuit. Al begrijp ik natuurlijk wel dat de oppositie haar spel te spelen heeft.”

Zullen we een andere Kristof Audenaert te zien krijgen nu hij volwaardig burgemeester wordt? “Ik zou niet weten waarom. In wezen verandert er niets. Ik zei al dat ik graag tandem met Hilde Crevits zou blijven vormen, al zal zij nu wel meer verantwoordelijkheden naar mij toe schuiven. Maar het zou zonde zijn om de gigantische ervaring en het politieke inzicht van Hilde niet in het voordeel van onze stad te benutten. Ze heeft zondagavond weliswaar officieel de fakkel aan me doorgegeven, maar ik hoop dat ze er zal blijven zijn als we haar nodig hebben.”